Το μάθημα πραγματεύεται την «τέχνη της υπέρβασης» στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Το υπερβατικό λειτουργεί ως ερευνητικός μηχανισμός ο οποίος χρησιμοποιείται δημιουργικά, στοχαστικά, κριτικά. Ταυτόχρονα, η σύγχρονη ψηφιακή κουλτούρα υιοθετεί διαρκώς το μαγικό ή υπερβατικό στοιχείο, ως ένας μηχανισμός παραγωγής θαυμάτων, μία εξελισσόμενη φαντασμαγορία. Το μάθημα επιχειρεί να εμβαθύνει στην έννοια της υπερβατικότητας, δίνοντας έμφαση στην ψηφιακή εποχή, με στόχο τη σύνδεση της θεωρίας με την αρχιτεκτονική πρακτική και το συγκερασμό των δύο σε μία σαφή σχεδιαστική επίλυση.

Η έννοια της «υπέρβασης» χρησιμοποιείται τόσο ως εύρημα όσο και ως σχεδιαστική τακτική. Μέσα από τη διερεύνηση και την κριτική επανεκτίμηση φαινομένων του σύγχρονου ψηφιακού πολιτισμού, οι συμμετέχοντες έρχονται σε επαφή με τις τεχνολογικές καινοτομίες, τα κολοσσιαία διαδικτυακά brands και συνάμα τις χωρικές επικράτειες τους οι οποίες χαρακτηρίζονται από υπερβατικά, υπεράνθρωπα ή υπερβολικά χαρακτηριστικά. Το μάθημα επιδιώκει κατόπιν το δημιουργικό αναστοχασμό επάνω σε ζητήματα οντολογίας της ψηφιακής χωρικής εμπειρίας που τα συνοδεύει, της τεχνο-ουτοπίας, της εταιρικής, ή μη, ψηφιακής τους ταυτότητας, και άλλων εννοιών και φαινομένων της «εποχής του πυριτίου», και επιχειρεί εν τέλει να μεταφράσει την ατμόσφαιρα της υπερβατικής τους ταυτότητας σε χώρο. Οι σπουδαστές καλούνται, μέσα από την έρευνα και τον σχεδιαστικό πειραματισμό να επινοήσουν σενάρια, να συντάξουν χωρικές μεταφορές, να οργανώσουν κτιριολογικά προγράμματα και να αποδώσουν εν τέλει την ολοκληρωμένη αφήγηση ενός σύγχρονου υπερβατικού κτίσματος.

syllabus.pdfsyllabus.pdf

Το εργαστήριο επεξεργάζεται παρεμβάσεις σε αστικές περιοχές εκτός του κέντρου αναδεικνύοντας τις αφανείς γειτονιές της καθημερινής ζωής των κατοίκων ως πεδίο μετασχηματισμών με στόχο την βιωσιμότητα.

08ΕΜ15.  ΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ, ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ KAI ΒΙΩΣΙΜΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Διδακτική ομάδα: Άγις Αναστασιάδης - Γιώργος Συνεφάκης

Φεβρουάριος 2018

ΠΕPIΕXOΜΕΝO KΑI ΣΤOXOI ΤOY ΜΑΘHΜΑΤOΣ

Το Πτυχιακό Εργαστήριο Πολεοδομικού και Αστικού Σχεδιασμού 08ΕΜ18 με τίτλο ΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ, ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, είναι κατ’ επιλογήν μάθημα του πτυχιακού κύκλου σπουδών.

Σκοπός του μαθήματος είναι η προσέγγιση των θεωρητικών, τεχνικών και μεθοδολογικών προβλημάτων που παρουσιάζονται στη διαδικασία της πολεοδομικής επέμβασης. Πιο συγκεκριμένα, δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στην εμβάθυνση στα ζητήματα αστικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, καθώς και στη μελέτη σύγχρονων πολεοδομικών φαινομένων που αφορούν τόσο στο διεθνές αστικό περιβάλλον, όσο και στην ελληνική πόλη.

Το μάθημα εστιάζει κυρίως σε βιώσιμες πολεοδομικές παρεμβάσεις σχεδιασμού, αναβάθμισης και βελτίωσης του αστικού χώρου. Στοχεύει δε, στα εξής πεδία:

α) Στην θεωρητική κατάρτιση των φοιτητών, σχετικά με τις διαχρονικές και σύγχρονες προσεγγίσεις στον αστικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και

β) Με δεδομένη την γνώση τους από προγενέστερα μαθήματα πάνω στις διάφορες τεχνικές ανάλυσης και σχεδιασμού του αστικού χώρου και στην λογική της προγραμματικής διαδικασίας, επιδιώκει την εμβάθυνση σε εξειδικευμένα θέματα, όπως εκείνα του:

  • σχεδιασμού χαρακτηριστικών κυττάρων του αστικού χώρου,
  • ανάπλασης ιστορικών κέντρων και παραδοσιακών περιοχών ενταγμένων σε αστικά κέντρα,
  • εξυγίανσης και αναζωογόνησης υποβαθμισμένων αστικών περιοχών,
  • ανάκτησης και επανένταξης εγκαταλελειμμένων αστικών περιοχών με κτιριακό δυναμικό υποβαθμισμένο ή σε υπολειτουργία ή σε αχρηστία
  • επανασχεδιασμού δημόσιων υπαίθριων χώρων της πόλης με στόχο τη βελτίωση της εικόνας και λειτουργίας τους ή την ανάδειξη ιστορικών μνημείων και οικιστικών ενοτήτων.

