Σχέδιο Ι : Θεωρία και εμπειρία. Ιστορικό και Εννοιολογικό Σχέδιο. Πότε ένα σχέδιο γίνεται αντικείμενο πλέον και όχι εικόνα; Πώς μπορεί μια γραμμή να εγκαταλείψει το χαρτί και να γίνει "δράση"; Μπορεί ένα σχέδιο να πει μια ιστορία; Αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα θα καθοδηγήσουν την πορεία των εργασιών των φοιτητών–τριών. Ο κύκλος των δραστηριοτήτων για το σχέδιο στοχεύει στην κατανόηση της ιστορίας του σχεδίου ως θεμελίου της καλλιτεχνικής και όχι μόνο εκπαίδευσης στη νεωτερικότητα , αλλά και της σύγχρονης κατάστασής του ως της δυνατότητας παρουσίασης προσωπικών ιδεών και καινοτόμων νέων μορφών. Τα ιστορικά παραδείγματα της τέχνης, ο « εγκυκλοπαιδισμός» των παραπροιόντων του σχεδίου, η τυπογραφία και τα μη ισότιμα με την τέχνη μορφότυπα όπως είναι οι χάρτες, τα εκπαιδευτικά διαγράμματα, τα γραφικά των υπολογιστών καθώς και τα πάσης φύσεως αστικά σχήματα και μορφότυπα (σήματα- κώδικες) θα εισαχθούν ως πρότυπα για εβδομαδιαίες αναθέσεις και μεσοπρόθεσμες εργασίες.

Ασκήσεις σχεδίου από φυσικό πρότυπο (γυμνό μοντέλο) με διάφορα υλικά (κάρβουνο, μελάνι, ακρυλικά, μολύβι κ.τ.λ.) ασκήσεις χρώματος από φυσικό πρότυπο, διευρυμένη έννοια του σχεδίου, ασκήσεις χρώματος από φυσικό πρότυπο, ειδικές ασκήσεις των τριών βασικών χρωμάτων και του γκρίζου, ασκήσεις με σινική μελάνη, ακουαρέλα γραφίτες. Το σχέδιο και η σύνθεση είναι μια διαρκής αναζήτηση από τους σπουδαστές. Εννοιολογική προσέγγιση μέσω φωτογραφίας από αστικό κοινωνικό περιβάλλον (Θεσσαλονίκη) και ασκήσεις γνωριμίας υλικών, προσέγγιση θεμάτων από την ιστορία της τέχνης.

Σχέδιο Ι & ΙΙ: Θεωρία και εμπειρία. Ιστορικό και Εννοιολογικό Σχέδιο. Πότε ένα σχέδιο γίνεται αντικείμενο πλέον και όχι εικόνα; Πώς μπορεί μια γραμμή να εγκαταλείψει το χαρτί και να γίνει "δράση"; Μπορεί ένα σχέδιο να πει μια ιστορία; Αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα θα καθοδηγήσουν την πορεία των εργασιών των φοιτητών–τριών. Ο κύκλος των δραστηριοτήτων για το σχέδιο στοχεύει στην κατανόηση της ιστορίας του σχεδίου ως θεμελίου της καλλιτεχνικής και όχι μόνο εκπαίδευσης στη νεωτερικότητα , αλλά και της σύγχρονης κατάστασής του ως της δυνατότητας παρουσίασης προσωπικών ιδεών και καινοτόμων νέων μορφών. Τα ιστορικά παραδείγματα της τέχνης, ο « εγκυκλοπαιδισμός» των παραπροιόντων του σχεδίου, η τυπογραφία και τα μη ισότιμα με την τέχνη μορφότυπα όπως είναι οι χάρτες, τα εκπαιδευτικά διαγράμματα, τα γραφικά των υπολογιστών καθώς και τα πάσης φύσεως αστικά σχήματα και μορφότυπα (σήματα- κώδικες) θα εισαχθούν ως πρότυπα για εβδομαδιαίες αναθέσεις και μεσοπρόθεσμες εργασίες.

