Στο συγκεκριμένο μάθημα οι φοιτητές/τριες καλούνται να εφαρμόσουν θεωρητικές γνώσεις για τη διδασκαλία και μάθηση των μαθηματικών εννοιών που έχουν λάβει σε προηγούμενα μαθήματα. Με τον τρόπο αυτό οι θεωρητικές τους γνώσεις θα ενεργοποιηθούν και θα επανα-νοηματοδοτηθούν βρίσκοντας εφαρμογή σε συγκεκριμένο πλαίσιο όπως αυτό του σχεδιασμού μιας δραστηριότητας με σκοπό τη διδασκαλία συγκεκριμένης μαθηματικής έννοιας ή δεξιότητας.

Στο μάθημα γίνεται θεωρητική εισαγωγή στις βασικές αρχές που διέπουν τον σχεδιασμό ενός ολοκληρωμένου σχεδίου μαθήματος, καθώς επίσης και στον τρόπο να οριστούν μαθησιακοί στόχοι για τη διδασκαλία των μαθηματικών ακολουθώντας τις βασικές αρχές της στοχοθεσίας.

Γίνεται, επίσης, θεωρητική αναφορά στα είδη δραστηριοτήτων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη διδασκαλία των μαθηματικών εννοιών και στα βασικά χαρακτηριστικά αυτών, εστιάζοντας στα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά τους.

Γίνεται εκτενής αναφορά στα είδη αξιολόγησης της διδακτικής πράξης και στους τρόπους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγηση μίας δραστηριότητας, τονίζοντας τη σημασία που έχει η αξιολόγηση των μαθημάτων τους από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς της τάξης.

Τέλος, γίνεται σύντομη αναφορά στους στόχους που θέτει το αναλυτικό πρόγραμμα για τα μαθηματικά στο νηπιαγωγείο (το διαθεματικό και το νέο πιλοτικό πρόγραμμα) και του τρόπου με τον οποίο μπορεί αυτό να αποτελεί εργαλείο στα χέρια του/της νηπιαγωγού.

Γενικός στόχος, λοιπόν, είναι να εισαχθούν οι φοιτητές/τριες στην διαδικασία προετοιμασίας και σχεδιασμού ενός μαθήματος που έχει συγκεκριμένους μαθησιακούς στόχους, μέσα από τον σχεδιασμό μιας δραστηριότητας που στοχεύει στη διδασκαλία μιας συγκεκριμένης μαθηματικής έννοιας ή δεξιότητας όπως αυτή ορίζεται από το ενιαίο διαθεματικό πλαίσιο προγραμμάτων σπουδών για το νηπιαγωγείο.

Το μάθημα προσφέρει μια σειρά από δεξιότητες στην ανάλυση των ΜΜΕ και μια γενικότερη θεώρηση σχετικά με τα νέα μέσα και τον τρόπο που επηρεάζουν την κοινωνία. Παρακολουθώντας την εξέλιξη των ΜΜΕ από τα παραδοσιακά στα νέα μέσα το μάθημα θα εστιάσει σε θεωρητικά ζητήματα που αφορούν στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ, στα ΜΜΕ και στη δημοκρατία, στα ΜΜΕ και στην ταυτότητα και στα ΜΜΕ και στην πολιτική. Οι φοιτητές θα εφαρμόσουν αυτές τις θεωρίες για να κατανοήσουν τα νέα μέσα, τα κοινωνικά δίκτυα, τα ψηφιακά μέσα και τον τρόπο με τον οποίο η έννοια της δημοκρατίας αλλάζει στο σύγχρονο κόσμο.

Το μάθημα βρίσκεται στο σταυροδρόμι δύο επιστημονικών πεδίων: της εκπαίδευσης στα μέσα επικοινωνίας η οποία αφορά στη διαδικασία διδασκαλίας και μάθησης αναφορικά με τα ΜΜΕ αλλά και στο γραμματισμό στα ΜΜΕ ο οποίος αναφέρεται στην καλλιέργεια των δεξιοτήτων για την βέλτιστη αποκωδικοποίηση του παραγόμενου περιεχομένου του συνόλου των ΜΜΕ. Το μάθημα αφού καταστήσει προσιτές τις βασικές θεωρητικές προσεγγίσεις για την εκπαίδευση και τα ΜΜΕ και τον γραμματισμό στα ΜΜΕ θα εστιάσει στις μεθόδους και τεχνικές ανάλυσης οπτικοακουστικών κειμένων (έντυπα, διαφημίσεις, τηλεοπτικές ραδιοφωνικές και κινηματογραφικές παραγωγές, ιστοσελίδες κλπ) καθώς και στην έκδοση εφημερίδας ή/και στην παραγωγή τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού προγράμματος από παιδιά και για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Απώτερος στόχος του μαθήματος είναι οι φοιτητές να εξοικειωθούν με τις τρέχουσες εξελίξεις στο πεδίο της σύγχρονης θεωρίας και έρευνας των παραδοσιακών και «νέων» ΜΜΕ και να ενστερνιστούν τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να αξιοποιήσουν τα ΜΜΕ ως εργαλεία και φορείς μάθησης στην προσχολική ηλικία. 