 

Το μάθημα οργανώνεται σε δύο ενότητες οργανικά συνδεμένες μεταξύ τους.

H πρώτη ενότητα αποτελείται από έναν κύκλο εισηγήσεων-διαλέξεων, προσαρμοσμένων στις ανάγκες των ασκήσεων. Καλύπτουν τόσο το σκέλος της εμβάθυνσης στις έννοιες και τις προσεγγίσεις της αστικής ανάλυσης και του αστικού προγραμματισμού-σχεδιασμού, όσο και το σκέλος των παραδειγμάτων από εφαρμογές στον ελληνικό, στον ευρωπαϊκό και στον ευρύτερα διεθνή χώρο, σχετικά με την ειδική θεματολογία του μαθήματος. Θα επεξηγηθούν αναλυτικά τα θεωρητικά, τεχνικά και μεθοδολογικά προβλήματα που παρουσιάζονται στη διαδικασία της Πολεοδομικής Επέμβασης, με στόχο την περαιτέρω εξοικείωση του φοιτητή με τις διάφορες τεχνικές ανάλυσης του αστικού χώρου και με τη λογική της προγραμματικής γενικότερα διαδικασίας. H πρώτη ενότητα του μαθήματος καλύπτει περίπου 2 διδακτικές ώρες.

H δεύτερη ενότητα έχει χαρακτήρα εφαρμογής και αφορά στην περαιτέρω εξάσκηση των ικανοτήτων των φοιτητών στον φυσικό σχεδιασμό του αστικού χώρου μέσα από την επεξεργασία σχετικών ασκήσεων-εργασιών. Αφορά σε μία πολεοδομική επέμβαση στη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Οι δύο ενότητες, στις οποίες χωρίζεται το μάθημα, είναι οργανικά συνδεδεμένες μεταξύ τους και αποτελούν ενιαίο διδακτικό αντικείμενο.

Σημειώσεις 08ΕΜ15 2017-18.pdfΣημειώσεις 08ΕΜ15 2017-18.pdf

Το μάθημα εστιάζει στη διαχείριση συνθηκών 'έντασης' και 'μεταβασης' στη διαδικασία προτάσεων χωρικών παρεμβάσεων για την περιοχή του Νέου σιδηροδρομικού Σταθμού. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη διατύπωση πρωτότυπων σεναρίων και την εφαρμογή προηγμένων μεθόδων στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Εξίσου σημαντική είναι η τεκμηρίωση υψηλού βαθμού συνθετότητας, ενσωματώνοντας χωρικές, λειτουργικές, αστικές, περιβαλλοντικές, κοινωνικές και εννοιολογικές απαιτήσεις. The course focuses in the spatial negotiation of 'intensity' and 'transition', while articulating proposals for the area of the New Railway Station of Thessaloniki. Special focus is placed on the generation of original spatial scenarios and the application of advanced design methodologies in architectural design. Equally important is the design documentation of high level of complexity, incorporating spatial, functional, urban, environmental, social and conceptual prerequisites. 

Το εργαστήριο αφορά στη διερεύνηση των δυνατοτήτων ενός ενιαίου εννοιολογικού και μεθοδολογικού πεδίου, στο οποίο τίθενται ταυτόχρονα οι κλίμακες και οι χρόνοι του αρχιτεκτονικού και αστικού σχεδιασμού και της πολεοδομίας του τοπίου. Στοχεύει στην αναγνώριση, διερεύνηση και σχεδιαστική συγκρότηση σύγχρονων χωρικο-κοινωνικών ταυτοτήτων στη συνθήκη της αστικής διάχυσης. Ο περιαστικός χώρος αναδεικνύεται ως ένα δυναμικό, πολύ-επίπεδο και μεταβαλλόμενο πεδίο με κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οικονομικές διαστάσεις. Οι διάσπαρτα αστικοποιημένες περιοχές της άκρης της πόλης ανακαλύπτονται εκ νέου καθώς νέες ατομικές και συλλογικές δυνάμεις δρουν εφαρμόζοντας τοπικά και παγκόσμια πρότυπα ανάπτυξης και τις μετασχηματίζουν διαρκώς με «α-συνέχειες», «ρήξεις», «εκ-τοπίσεις», «αντι-φάσεις» και «α-σάφειες». Εντούτοις, στόχος του εργαστηρίου είναι να διερευνήσει, σε διαφορετικά επίπεδα προσέγγισης, όπως τίθενται διαδοχικά και ταυτόχρονα, «ιδρυτικές» χωρικές συγκροτήσεις, πλαίσια και στρατηγικές σχεδιασμού. Το ζήτημα των ορίων και των πεδίων, εσωτερικών και εξωτερικών, φυσικών και τεχνητών, υλικών και φαντασιακών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών τίθεται στο πλαίσιο της ανακάλυψης, του επαναπροσδιορισμού, της επιδιόρθωσης, της ανακατασκευής του τόπου αλλά και της επινόησης νέων καθημερινών πρακτικών, εν τέλει, της ανάδυσης νέων μορφών αστικότητας. Οι φοιτητές και φοιτήτριες επεξεργάζονται σε ομάδες θέματα αστικού σχεδιασμού σε περιοχή στην άκρη της πόλης με χαρακτηριστικά μετάβασης, αστικής έντασης ή υποβάθμισης, αδρανών φυσικών και ανθρωπογενών αποθεμάτων, πολυ-πολιτισμικότητας, πολεοδομικής αβεβαιότητας και αυτό-οργάνωσης σε κλίμακες από 1:5000 έως 1:200. Η διδακτική ομάδα του εργαστηρίου αντιμετωπίζει το εργαστήριο ως πλαίσιο σχεδιαστικής ανταπόκρισης στις σύγχρονες αστικές προκλήσεις στις συνθήκες της κρίσης σε συνέχεια της δραστηριότητας των παρελθόντων εργαστηρίων διπλώματος - εμβάθυνσης ‘Μεταβατικοί Τόποι’ – ‘Αστικός Σχεδιασμός στα Όρια της Πόλης’. 