Ασκήσεις σχεδίου από φυσικό πρότυπο (γυμνό μοντέλο) με διάφορα υλικά (κάρβουνο, μελάνι, ακρυλικά, μολύβι κ.τ.λ.) ασκήσεις χρώματος από φυσικό πρότυπο, διευρυμένη έννοια του σχεδίου, ασκήσεις χρώματος από φυσικό πρότυπο, ειδικές ασκήσεις των τριών βασικών χρωμάτων και του γκρίζου, ασκήσεις με σινική μελάνη, ακουαρέλα γραφίτες. Το σχέδιο και η σύνθεση είναι μια διαρκής αναζήτηση από τους σπουδαστές. Εννοιολογική προσέγγιση μέσω φωτογραφίας από αστικό κοινωνικό περιβάλλον (Θεσσαλονίκη) και ασκήσεις γνωριμίας υλικών, προσέγγιση θεμάτων από την ιστορία της τέχνης.

Τα μαθήματα Σχεδίου που διδάσκονται στο 1ο έτος σπουδών στο εργαστήριο Νέων Μέσων στις Εικαστικές Τέχνες, έχουν Στόχο την εκπαίδευσή τους σε “παραδοσιακά” Αναλογικά, ΚΑΙ Ψηφιακά “εργαλεία” αλλά και τις Διαφοροποιημένες Μεθοδολογίες των “παραδοσιακών” Αναλογικών, αλλά ΚΑΙ των Νέων Ψηφιακά “εργαλείων” , όπως αυτές έχουν καταγραφεί στην Ιστορία της Εικαστικής Παράδοσης, αλλά και στην νεώτερη εξέλιξη των τελευταίων ετών, μέσω της δραστικής επιρροής και χρήσης αυτών των Ψηφιακών Εργαλείων, στην Βιομηχανία παραγωγής και προώθησης Εικόνας. Επίσης παρέχουν την δυνατότητα στους φοιτητές/φοιτήτριες να μπορούν να Μεταδώσουν εργαστηριακές γνώσεις, να οργανώσουν εργαστήρια Σχεδίου με Αναλογικά και Ψηφιακά Μέσα, καθώς και να διδάξουν το Γνωστικό Αντικείμενο του Σχεδίου, με χρήση αυτών των Αναλογικών και Ψηφιακών Εργαλείων, βασίζοντας τις ¨πρακτικές” τους στα Εκφραστικά, Αντιληπτικά, Ψυχολογικά και Κοινωνιολογικά Χαρακτηριστικά της κάθε πιθανής Έκφανσης της Χρονικής περιόδου προέλευσης των εν λόγω Εργαλείων και Τεχνικών. Στόχος είναι η Προσωπική Εικαστική “αποτύπωση της πραγματικότητας”, αλλά και η επεξεργασία μιας Εικαστικής Ιδέας, με απλά “αναλογικά” μέσα, ή, και, η παρουσίαση “απλών” και καθημερινών “στιγμιότυπων” με πιθανούς ΝΕΟΥΣ περίτεχνους τρόπους, χρησιμοποιώντας τα Νέα Εικαστικά Ψηφιακά Εργαλεία και Τεχνικές. Ζητούμενο είναι να αποκτήσουν τα “πρακτικά” αλλά και τα Νοητικά/Εννοιολογικά Εργαλεία που θα τους δώσουν την δυνατότητα να Εκφραστούν Καλλιτεχνικά σε κάθε επιμέρουςΠ τμήμα του Ιδιωτικού και Δημόσιου/Κοινωνικού Χώρου, χρησιμοποιώντας κάθε φορά τις ενδεδειγμένες Εικαστικές/Επικοινωνιακές Στρατηγικές. "Σχέδιο.

