Ο στόχος του μαθήματος είναι να εισάγει τις φοιτήτριες και τους φοιτητές στις τεχνικές του Θεάτρου της Κοινότητας και του Θεάτρου του Καταπιεσμένου. Το μάθημα εξελίσσεται διαπλέκοντας τη θεωρία με την πράξη του Θεάτρου του Καταπιεσμένου, δηλαδή κινείται σε θεωρητικό αλλά και βιωματικό επίπεδο. Διατρέχει τις βασικές έννοιες που εισάγει ο Boal και τις τεχνικές του, ενώ παράλληλα δίνονται οι κατευθύνσεις για τον σχεδιασμό κοινωνικής και εκπαιδευτικής παρέμβασης. 

Eργαστηριακό μάθημα για την χρήση υλικών στο θέατρο

Θεωρία του χρώματος και η πρακτική εφαρμογή της στην σκηνογραφία.

Το μάθημα αποτελείται από δύο μέρη:

1. Σχεδιαστικές ασκήσεις μέσα από τις οποίες οι φοιτητές/τριες καλούνται να αποτυπώσουν δομικά σκηνογραφικά στοιχεία (τελάρα, σπετσάτα, σκάλες, πατάρια κ.λ.π.) και να μάθουν τον τρόπο κατασκευής και λειτουργίας τους.
2. Ένα ερευνητικό σκηνογραφικό θέμα.

Πεδίο έρευνας αποτελεί το έργο του σκηνογράφου Josef Svoboda.

Ο κάθε φοιτητής/φοιτήτρια, αφού μελετήσει το συνολικό έργο του σκηνογράφου, θα επιλέξει και θα παρουσιάσει στην τάξη μία σκηνογραφική του δουλειά.

Στόχος δεν είναι μια απλή περιγραφή αλλά η κατανόηση της σύλληψης, της δομής και της λειτουργίας του σκηνικού, μέσα από το διαθέσιμο υλικό (κείμενα, συνεντεύξεις, φωτογραφίες, σκίτσα, σχέδια κ. ά.).

Συνδυάζοντας τα δεδομένα που προκύπτουν αφενός από τον θεατρικό χώρο και αφετέρου από το θεατρικό κείμενο, διατυπώνονται οι άξονες που επηρεάζουν τον σκηνογραφικό σχεδιασμό. Με τα συνήθη εκφραστικά μέσα (σχέδιο, φωτογραφία, προπλάσματα, κλπ.) οι φοιτητές μαθαίνουν τη διαδικασία συγκέντρωσης και ανάλυσης όλων των δεδομένων, που η οργάνωσή τους θα οδηγήσει στο σχεδιασμό μιας ολοκληρωμένης σκηνογραφικής πρότασης. 

Το μάθημα Σκηνοθετικά Ρεύματα ΙΙ προσφέρει τη δυνατότητα στον φοιτητή να εξοικειωθεί με τα βασικότερα καλλιτεχνικά ρεύματα της σκηνοθετικής τέχνης και τους σημαντικότερους δημιουργούς της ευρωπαϊκής και αμερικάνικης σκηνής από τον Μεσοπόλεμο έως τα τέλη του 20ού αιώνα.

Συγκεκριμένα, θα εξεταστούν η σκηνοθετική τέχνη στη Σοβιετική Ένωση· οι πειραματισμοί πάνω στην ‘αναβίωση’ των κλασικών κειμένων της ευρωπαϊκής δραματουργίας (και ιδιαίτερα του Σαίξπηρ)· η σχολή του Ζακ Κοπώ και των ‘επιγόνων’ του καθώς και το Θέατρο της Σκληρότητας του Αντονέν Αρτώ στη Γαλλία· το πολιτικό θέατρο του Πισκάτορ και του Μπρεχτ στη Γερμανία, οι επίγονοι της στανισλαβσκικής Μεθόδου στις Η.Π.Α. καθώς και οι ανακατατάξεις στην τέχνη της σκηνοθεσίας κατά τη μεταπολεμική εποχή. Τέλος, κάποια μαθήματα θα είναι αφιερωμένα στις εξελίξεις της ελληνικής σκηνοθεσίας.

Οι φοιτητές καλούνται να αντιδράσουν υπεύθυνα και δημιουργικά σε ένα θεατρικό έργο που τους προτείνεται, πραγματώνοντας σύντομα δικά τους «σκίτσα» σκηνικών προτάσεων, καθοδηγώντας τους ηθοποιούς και επιμελούμενοι οι ίδιοι των σκηνικών, των φωτισμών, της μουσικής. Όλες οι παρουσιάσεις συζητούνται εξαντλητικά μέσα την τάξη. 40-50 φοιτητές παρουσιάζουν δικές τους σκηνές στο πλαίσιο του μαθήματος-εργαστηρίου. Όσοι φοιτητές δεν παρουσιάσουν δική τους σκηνή, πρέπει να παραδώσουν έναν φάκελλο «σκηνοθεσίας στο χαρτί». Το χειμερινό εξάμηνο του έτους 2019-20 οι φοιτητές θα δουλέψουν με αφετηρία το έργο του Μπρεχτ "Ο καυκασιανός κύκλος με την κιμωλία". Το μάθημα είναι υποχρεωτικό για όλους τους φοιτητές. Πού αποσκοπεί: τι προσφέρει: Πρώτη επαφή και εξοικείωση με το «διάβημα» της σκηνοθεσίας. Εξάσκηση στις διαφορετικές «γλώσσες» της σκηνής. Έμπρακτη δραματουργική ανάλυση και εξάσκηση στη σκηνική αφήγηση. Για την καλύτερη οργάνωση του μαθήματος και για να μπορέσουν όσον το δυνατόν περισσότεροι φοιτητές να παρουσιάσουν «σκηνές», το εργαστήριο χωρίζεται σε δύο ομάδες που δουλεύουν παράλληλα. Το μάθημα εμπίπτει στο γνωστικό αντικείμενο των θεατρικών εφαρμογών, μέρος του οποίου είναι και οι θεατροπαιδαγωγικές εφαρμογές. 

