Το μάθημα εστιάζει σε θεωρητικά και πρακτικά ζητούμενα σχετικά με τη διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας στη Μέση Εκπαίδευση. Εξετάζονται αναλυτικότερα οι κατευθύνσεις των Αναλυτικών Προγραμμάτων, τα σχολικά εγχειρίδια, το περιεχόμενο και η μεθοδολογία της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών (από το πρωτότυπο ή από μετάφραση) με βάση και τα πορίσματα της σύγχρονης γλωσσολογικής και παιδαγωγικής επιστήμης.

Ιδιαίτερα θα μας απασχολήσει η ανάλυση των διεθνών τάσεων στη διδασκαλία των κλασικών γλωσσών, σύμφωνα με τις οποίες μετατοπίζεται το κέντρο ενδιαφέροντος από γλωσσοκεντρικές προς κειμενοκεντρικές διδακτικές παραδόσεις -- σε συνδυασμό και με ερμηνευτικές, διαθεματικές, βιωματικές ή διαπολιτισμικές προσεγγίσεις. Έμφαση θα δοθεί και στη λειτουργική αξιοποίηση ψηφιακών μέσων και πολυτροπικών σημειωτικών πόρων κατά την εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς μπορούν να συμβάλουν στην ανανέωση της διδακτικής μεθοδολογίας και πράξης.

Στη θέση της αντιπαράθεσης παλαιού-νέου, συμβατικού-καινοτόμου, θα επιχειρηθεί να διαμορφώσουμε μια συγκροτημένη πρόταση διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών, που θα βασίζεται σε μια ολιστική αναγνωστική διαδικασία (όπου η γλωσσική, η γραμματολογική και η πραγματολογική επεξεργασία θα αποτελούν μόνο ένα μέρος) σε αντιστοιχία με κατάλληλα επιλεγμένο εκπαιδευτικό υλικό και εναλλακτικές διδακτικές πρακτικές, που κάθε φορά θα καθορίζονται από τους μαθησιακούς στόχους που θέτουμε και τις εγγράμματες ταυτότητες στις οποίες θέλουμε να επικεντρωθούμε.

Στο πλαίσιο του μαθήματος πραγματοποιείται Πρακτική Άσκηση των φοιτητών/φοιτητριών σε συνεργαζόμενες σχολικές μονάδες Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

        Αποτελεί κοινή παραδοχή η διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη για την εκμάθηση της ελληνικής σε προσφυγικούς/ μεταναστευτικούς πληθυσμούς. Το συγκεκριμένο μάθημα, λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη αυτή και με βάση ποιοτικά χαρακτηριστικά, εστιάζει στην παροχή θεωρητικών και μεθοδολογικών/ πρακτικών γνώσεων σε φοιτητές που επιθυμούν να διδάξουν την ελληνική ως δεύτερη/ξένη γλώσσα σε μαθητές με μεταναστευτική/προσφυγική βιογραφία. 

        Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται οι θεωρίες εκμάθησης μιας δεύτερης/ ξένης γλώσσας, μελετάται το φαινόμενο της διγλωσσίας και η επίδρασή του τόσο στη γλώσσα όσο και στη σκέψη του δίγλωσσου ομιλητή, παρουσιάζονται οι σύγχρονες μεθοδολογικές προσεγγίσεις στη διδασκαλία της δεύτερης/ ξένης γλώσσας με έμφαση στην προφορά, στο λεξιλόγιο και στη γραμματική και διερευνώνται αναλυτικά τα λάθη των διδασκομένων την ελληνική ως δεύτερη/ ξένη γλώσσα σε μια προσπάθεια πληρέστερης κατανόησης των γλωσ-σικών και κατ’ επέκταση διδακτικών αναγκών τους. Το μάθημα ολοκλη-ρώνεται με την εφαρμογή δημιουργικών δραστηριοτήτων προκειμένου οι φοιτη-τές να είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν με επιτυχία στη νέα αυτή εκπαιδευτική ανάγκη και τάση.