Τα μαθήματα Σχεδίου που διδάσκονται στο 2ο έτος σπουδών στο εργαστήριο Νέων Μέσων στις Εικαστικές Τέχνες, έχουν Στόχο την ανάπτυξη Προσωπικών Δεξιοτήτων στον τομέα της ΕΙΚΑΣΤΚΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ, και αυτό περιλαμβάνει εν μέρει Προφορικό, Γραπτό ”λόγο”, αλλά ΚΥΡΙΩΣ Εικαστικό ΤΡΟΠΟ. Βασισμένοι στην Εικαστική Παράδοση των “ευτελών“ Προιόντων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ (comics/games), οι Φοιτητες/Φοιτητριες έχοντας πλέον την εμπειρία των Προσωπικών Εικαστικών Σχεδιαστικών αναζητήσεων και Καλλιτεχνικών Συμπερασμάτων που αποκόμισαν απο τα Μαθήματα Σχεδίου Γραφών και Υφών του 1ου έτους σπουδών, καλούνται σε αυτό το έτος (μετά απο μεθοδική Επιστημονικη Ιστορική Ερευνα) να Δομήσουν μια Προσωπική Αφήγηση με Εικαστικό “λεξιλόγιο”, η οποία να περιέχει Πλοκή και Δράση στον βαθμό που να εμπλέκει τον “θεατή” σε μια σύγχρονη “βιωματική” συμμετοχή, χρησιμοποιώντας τα Ιστορικά/Αναλογικά Εικαστικά, αλλά και Νεωτερικά Ψηφιακά Μέσα. Τα μαθήματα αυτά παρέχουν στους Φοιτητές/Φοιτήτριες την δυνατότητα, να Επικοινωνούν με Καλλιτεχνικά εργαστηριακά παραδείγματα, να οργανώνουν “μοντέλα” εικονικής Δράσης και Πλοκής Αφήγησης με Αναλογικά και Ψηφιακά Μέσα, καθώς και να παρουσιάζουν αυτοδύναμα παραδείγματα “conceptArt”, με χρήση Αναλογικών και Ψηφιακών Εργαλείων, βασίζοντας τις ¨πρακτικές” τους στα Εκφραστικά, Αντιληπτικά, Ψυχολογικά και Κοινωνιολογικά Χαρακτηριστικά, της κάθε πιθανής Έκφανσης της περιόδου Χρονικής Αναφοράς, της εκάστοτε Εικαστκής/Πολυμεσικής “αφήγησης”. Στόχος είναι η ανάπτυξη της Προσωπικής Εικαστικής Αφηγηματικής “δεξιότητας”, η επεξεργασία μιας Νέας Εικαστικής Ιδέας με απλά “αναλογικά” μέσα, ή, και, η παρουσίαση “απλών”, “καθημερινών”, ή, και “πολύπλοκων περιστατικών”, με πιθανούς, ΝΕΟΥΣ, περίτεχνους τρόπους, χρησιμοποιώντας τα Κλασσικά Εικαστικά μέσα αλλά και τα Νέα Εικαστικά Ψηφιακά Εργαλεία και Τεχνικές. Ζητούμενο είναι να αποκτήσουν τα “πρακτικά” αλλά και τα Νοητικά/Εννοιολογικά Εργαλεία που θα τους δώσουν την δυνατότητα να Εκφραστούν Καλλιτεχνικά σε κάθε επιμέρου τμήμα της δόμησης μιας Εικαστικής Αφήγησης και πλοκής Συμβάντων, χρησιμοποιώντας κάθε φορά τις ενδεδειγμένες Εικαστικές και Επικοινωνιακές Στρατηγικές. 