Ο σκοπός του μαθήματος είναι διττός. Από τη μια οι φοιτητές και οι φοιτήτριες να κατανοήσουν τις βασικές έννοιες των αυτόνομων αλλά αλληλεξαρτώμενων επιπέδων (φωνητικό, φωνολογικό, μορφολογικό, συντακτικό, σημασιολογικό και πραγματολογικό-κειμενογλωσσολογικό) της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (εφεξής ΝΕΓ), όπως αυτή διαμορφώθηκε κοινωνικο-ιστορικά ως μέσο επικοινωνίας. Από την άλλη, να αντιληφθούν ότι η διδασκαλία της γλώσσας στην προσχολική αγωγή και εκπαίδευση προϋποθέτει την οργάνωση δραστηριοτήτων με στόχους που αντιστοιχούν στις έννοιες των επιπέδων αυτών σε συνάρτηση με τις προδιαγραφές των Προγραμμάτων Σπουδών του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.

Η νεότερη ελληνική ιστορία περιλαμβάνει τη διαμόρφωση τους έθνους κράτους στην Ευρώπη, τις σχέσεις εξάρτησης, τα ιστορικά γεγονότα, τα επώνυμα και ανώνυμα πρόσωπα που μετείχαν από την επανάσταση του 1821 μέχρι και την μεταπολεμική περίοδο. Η διδασκαλία της Ιστορίας ως κοινωνικής επιστήμης και της εθνικής ιστορίας της Νεοελληνικής - ως κλάδου αυτής, αποσκοπεί στην καλλιέργεια της ιστορικής σκέψης και της ιστορικής συνείδησης. Η ανάπτυξη της ιστορικής σκέψης απαιτεί τόσο την κατάκτηση γνώσεων όσο και την κατανόηση ιστορικών όρων και εννοιών από τους φοιτητές, ώστε να είναι σε θέση να χειριστούν τις γνώσεις τους και να έχουν την ικανότητα να προβούν σε δυνητικές γενικεύσεις, να έχουν δηλαδή ιστορικό γραμματισμό (historical literacy). 

Ικανότητα κριτικής προσέγγισης των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ) και των εκπαιδευτικών τους εφαρμογών όπως και των εκπαιδευτικών καινοτομιών που συνδέονται με την τεχνολογία.

Προσεγγίζονται όψεις επιστημονικών εννοιών και φυσικών φαινομένων. Εξετάζονται ζητήματα τα οποία σχετίζονται με τις φυσικές επιστήμες ως αντικείμενο διδασκαλίας και μάθησης για παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Αυτά εντοπίζονται κυρίως στη συγκρότηση της σχολικής εκδοχής της επιστημονικής γνώσης, στις θεωρίες μάθησης και στις επιδράσεις τους στην ανάπτυξη πλαισίων για την οργάνωση δραστηριοτήτων από τις φυσικές επιστήμες στην προσχολική εκπαίδευση, αλλά και στο ρόλο των φυσικών επιστημών στο αναλυτικό πρόγραμμα. Επιπλέον, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη μελέτη των νοητικών αναπαραστάσεων και στην περιγραφή των γνωστικών εμποδίων των μικρών παιδιών για διάφορες έννοιες και φαινόμενα του φυσικού κόσμου. Σ’ αυτό το πλαίσιο, το περιεχόμενο του μαθήματος εξειδικεύεται στους όρους οργάνωσης δραστηριοτήτων από τις φυσικές επιστήμες με βάση τις γνωστικές ανάγκες των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Επίσης, σχεδιάζονται και διεξάγονται απλά πειράματα τα οποία αφορούν σε επιστημονικές έννοιες και φυσικά φαινόμενα (θερμική αγωγιμότητα, θερμική συστολή και διαστολή διαφόρων υλικών, καταστάσεις της ύλης, επίπλευση-βύθιση, τριβή ολίσθησης κ.ά.) Έτσι, οι συμμετέχοντες επιλέγουν αντικείμενα και υλικά δίνοντας έμφαση σε αυτά που χρησιμοποιούνται στην καθημερινή ζωή, κατασκευάζουν και οργανώνουν πειραματικές διατάξεις, και πραγματοποιούν πειράματα με κύριο σκοπό την ερμηνεία γεγονότων και καταστάσεων από την καθημερινή εμπειρία.