Στο πλαίσιο του μαθήματος, οι Μαθησιακές Δυσκολίες προσεγγίζονται από την εκπαιδευτική οπτική, με στόχο την σε βάθος κατανόηση των σχολικών δυσκολιών που προκαλούνται από τα βασικά γνωστικά και κοινωνικο-συναισθηματικά χαρακτηριστικά των μαθητών. Επιπλέον, συζητούνται ζητήματα που αφορούν στην αναγνώριση των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών στο σχολείο και τη συμμετοχή του/της εκπαιδευτικού στη διαγνωστική διαδικασία. Έμφαση δίνεται στις κατάλληλες προσεγγίσεις για την εκπαίδευση των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες καθώς επίσης και στη θεωρητική και εμπειρική τεκμηρίωση κάθε προσέγγισης. Η σε βάθος κατανόηση των μαθησιακών δυσκολιών υποστηρίζεται από τη μελέτη της οπτικής των ίδιων των μαθητών/τριών και των οικογενειών τους.

Στόχος στο μάθημα είναι η εξοικείωση των φοιτητών/τριών με βασικές έννοιες της ειδικής αγωγής και η ανάπτυξη προβληματισμού σχετικά με την κατάλληλη εκπαίδευση για κάθε κατηγορία ειδικών αναγκών. Στο μάθημα, που αποτελεί μια εισαγωγή στην ειδική αγωγή, αναπτύσσονται θεματικές που αφορούν στους στόχους και στο περιεχόμενο της ειδικής αγωγής, στις δομές της ειδικής αγωγής καθώς επίσης και πληροφορίες για κάθε κατηγορία ειδικών αναγκών. Με βάση τα ειδικά χαρακτηριστικά των παιδιών σε κάθε κατηγορία, παρουσιάζονται ερευνητικά τεκμηριωμένες παρεμβάσεις, μέθοδοι και τεχνικές σε τέσσερις άξονες: α) οργάνωση χώρου και μαθησιακού περιβάλλοντος, β) προσαρμοσμένου και εξειδικευμένου εκπαιδευτικού υλικού, γ) στρατηγικών και τεχνικών διδασκαλίας και δ) σύγχρονων τάσεων και προβληματισμού.

Το μάθημα Εισαγωγή στη Συμβολική Λογική απευθύνεται κυρίως σε φοιτητές και φοιτήτριες φιλοσοφίας που δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία του αντικειμένου. Κύριος στόχος του είναι να εκθέσει τις πολύ βασικές μεθόδους και αποτελέσματα του προτασιακού και κατηγορικού λογισμού με έμφαση στην τυποποίηση και μετάφραση προτάσεων και επιχειρημάτων από τις φυσικές γλώσσες στη γλώσσα της προτασιακής και πρωτοβάθμιας λογικής. Ιδιαίτερη σημασία θα δοθεί σε τεχνικές ελέγχου της εγκυρότητας των επιχειρημάτων και στην κατανόηση βασικών εννοιών όπως αυτών της λογικής συνέπειας και της τυπικής απόδειξης. Καθώς ο χρόνος του μαθήματος είναι περιορισμένος σε ένα μόνο εξάμηνο αποδεικτικές μέθοδοι όπως η μέθοδος των δενδροδιαγραμμάτων και της φυσικής παραγωγής θα θιγούν και θα εξηγηθούν σε πολύ γενικές γραμμές με την χρήση απλών ασκήσεων και παραδειγμάτων. 

Το μάθημα αποτελεί μια προβληματοκεντρική εισαγωγή στη σύγχρονη φιλοσοφία της επιστήμης και αποσκοπεί να εισάγει φοιτητές/τριες που δεν έχουν καμία γνώση των φυσικών επιστημών σε βασικές φιλοσοφικές έννοιες και προβληματισμούς που ανακύπτουν στα θεμέλια των επιστημών αυτών. Το μάθημα θα επιδοθεί στην κριτική εξέταση διαφόρων φιλοσοφικών απόψεων περί του τι συνιστά επιστήμη, ποια είναι η μέθοδός της, πώς δικαιολογείται και πώς διαχωρίζεται από την ψευδο-επιστήμη, αν υπάρχει επιστημονική πρόοδος και αν είμαστε δικαιολογημένοι να πιστεύουμε στην ύπαρξη των μη παρατηρήσιμων οντοτήτων που θέτουν οι επιστημονικές θεωρίες, αλλά και στη φιλοσοφική ανάλυση θεμελιωδών επιστημονικών εννοιών (εξήγηση, αιτιότητα, νόμοι της φύσης, αναγωγή). 