Τα μαθήματα Σχεδίου που διδάσκονται στο 2ο έτος σπουδών στο εργαστήριο Νέων Μέσων στις Εικαστικές Τέχνες, έχουν Στόχο την ανάπτυξη Προσωπικών Δεξιοτήτων στον τομέα της ΕΙΚΑΣΤΚΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ, και αυτό περιλαμβάνει εν μέρει Προφορικό, Γραπτό ”λόγο”, αλλά ΚΥΡΙΩΣ Εικαστικό ΤΡΟΠΟ. Βασισμένοι στην Εικαστική Παράδοση των “ευτελών“ Προιόντων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ (comics/games), οι Φοιτητες/Φοιτητριες έχοντας πλέον την εμπειρία των Προσωπικών Εικαστικών Σχεδιαστικών αναζητήσεων και Καλλιτεχνικών Συμπερασμάτων που αποκόμισαν απο τα Μαθήματα Σχεδίου Γραφών και Υφών του 1ου έτους σπουδών, καλούνται σε αυτό το έτος (μετά απο μεθοδική Επιστημονικη Ιστορική Ερευνα) να Δομήσουν μια Προσωπική Αφήγηση με Εικαστικό “λεξιλόγιο”, η οποία να περιέχει Πλοκή και Δράση στον βαθμό που να εμπλέκει τον “θεατή” σε μια σύγχρονη “βιωματική” συμμετοχή, χρησιμοποιώντας τα Ιστορικά/Αναλογικά Εικαστικά, αλλά και Νεωτερικά Ψηφιακά Μέσα. Τα μαθήματα αυτά παρέχουν στους Φοιτητές/Φοιτήτριες την δυνατότητα, να Επικοινωνούν με Καλλιτεχνικά εργαστηριακά παραδείγματα, να οργανώνουν “μοντέλα” εικονικής Δράσης και Πλοκής Αφήγησης με Αναλογικά και Ψηφιακά Μέσα, καθώς και να παρουσιάζουν αυτοδύναμα παραδείγματα “conceptArt”, με χρήση Αναλογικών και Ψηφιακών Εργαλείων, βασίζοντας τις ¨πρακτικές” τους στα Εκφραστικά, Αντιληπτικά, Ψυχολογικά και Κοινωνιολογικά Χαρακτηριστικά, της κάθε πιθανής Έκφανσης της περιόδου Χρονικής Αναφοράς, της εκάστοτε Εικαστκής/Πολυμεσικής “αφήγησης”. Στόχος είναι η ανάπτυξη της Προσωπικής Εικαστικής Αφηγηματικής “δεξιότητας”, η επεξεργασία μιας Νέας Εικαστικής Ιδέας με απλά “αναλογικά” μέσα, ή, και, η παρουσίαση “απλών”, “καθημερινών”, ή, και “πολύπλοκων περιστατικών”, με πιθανούς, ΝΕΟΥΣ, περίτεχνους τρόπους, χρησιμοποιώντας τα Κλασσικά Εικαστικά μέσα αλλά και τα Νέα Εικαστικά Ψηφιακά Εργαλεία και Τεχνικές. Ζητούμενο είναι να αποκτήσουν τα “πρακτικά” αλλά και τα Νοητικά/Εννοιολογικά Εργαλεία που θα τους δώσουν την δυνατότητα να Εκφραστούν Καλλιτεχνικά σε κάθε επιμέρου τμήμα της δόμησης μιας Εικαστικής Αφήγησης και πλοκής Συμβάντων, χρησιμοποιώντας κάθε φορά τις ενδεδειγμένες Εικαστικές και Επικοινωνιακές Στρατηγικές.

Εισαγωγή των φοιτητών στην ιστορία των οπτικοακουστικών τεχνών και του κινουμένου σχεδίου. Εισαγωγή στην παραγωγή (σενάριο, σκηνοθεσία, storyboard, animation, μοντάζ και μεταπαραγωγή) του κινουμένου σχεδίου (animation, σχεδιοκίνηση, εμψύχωση, κινούμενη εικόνα). Η έννοια της αφήγησης. Οι κατηγορίες και τα είδη του κινουμένου σχεδίου. Εισαγωγή στις βασικές αρχές του κινουμένου σχεδίου (Συγχρονισμός. Συμπίεση / Επιμήκυνση. Προσδοκία. Επιτάχυνση / Επιβράδυνση. Τόξα. Υπερβολή. Δευτερεύουσες Ενέργειες. Όγκος / Βάρος. Κλειδιά. Φυσικοί νόμοι. Έλξη.) Οι φοιτητές ασκούνται στον σχεδιασμό αντικειμένων και χαρακτήρων με σκοπό τη δράση μέσω ακολουθιών εικόνων. Ασκήσεις παραδοσιακoύ κινουμένου σχεδίου. Δίνεται έμφαση στην κατανόηση των εννοιών του χρόνου και του ρυθμού. Χρήση φωτοτράπεζας για την δημιουργία ακολουθίας σχεδίων και ψηφιοποίηση υλικού. Εισαγωγή στο λογισμικό 2D κινουμένου σχεδίου. Καθαρισμός σχεδίων και μεταπαραγωγή. Ασκήσεις σχεδίου από φυσικό πρότυπο για την απόδοση συναισθηματικής κατάστασης στον χαρακτήρα του κινουμένου σχεδίου. Πραγματοποιούνται προβολές έργων και παρουσιάσεις καλλιτεχνών του χώρου του κινουμένου σχεδίου (William Kentridge, Lotte Reiniger, Ladislas Starevich, Jiri Trnka, Jan Svankmajer Monty Pythons, Emile Cohl κ.ά.). Προτείνεται βιβλιογραφία από τους διδάσκοντες. Οι φοιτητές παρουσιάζουν εργασίες ανά τακτά χρονικά διαστήματα και γίνονται συζητήσεις πάνω σε αυτές. 