Εισαγωγικό μάθημα φωτισμού με έμφαση στην πράξη αλλά και θεωρία βασικών αρχών φωτός και χρώματος, σχετική οπτική αντίληψη και εφαρμογές τους. Για όλες τις κατευθύνσεις εκτός Σκηνογραφίας και Σκηνοθεσίας

Στοιχεία οπτικής οργάνωσης (σχήμα, χρώμα, υφή, προοπτική) σε σχέση με τα πραγματικά δεδομένα του θεατρικού χώρου. Είδη θεατρικών χώρων (ανοιχτά-κλειστά, μεγάλα-μικρά θέατρα) και οι κατηγορίες θεάματος που προκύπτουν από αυτά. 

Εισαγωγή στο τι είναι η σκηνογραφία και ενδυματολογία και ο ρόλος του σκηνογράφου/ενδυματολόγου στην θεατρική παραγωγή 

Σύντομη αναδρομή στην εξέλιξη του θεατρικού χώρου και τη σχέση του με την ιστορία της σκηνογραφίας

Σύντομη αναδρομή στην ιστορία του ενδύματος

Σκηνογραφική "ανάγνωση" θεατρικού έργου (σημειώσεις-πλάνο -πηγές και υλικό έρευνας)

Σχεδιαστικές ασκήσεις

Στο μάθημα αυτό θα εξεταστούν θεατρικά κείμενα από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα, με έμφαση σε κάποιους συγκεκριμένους μύθους (Ιππόλυτος και Φαίδρα, Ιφιγένεια κλπ) και στην επεξεργασία τους από δραματικούς ποιητές και συγγραφείς.

Το μάθημα έχει στόχο να ερευνήσει την εικόνα του Εβραίου σε μια σειρά θεατρικών έργων από τον 16ο αιώνα μέχρι σήμερα, σε συνάρτηση με το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής. Με τα μεθοδολογικά εργαλεία της πολιτισμικής εικονολογίας και μια εκ του σύνεγγυς ανάγνωση των κειμένων σε λεκτικό και θεματικό επίπεδο, θα εξετάσουμε μια σειρά δημοφιλών κατασκευών της εικόνας του Άλλου και, παράλληλα, όψεις του αντισημιτισμού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Πόσο σημαντική είναι για την κατανόηση του νοήματος ενός έργου η πρόθεση του συγγραφέα του; Μπορούμε να κατανοήσουμε έργα τα οποία είναι πολιτισμικά και ιστορικά ξένα σε εμάς; Είναι δυνατή η «αντικειμενική» κατανόηση ενός έργου, ή κάθε κατανόηση καθορίζεται από την υποκειμενική μας κατάσταση; Ακόμα: τί είναι η Νέα Κριτική, ο Δομισμός, η Αποδόμηση; Τι πρεσβεύει για τα λογοτεχνικά και θεατρικά ‘κείμενα’ η Θεωρία της Πρόσληψης; Πώς επηρεάζουν τις σπουδές του κειμένου η Ψυχανάλυση, ο Μαρξισμός, ο Νέος Ιστορικισμός, οι Μεταποικιακές Θεωρίες, οι Σπουδές του Φύλου, οι Πολιτισμικές Σπουδές; Στα ζητήματα αυτά, όπου διακυβεύονται πολύ περισσότερα, πέρα από την «ερμηνεία του κειμένου», επιχειρεί να απαντήσει η παρούσα επισκόπηση του έργου των κυριότερων σχολών θεωρίας της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, συνδυάζοντας παράλληλα αναφορές σε σύγχρονες κειμενικές θεωρίες για την κουλτούρα και τον πολιτισμό. Το μάθημα προβλέπει τη διανομή εγχειριδίου και τη σταδιακή σύσταση ενός corpus ενδεικτικών κειμένων θεωρίας του κειμένου, σε ελληνική μετάφραση.

Στο σεμινάριο θα ασχοληθούμε με έξι κομβικά έργα της ιψενικής δραματουργίας, από την οπτική της σύγχρονης αγγλόφωνης αρθρογραφίας, όπου τα έργα μελετώνται υπό το πρίσμα σύγχρονων επιστημολογικών ζητούμενων. Η μελέτη των έργων θα γίνει με χρονολογική σειρά συγγραφής και αντίστοιχα οι παρουσιάσεις θα ακολουθούν τη χρονολογική σειρά των έργων. Η βιβλιογραφία που θα χρησιμοποιηθεί είναι εν μέρει ελληνική και κυρίως αγγλική.

Το μάθημα στοχεύει στην εκμάθηση του προγράμματος σχεδιασμού Archicad και την εξοικείωση με άλλα προγράμματα όπως το Google Sketchup και το Photoshop.

Στο παρόν εξάμηνο θα επικεντρωθούμε στην εκμάθηση του Vectorworks και στη δημιουργία κάτοψης 3D σκηνικών και φωτισμού.