Το σεμινάριο προσφέρει μια γενική εισαγωγή στην αριστοτελική σκέψη, επιχειρώντας να εξετάσει τις κυριότερες φιλοσοφικές θέσεις του Αριστοτέλη και να αναδείξει τη συμβολή του στη διαμόρφωση της φιλοσοφίας και επιστήμης. Ορισμένα ζητήματα που θα εξετασθούν: Τι είναι σοφία και πώς την αποκτούμε; Γιατί η «πρώτη φιλοσοφία» αποτελεί την ανώτερη επιστήμη; Αποτελεί ο φυσικός κόσμος ένα σύνολο που διέπεται από κανονικότητες; Με ποιον τρόπο μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι; Ποιες είναι οι αρετές το καλού πολίτη; Σκοπός του σεμιναρίου είναι οι φοιτητές/φοιτήτριες να κατανοήσουν τις βασικές αρχές της αριστοτελικής φιλοσοφίας (τέσσερα αίτια, ύλη και μορφή, φρόνηση), να εξοικειωθούν με την αριστοτελική μέθοδο και ορολογία και να συνδέσουν τις θεωρίες του Αριστοτέλη με ερωτήματα που απασχόλησαν διαχρονικά τους φιλοσόφους (γλώσσα και πραγματικότητα, αναγκαιότητα και τελεολογία, αναζήτηση ευτυχίας).

To μάθημα αποτελεί μια γενική και περιεκτική εισαγωγή σε προβλήματα, έννοιες και μεθόδους της ηθικής φιλοσοφίας. Δεν πρόκειται για μια ιστορία αυτού του φιλοσοφικού κλάδου, και οι ιστορικές αναφορές περιορίζονται σε όσες είναι απολύτως αναγκαίες για την κατανόηση μιας σύγχρονης προσέγγισης. Σε αυτό το πλαίσιο οριοθετείται η ηθική φιλοσοφία και καθορίζεται το πεδίο εφαρμογής της, εξετάζονται οι σχέσεις της με άλλους χώρους όπως η επιστήμη, και περιγράφονται οι κλάδοι που την αποτελούν. Επίσης, δίνεται μια σύντομη περιγραφή των βασικών ηθικών θεωριών (αρεταϊκή ηθική, ωφελιμισμός, καντιανή δεοντοκρατία), αναλύονται ενδεικτικά κάποιες βασικές ηθικές αξίες και συναισθήματα, και συζητούνται παραδείγματα εφαρμογής της ηθικής θεωρίας σε συγκεκριμένα υπαρκτά πρακτικά προβλήματα. Στόχος του μαθήματος δεν είναι μόνο η μετάδοση κάποιων φιλοσοφικών γνώσεων, αλλά και η συνειδητοποίηση από πλευράς των φοιτητών και των φοιτητριών των συνεισφοράς της ηθικής φιλοσοφίας στην σοβαρότερη και περισσότερο αμερόληπτη αντιμετώπιση της πληθώρας των κανονιστικών προβλημάτων που ανακύπτουν.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ

Διδάσκων: Κυριάκος Μπονίδης

Σκοπός του μαθήματος είναι οι συμμετέχοντες και οι συμμετέχουσες να γνωρίσουν εισαγωγικά την ιστορικότητα των ακαδημαϊκών παιδαγωγικών λόγων  (discourses), της Παιδαγωγικής, της Επιστήμης της Αγωγής και των Επιστημών της Αγωγής, τις θεματικές έννοιες, τις πρακτικές και τεχνολογίες κυβερνησιμότητάς τους.

Θέματα μάθησης, χρονοδιάγραμμα

Εισαγωγή: Παιδαγωγική – Επιστήμη της Αγωγής– Επιστήμες της Αγωγής: αντικείμενο, βασικές θεματικές έννοιες (αγωγή, παιδεία, μόρφωση, εκπαίδευση, κοινωνικοποίηση, διδασκαλία, τυπική, μη τυπική και άτυπη μάθηση, αξιολόγηση κ.λπ.) (1ο και 2ο μάθημα).

ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΡΩΤΗ: ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΩΙΜΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑΣ

Εκπαιδευτικός ιδεαλισμός και  ρεαλισμός: λόγοι  που αρθρώθηκαν κατά την αρχαιότητα, συνεχίστηκαν κατά το μεσαίωνα και συγκροτήθηκαν ως θεωρίες ή φιλοσοφίες της Αγωγής.