Οι φοιτητές εμβαθύνουν στις έννοιες του εικονικού χώρου, την κινηματογράφηση στον εικονικό χώρο, την φωτορεαλιστική απεικόνιση, τα real time τρισδιάστατα γραφικά, την συνθετική κίνηση και την στερεοσκοπική εικόνα. Το εικονικό περιβάλλον.Το σύγχρονο παιχνίδι βίντεο. Εικονική (Virtual Reality VR), Επαυξημένη (Augmented Reality AR) και Μεικτή Πραγματικότητα (Mixed Reality MR). Εισαγωγή στον εξοπλισμό εμβύθισης. Διαδικασίες ανάπτυξης εφαρμογών και έργων εικονικής πραγματικότητας. Διαδικασίες σχεδιασμού και ανάπτυξης παιχνιδιών βίντεο. Εισαγωγή των φοιτητών σε βασικές γνώσεις προγραμματισμού σε γλώσσες και κώδικες. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στον τρόπο παρουσίασης του εικαστικού καλλιτεχνικού έργου, στην ανάπτυξη θεωρητικής έρευνας και στην ανάπτυξη της προσωπικής καλλιτεχνικής έρευνας με τη χρήση των ψηφιακών μέσων. Ανάλυση έργων σύγχρονων καλλιτεχνών (John Craig Freeman, Benjamin Keller, Tamiko Thiel κ.ά.). Πραγματοποιούνται προβολές ντοκιμαντέρ και προβολές φωτογραφιών. Προτείνεται βιβλιογραφία. Δίνεται έµφαση στην συνεργατική παραγωγή καλλιτεχνικού έργου. Οι φοιτητές παρουσιάζουν εργασίες ανά τακτά χρονικά διαστήματα και γίνονται συζητήσεις πάνω σε αυτές.

Εξετάζονται οι θεμελιώδεις έννοιες του Δικαίου της Πνευματικής Ιδιοκτησίας, όπως ιδίως οι έννοιες του "δημιουργού" και του "έργου", τα περιουσιακά και τα ηθικά δικαιώματα των δημιουργών καθώς και οι συμβάσεις εκμετάλλευσης των έργων τους

Το μάθημα αφορά στην ενεργή σύνδεση του φαινομένου της τέχνης με τις διεργασίες του ασυνειδήτου. Μέσα από μία φαινομενολογική προσέγγιση μελετούμε τη σχέση της γλωσσικής δομής με το ασυνείδητο, "δομημένο ως γλώσσα", σύμφωνα με την λακανική προσέγγιση. στη συνέχεια αποσαφηνίζουμε την έννοια του φαντασιακού και το τρόπο που επενεργεί στην δημιουργία ενώ παράλληλα επανερχόμαστε στη φρουδική έννοια της "μετουσίωσης". Το μάθημα κινείται σε δύο άξονες: έναν θεωρητικό και έναν πρακτικό. Ο δεύτερος άξονας χρησιμοποιεί τη μέθοδο της βιωματικής παρέμβασης, η οποία επικεντρώνεται στα έργα των φοιτητών και στην ερμηνεία αυτών μέσα από ψυχαναλυτικά "εργαλεία". Η επιστημονική προσέγγιση αφορά στη θεωρητική προσέγγιση των καταγεγραμμένων κλινικών μελετών καθώς και της ιστορίας της εξέλιξης των ψυχαναλυτικών θεωριών από το Freud και μετά.

Οι φοιτητές εμβαθύνουν στις έννοιες του εικονικού χώρου και των τρισδιάστατων γραφικών, την μοντελοποίηση, την εμψύχωση μοντέλων – χαρακτήρων, τις δυναμικές ιδιότητες, την κινηματογράφηση στον εικονικό χώρο, την φωτορεαλιστική απεικόνιση, τα real time τρισδιάστατα γραφικά και την στερεοσκοπική εικόνα. Παράλληλα με την προσωπική καλλιτεχνική έρευνα πραγματοποιούνται και ομαδικές εργασίες. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στον τρόπο παρουσίασης του εικαστικού καλλιτεχνικού έργου και στην ανάπτυξη της προσωπικής καλλιτεχνικής έρευνας με τη χρήση των τρισδιάστατων ψηφιακών εργαλείων.