Το μάθημα αποσκοπεί να αναδείξει το ομαδοσυνεργατικό κίνημα, ως μια βασική συνιστώσα καινοτομίας για το σχολείο του 21ου αιώνα 

Μέσα από α) τη μελέτη της θεωρίας του οπτικού και υλικού πολιτισμού β) την κριτική ανάλυση παραδειγμάτων εικαστικών ερευνητικών πρακτικών και γ) εργαστηριακές εικαστικές βιωματικές δραστηριότητες οι φοιτήτριες/τές: • θα εξοικειωθούν με τον τρόπο που παράγεται το νόημα στις οπτικές αφηγήσεις, σε εικόνες των εικαστικών τεχνών, αλλά και του ευρύτερου οπτικού και υλικού πολιτισμού. • θα γνωρίσουν τις βασικές ερευνητικές εικαστικές πρακτικές των οπτικών αφηγήσεων. • θα εξοικειωθούν με την χρήση υλικών, τεχνικών, και δημιουργικών διαδικασιών στο εικαστικό εργαστήριο. • θα διερευνήσουν τις αφηγηματικές διαστάσεις της παιδικής εικαστικής δημιουργίας. • θα γνωρίσουν και θα σχεδιάσουν δραστηριότητες εικαστικού εργαστηρίου του οπτικού πολιτισμού για παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. • Θα γνωρίσουν την οπτική αφήγηση ως μέθοδο έρευνας. • θα δημιουργήσουν εικαστικά ερευνητικά σχέδια αξιοποιώντας τις οπτικές αφηγήσεις.

Το θεωρητικό υπόβαθρο του μαθήματος υποστηρίζει την αξία της κινητικής έκφρασης και του χορού στην εκπαίδευση και συνδέεται άμεσα με την πράξη. Εστιάζεται σε σύγχρονες θεωρίες και ερευνητικά ευρήματα για το χορό στην εκπαίδευση και για το ρόλο του παιδαγωγού στην κινητική έκφραση. Στο πρακτικό μέρος του μαθήματος, στο πλαίσιο προσωπικού πειραματισμού, προσφέρονται ιδέες, διδάσκονται τεχνικές και προβάλλεται η ομαδοσυνεργατική δουλειά. Ο χορός προβάλλεται ως πυρήνας αυτής της διαδικασίας, προσεγγίζεται με διαφοροποιημένους τρόπους, ενώ παράλληλα δίνονται ερεθίσματα για θεατρικό αυτοσχεδιασμό και μουσικοκινητικές συνθέσεις. Στο περιεχόμενο του πρακτικού μέρους του μαθήματος προβάλλεται ο δημιουργικός χορός, συγκαταλέγονται επιλεγμένα στοιχεία από τον ελληνικό παραδοσιακό χορό, τον ευρωπαϊκό κοινωνικό χορό και τους latin, αυτοσχεδιασμοί με ελεύθερο σώμα και με όργανα ρυθμικής κ.ά. Η σχέση μουσικής και κίνησης μελετάται, εκτός από το χορό, και με συνεργατικές αυτοσχέδιες συνθέσεις ήχων (με μελωδικά και κρουστά όργανα), οι οποίες συνοδεύουν αντίστοιχα κινητικά μοτίβα. Η θεατρική έκφραση προσεγγίζεται ως συνδετικό στοιχείο μεταξύ των ποικιλότροπων εκφάνσεων της χορευτικής και της μουσικοκινητικής έκφρασης . 