Α. Ο παιδαγωγικός λόγος του Κομένιου: Μια γέφυρα μεταξύ των λόγων της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού

Β. Παιδαγωγικοί λόγοι της νεωτερικότητας-διαλογικότητα:

1. Παιδαγωγικοί λόγοι του Διαφωτισμού (J. Lock - J.J. Rousseau- πρώιμος H. Pestalozzi- Φιλανθρωπιστές, E. Trapp κ.ά.)

2. Ασυνέχεια των παιδαγωγικών λόγων του Διαφωτισμού στο λόγο του αλληλοδιδακτικού σχολείου των J. Lancaster, A. Bell, Ch. Sarazin, Ι. Κοκκώνη και πειθαρχική εξουσία

3. Παιδαγωγικοί λόγοι του γερμανικού ιδεαλισμού και νεανθρωπισμός (I. Kant, J.G. Fichte, J.W. von Goethe, W. Humboldt, ύστερος H. Pestalozzi, J.F. Herbart, Ερβαρτιανοί κατά το 19ο αιώνα, W. Dilthey)

4. Η συνέχεια και ο μετασχηματισμός των λόγων του Διαφωτισμού στη Νέα Αγωγή, στον Εκπαιδευτικό Πραγματισμό και στην (αμερικανική) Προοδευτική Εκπαίδευση

4. Μαρξικοί παιδαγωγικοί λόγοι (Σοσιαλιστική Παιδαγωγική, Εκπαιδευτικός Αναδομισμός, Μαρξιστική-υλιστική Παιδαγωγική) (3ο, 4ο και 5ο μάθημα). 

ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΕΥΤΕΡΗ: Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗ-Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ-ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ-«ΡΗΜΑΤΙΚΟΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ» («ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ»)  ΤΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ

Α. Η Παιδαγωγική ως επιστήμη ή Επιστήμη της Αγωγής ή Επιστήμες της Αγωγής

Tο ζήτημα της αυτονομίας της Παιδαγωγικής, κλάδοι της Παιδαγωγικής/Επιστήμης της Αγωγής, επιστήμες της Αγωγής και διεπιστημονικότητα, οι ακαδημαϊκοί παιδαγωγικοί λόγοι στην Ελλάδα.

Β. Παιδαγωγικές ομάδες και πεδίο της Παιδαγωγικής/Επιστήμης της Αγωγής/Επιστημών της Αγωγής

1. Ομάδες αναφοράς: το παιδί, ο έφηβος και η έφηβη, ο ενήλικος και η ενήλικη, ο μαθητής και η μαθήτρια, ο εκπαιδευτικός και η εκπαιδευτικός, ο εκπαιδευτής και η εκπαιδεύτρια ενηλίκων

2. Θεσμοί και δομές που παρέχουν αγωγή και εκπαίδευση: η οικογένεια, η προσχολική αγωγή- συστήματα προσχολικής αγωγής, το σχολείο- σχολείο και κοινωνία, οι σχολές επαγγελματικής κατάρτισης, το πανεπιστήμιο, η εξωσχολική αγωγή (π.χ. κέντρα νεότητας), εκπαίδευση ενηλίκων και συνεχιζόμενη εκπαίδευση, δομές μη τυπικής εκπαίδευσης και άτυπη μάθηση (Μ.Μ.Ε., Τ.Π.Ε., εκκλησία κ.λπ.) (6ο και 7ο μάθημα)

Γ. «Ρηματικοί σχηματισμοί» («παραδείγματα»)  της Παιδαγωγικής/Επιστήμης της Αγωγής/Επιστημών της Αγωγής, σχέση θεωρίας και πράξης, αντικείμενο, πρακτικές και τεχνολογίες της εκπαιδευτικής πρακτικής και έρευνας:

1. Ερμηνευτική Παιδαγωγική, συνθετική (ποιοτική) έρευνα και η έννοια της «κατανόησης»

2. Εμπειρική (συμπεριφοριστική) Παιδαγωγική, αναλυτική-εμπειρική (ποσοτική) έρευνα και η έννοια της «εξήγησης»

3. Μαρξιστική-Λενιστική Παιδαγωγική

4. Κριτική Παιδαγωγική, ιδεολογικοκριτική και η έννοια της χειραφέτησης

5. Σύγχρονοι παιδαγωγικοί λόγοι (Συστημική/Εποικοδομητική Παιδαγωγική,  Μετα-κριτική Παιδαγωγική, Αποδομιστική Παιδαγωγική, Μετανεωτεριστική Παιδαγωγική) (8ο, 9ο, 10ο, 11ο και 12ο μάθημα). 

ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΡΙΤΗ: ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ – ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ– ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Ειρηνιστικοί παιδαγωγικοί λόγοι κατά την περίοδο της παγκόσμιας οικολογικής, οικονομικής, ανθρωπιστικής και υγιειονομικής κρίσης (13ο μάθημα).

Συγκεφαλαίωση και αξιολόγηση του μαθήματος από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες

Κατά τη διάρκεια του εξαμήνου, οι συμμετέχοντες και οι συμμετέχουσες αναπτύσσουν ποικίλες δραστηριότητες και σχέδια εργασίας. Η αξιολόγηση είναι αυθεντική (portfolio, χρονολόγιο, αναστοχαστικό και αυτοστοχαστικό ημερολόγιο μάθησης, κ.λπ.).

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ ΓΡΑΦΗ

Διδάσκουσα: Όλγα Παντούλη, ΕΔΙΠ

Κατά τη διάρκεια του εξαμήνου, οι συμμετέχοντες και οι συμμετέχουσες ενημερώνονται για τα σπουδαστήρια και τις βιβλιοθήκες, μαθαίνουν να αναζητούν και να ανευρίσκουν παιδαγωγική βιβλιογραφία και αρθογραφία και ασκούνται στην ακαδημαϊκή γραφή.

Η Λογική του Port-Royal, έργο των Antoine Arnauld και Pierre Nicole το οποίο δημοσιεύτηκε ανώνυμα στα γαλλικά υπό τον τίτλο L’art de penser το 1662 και μεταφράστηκε στα λατινικά ως Ars cogitandi το 1700, αποτελεί έργο κομβικό για την εξέλιξη και την ιστορία της λογικής κατά τους νεότερους χρόνους. Διαφοροποιούμενοι από τη σχολαστική και νεοσχολαστική αριστοτελική παράδοση, σύμφωνα με την οποία η λογική κορυφώνεται στον συλλογισμό, οι δύο γάλλοι συγγραφείς, τρόφιμοι του αββαείου του Port-Royal στο Παρίσι, μεταφέρουν το κέντρο βάρους της λογικής από τον συλλογισμό (syllogisme, ratiocinatio) στην κρίση (jugement, iudicium), καθώς θεωρούν ότι τα λογικά σφάλματα συμβαίνουν πολύ συχνότερα κατά τη νοητική εργασία της κρίσης, η οποία προηγείται της νοητικής εργασίας του συλλογισμού. Καθώς πιστεύουν εντούτοις, σε συμφωνία με την σχολαστική παράδοση, ότι η κρίση αποτελεί σύνθεση ή διαίρεση προγενέστερων της κρίσης «εννοιών», οι Arnauld και Nicole επιχειρούν να θεμελιώσουν την ορθή κρίση στην «έννοια» ως «σαφή και ευκρινή ιδέα» (idea clara et distincta), εμπνεόμενοι από τη φιλοσοφία του René Descartes. Παρότι η δομή της Λογικής του Port-Royal προϋποθέτει τη διάκριση μεταξύ logica naturalis («φυσική λογική», η οποία σφάλλει) και logica artificialis («τεχνητή λογική», η οποία μπορεί να είναι αλάνθαστη), συγχέοντας έτσι γνωσιοθεωρία και λογική, αποτελεί έξοχο δείγμα της λογικής των νεότερων χρόνων, κατά τους οποίους η παραδοσιακή λογική ανανεώνεται με τη βοήθεια της καρτεσιανής γνωσιοθεωρίας. 

Το μάθημα εισάγει τους φοιτητές/-ριες στη φιλοσοφία του Ludwig Wittgenstein ενώ μελετά τόσο το πρώιμο όσο κ το ύστερο έργο του.

Το μάθημα αυτό έχει στόχο να εξοικειώσει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες ως μελλοντικούς/ές εκπαιδευτικούς με έννοιες, φαινόμενα και καταστάσεις που άπτονται σε θέματα σεξισμού στο σχολείο. Θα προσπαθήσουμε να καλλιεργήσουμε την ενδυνάμωση και τη συμμετοχικότητα, τη γνώση μέσα από την εμπειρία και την εκμάθηση καλών πρακτικών που βοηθούν τόσο στην αναγνώριση όσο και στον περιορισμό σεξιστικών φαινομένων στο σχολείο (τόσο στον λόγο όσο και στις πράξεις). 