Θεωρώντας ως δεδομένο τον Μή Αφηγηματικό χαρακτήρα των Εικαστικών Τεχνών, την δέ Αφήγηση ως πεδίο δράσης/“εργαλείο”των Παραστατικών Τεχνών (Θεάτρου, Κινηματογράφου, Κινούμενου Σχεδίου και Comic), και αποκαθιστώντας τα έργα του “Πειραματικού Κινηματογράφου” στην “θέση” που τους αρμόζει, διαπιστώνουμε μια ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ των ΑΜΙΓΩΣ Εικαστικών “video”, η οποία ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, επι των οποίων “πλέκονται” πιθανές (και “απίθανες”) αφηγήσεις ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ των Θεατών/Παρατηρητών. Οι φοιτητές του μαθήματος: “ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ / ΜΗ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ”, καλούνται να εργασθούν πάνω στο Θέμα: ΧΩΡΟΣ-ΟΓΚΟΣ-ΧΡΟΝΟΣ, το οποίο είναι ο ΣΤΑΘΕΡΟΣ Εικαστικός Προβληματισμός, μέσα απο την πολλαπλότητα των προσωπικών διατυπώσεων του εκάστοτε Καλλιτέχνη, που θέτει η Εικαστική Πρωτοπορία απο την αρχή του Μοντερνισμού μέχρι και Σήμερα. Ως εργαλείο “καταγραφής” οπτικών ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι Βιντεοκάμερες των κινητών τηλεφώνων, πηγή δε ήχου, μπορεί να αποτελέσει το κάθε ενδεδειγμένο ηχητικό ερέθισμα. Ως εργαλεία επεξεργασίας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η κάθε εμπορική, ή, και Ανοικτού Κώδικα Ψηφιακή Εφαρμογή. Σκοπός είναι να ενεργοποιηθούν Αυτόνομοι “μηχανισμοί” Αφαιρετικής Σκέψης, να αποκτηθεί η Εμπειρία Οπτικοποίησης Αφαιρετικών Εννοιών, να αναπτυχθεί μια Προσωπική Εικαστική Μεθοδολογία Διαχείρισης Οπτικών Συμβάντων, αλλά και η εξοικίωση με “Εργαλεία” Χειρισμού αλληλοδιαδεχόμενων Ψηφιακών Εικόνων. 

Θεωρώντας ως δεδομένο τον Μή Αφηγηματικό χαρακτήρα των Εικαστικών Τεχνών, την δέ Αφήγηση ως πεδίο δράσης/“εργαλείο”των Παραστατικών Τεχνών (Θεάτρου, Κινηματογράφου, Κινούμενου Σχεδίου και Comic), και αποκαθιστώντας τα έργα του “Πειραματικού Κινηματογράφου” στην “θέση” που τους αρμόζει, διαπιστώνουμε μια ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ των ΑΜΙΓΩΣ Εικαστικών “video”, η οποία ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, επι των οποίων “πλέκονται” πιθανές (και “απίθανες”) αφηγήσεις ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ των Θεατών/Παρατηρητών. Οι φοιτητές του μαθήματος: “ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ / ΜΗ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ”, καλούνται να εργασθούν πάνω στο Θέμα: ΧΩΡΟΣ-ΟΓΚΟΣ-ΧΡΟΝΟΣ, το οποίο είναι ο ΣΤΑΘΕΡΟΣ Εικαστικός Προβληματισμός, μέσα απο την πολλαπλότητα των προσωπικών διατυπώσεων του εκάστοτε Καλλιτέχνη, που θέτει η Εικαστική Πρωτοπορία απο την αρχή του Μοντερνισμού μέχρι και Σήμερα. Ως εργαλείο “καταγραφής” οπτικών ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι Βιντεοκάμερες των κινητών τηλεφώνων, πηγή δε ήχου, μπορεί να αποτελέσει το κάθε ενδεδειγμένο ηχητικό ερέθισμα. Ως εργαλεία επεξεργασίας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η κάθε εμπορική, ή, και Ανοικτού Κώδικα Ψηφιακή Εφαρμογή. Σκοπός είναι να ενεργοποιηθούν Αυτόνομοι “μηχανισμοί” Αφαιρετικής Σκέψης, να αποκτηθεί η Εμπειρία Οπτικοποίησης Αφαιρετικών Εννοιών, να αναπτυχθεί μια Προσωπική Εικαστική Μεθοδολογία Διαχείρισης Οπτικών Συμβάντων, αλλά και η εξοικίωση με “Εργαλεία” Χειρισμού αλληλοδιαδεχόμενων Ψηφιακών Εικόνων.