Το θεωρητικό υπόβαθρο του μαθήματος υποστηρίζει την αξία της κινητικής έκφρασης και του χορού στην εκπαίδευση και συνδέεται άμεσα με την πράξη. Εστιάζεται σε σύγχρονες θεωρίες και ερευνητικά ευρήματα για το χορό στην εκπαίδευση και για το ρόλο του παιδαγωγού στην κινητική έκφραση. Στο πρακτικό μέρος του μαθήματος, στο πλαίσιο προσωπικού πειραματισμού, προσφέρονται ιδέες, διδάσκονται τεχνικές και προβάλλεται η ομαδοσυνεργατική δουλειά. Ο χορός προβάλλεται ως πυρήνας αυτής της διαδικασίας, προσεγγίζεται με διαφοροποιημένους τρόπους, ενώ παράλληλα δίνονται ερεθίσματα για θεατρικό αυτοσχεδιασμό και μουσικοκινητικές συνθέσεις. Στο περιεχόμενο του πρακτικού μέρους του μαθήματος προβάλλεται ο δημιουργικός χορός, συγκαταλέγονται επιλεγμένα στοιχεία από τον ελληνικό παραδοσιακό χορό, τον ευρωπαϊκό κοινωνικό χορό και τους latin, αυτοσχεδιασμοί με ελεύθερο σώμα και με όργανα ρυθμικής κ.ά. Η σχέση μουσικής και κίνησης μελετάται, εκτός από το χορό, και με συνεργατικές αυτοσχέδιες συνθέσεις ήχων (με μελωδικά και κρουστά όργανα), οι οποίες συνοδεύουν αντίστοιχα κινητικά μοτίβα. Η θεατρική έκφραση προσεγγίζεται ως συνδετικό στοιχείο μεταξύ των ποικιλότροπων εκφάνσεων της χορευτικής και της μουσικοκινητικής έκφρασης . 

Ο σχολικός χώρος προσεγγίζεται ως ένα δυναμικό περιβάλλον μάθησης στο οποίο αναπτύσσονται εκπαιδευτικές μορφές εργασίας και επικοινωνίας. Διερευνάται η σύνδεση της σχέσης "παιδί - χώρος" με τους παράγοντες της εκπαιδευτικής διαδικασίας και με το πλέγμα εκπαιδευτικών σχέσεων που αναπτύσσονται στο σχολείο. Στη συνέχεια αναπτύσσονται μέθοδοι σχεδιασμού ενός χώρου μάθησης, μεταξύ των οποίων και ο «παιδαγωγικός ανασχεδιασμός του σχολικού χώρου», μια συστημική μέθοδος που συνδυάζει παιδαγωγικές και χωρικές παρεμβάσεις στο σχολικό χώρο (εσωτερικό και υπαίθριο) με στόχο την εκπαιδευτική αναβάθμισή του. Τέλος, παρουσιάζονται και σχολιάζονται παραδείγματα εφαρμογών προς την κατεύθυνση αυτή.

Ο σχολικός χώρος προσεγγίζεται ως ένα δυναμικό υλικό περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσονται εκπαιδευτικές μορφές εργασίας και επικοινωνίας. Διερευνάται η σύνδεση της σχέσης "παιδί - χώρος" με τους παράγοντες της εκπαιδευτικής διαδικασίας και με το πλέγμα εκπαιδευτικών σχέσεων που αναπτύσσονται στο σχολείο. Στη συνέχεια αναπτύσσεται η μέθοδος του «παιδαγωγικού ανασχεδιασμού του σχολικού χώρου», μια συστημική μέθοδος ολιστικών παρεμβάσεων στο σχολικό χώρο (εσωτερικό και υπαίθριο) με στόχο την εκπαιδευτική αναβάθμισή του. Τέλος, παρουσιάζονται και σχολιάζονται παραδείγματα εφαρμογών προς την κατεύθυνση αυτή.

• Το μάθημα-εργαστήριο αποσκοπεί στην ανάπτυξη της προσωπικής μας μουσικής δημιουργικότητας μέσα από επικοινωνία και αλληλεπίδραση στην εμπειρία του ομαδικού μουσικού αυτοσχεδιασμού και της ομαδικής σύνθεσης. Βασίζεται στη βιωματική μάθηση μέσω αυτοανακάλυψης, στην ηχητική εξερεύνηση του ηχοτοπίου καθώς και των ηχητικών δυνατοτήτων του ανθρώπινου σώματος και των μουσικών οργάνων, αυτοσχέδιων και μη.
• Μέσα από σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα επιχειρείται εξοικείωση με την αυθόρμητη μουσική συμπεριφορά του παιδιού και την παιδαγωγική του μουσικού αυτοσχεδιασμού, ως ιδιαίτερη παιδαγωγική στάση. Γίνεται συσχέτιση της ενήλικης εμπειρίας με τον αυτοσχεδιασμό με την αυθόρμητη μουσική έκφραση και τις ανάγκες του παιδιού της προσχολικής ηλικίας για παιχνίδι με τους ήχους, ώστε να είναι δυνατή η οργάνωση σχετικών δραστηριοτήτων με παιδιά.