Το μάθημα έχει ως στόχο να εισαγάγει ορισμένες γενικές θεωρίες και βασικές έννοιες για το φύλο, αλλά και εμπειρική έρευνα σχετικά με θέματα ισότητας των φύλων στην εκπαίδευση. Το μάθημα εστιάζει στην εκπαίδευση και στο πώς οι σχέσεις των φύλων επηρεάζουν και διαφοροποιούν την εκπαίδευση. Τρία κύρια θέματα θα δομήσουν το μάθημα: βασικές έννοιες των σχέσεων των φύλων, ταυτότητες φύλου και διαδικασίες στο σχολείο, ερευνητικές προσεγγίσεις για το φύλο στην εκπαίδευση. Η πρόθεση είναι να διευρύνουν τις γνώσεις τους οι φοιτητές και οι φοιτήτριες για τις τρέχουσες θεωρίες, την έρευνα και την πρακτική σχετικά με τον αντίκτυπο των φύλων στην εκπαίδευση. Θα παρουσιαστούν δεδομένα κυρίως από την ελληνική πραγματικότητα, αλλά και μια διεθνή οπτική. 

Σκοπός του μαθήματος είναι η εισαγωγή των φοιτητών και των φοιτητριών, καθώς και η ευαισθητοποίησή τους σε θεμελιώδη ζητήματα για το επάγγελμα των εκπαιδευτικών, όπως τα θέτει η κοινωνιολογική προσέγγιση και τα τεκμηριώνει η σύγχρονη σχετική έρευνα. Ειδικότερα, το περιεχόμενο αναπτύσσεται με άξονες μελέτης την αρχική εκπαίδευση, τις διαδικασίες εισδοχής και ανάπτυξης της επαγγελματικής δράσης στο σχολείο, καθώς και τα σύγχρονα αιτήματα για συνεχή επαγγελματική μάθηση και εξέλιξη των εκπαιδευτικών. Αυτά τα πεδία γνώσης και πρακτικών και οι μετασχηματισμοί τους αναλύονται ως διακριτοί ωστόσο, αλληλοεξαρτώμενοι χώροι συγκρότησης και ανασυγκρότησης των επαγγελματικών ταυτοτήτων, τόσο για τους ενεργούς, όσο και για τους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς.

Το μάθημα αποσκοπεί στην γνωριμία των φοιτητών και φοιτητριών με την εκπαιδευτική έρευνα-δράση ως μεθοδολογίας υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου. Η έρευνα-δράση υποστηρίζει τους εκπαιδευτικούς ως ερευνητές του εκπαιδευτικού πλαισίου και των αποτελεσμάτων των επιλεγμένων ενεργειών τους, ως αναστοχαζόμενους επαγγελματίες που συνεχώς αναρωτιούνται για τους τρόπους βελτίωσης των εκπαιδευτικών τους πρακτικών με πρόταγμα μια δικαιότερη κοινωνία και, τέλος, ως μελών μιας επαγγελματικής κοινότητας μάθησης. Οι ρόλοι αυτοί αντιτίθενται σε μια τεχνοκρατική διδασκαλία και στο ρόλο του εκπαιδευτικού ως διεκπεραιωτή του αναλυτικού προγράμματος. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τις επιστημολογικές, μεθοδολογικές και ηθικές αρχές της έρευνας-δράσης και να ασκηθούν στις διαδικασίες οργάνωσης μιας έρευνας-δράσης αλλά και στο σχεδιασμό και τη χρήση ερευνητικών και αναστοχαστικών εργαλείων που μπορούν να υποστηρίξουν άμεσα το έργο τους στην πρακτική άσκηση και μακροπρόθεσμα στην επαγγελματική τους καριέρα. Στο μάθημα παρουσιάζονται διαφορετικά παραδείγματα από εκπαιδευτικές έρευνες-δράσης και δίνεται η δυνατότητα επί χάρτου σχεδιασμού μιας έρευνας-δράσης σε θέμα ανάλογο με τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες των φοιτητών και φοιτητριών.