Το συνθετικό εργαστήριο δίνει έμφαση στη θεώρηση του μουσείου τόσο ως: 

  • κελύφους και υποδοχέα της μουσειακής έκθεσης, όσο, και κυρίως,
  • ως εκθεσιακού χώρου που εκφράζει τα νοήματα ενός εκθεσιακού αφηγήματος - το οποίο ωστόσο στηρίζεται σε διαθέσιμα, έστω και υποθετικά, εκθέματα.

Το συνθετικό εργαστήριο πραγματεύεται το ρόλο του εκάστοτε εκθεσιακού αφηγήματος στη συγκρότηση της κεντρικής αρχιτεκτονικής ιδέας, κατά το σχεδιασμό ενός μουσείου και της έκθεσης σε αυτό.

 

Αντικείμενο του μαθήματος είναι οι αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις στο θαλάσσιο μέτωπο που έχει αναδειχθεί σε μείζον θέμα του Αστικού Σχεδιασμού, όταν επιδίωξή του είναι η ανοιχτή πόλη. Ειδικότερα το θέμα περιλαμβάνει το σχεδιασμό πλωτών κατασκευών στην παλαιά παραλία της Θεσσαλονίκης, οι οποίες  θα διαπραγματεύονται την αναθεώρηση του σημερινού σκληρού ορίου ανάμεσα στην ξηρά και τη θάλασσα.

EAΡΙΝΟ 2022: 

ιστορία της τέχνης και διατομεακές προσεγγίσεις του φύλου

Το μάθημα θα προσεγγίσει την ιστορία των ορισμών και της αναπαράστασης της γυναίκας, της θηλυκότητας και του φύλου (στις εικαστικές τέχνες, τη λογοτεχνία, το δίκαιο, την ιατρική και τον σχεδιασμό).

08ΕΤ14 Σχεδιασμός Κτηρίων Υγείας – «Κέντρα Υγειονομικής Εκπαίδευσης, Πρόληψης και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Κοινότητα» Τα κτίρια υγείας αποτελούν, τα πλέον σύνθετα κτισμένα περιβάλλοντα, ο δε προγραμματισμός και σχεδιασμός τους είναι αντικείμενο μιας μακράς συστηματικής και συμμετοχικής διαδικασίας. Οι μεταβλητές που προσδιορίζουν το είδος, το μέγεθος, τη δομή το περιβάλλον και τα γενικότερα ή ειδικότερα χαρακτηριστικά ενός υγειονομικού συστήματος (π.χ. ενός νοσοκομείου) ποικίλουν από τόπο σε τόπο και απαιτούν προσεγγίσεις όπως, δημογραφικές, κοινωνικές, οικονομικές, επιδημιολογικές κ.ά. Παρ’ όλη τη συμβολή της επιστήμης και της τεχνολογίας στην υγεία, παρατηρείται μια δομική ανελαστικότητα στα συστήματα υγείας, υπονοώντας τη γρήγορη γήρανση τους, όταν αυτά εξαρτώνται κυρίως από τεχνολογικά πρότυπα που συνεχώς εξελίσσονται και μετασχηματίζονται. Αυτό τα καθιστά δυσλειτουργικά και αντιοικονομικά στη χρήση τους και συχνά κοινωνικά μη προσπελάσιμα-συνολικά μη βιώσιμα - κάτι που συμβαίνει σε πολύ μικρότερο βαθμό σε υγειονομικά συστήματα που δεν απαιτούν σύνθετα τεχνολογικά περιβάλλοντα, όπως είναι οι εγκαταστάσεις Πρόληψης και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας και Περίθαλψης Υγείας. Αντικείμενο του μαθήματος είναι η «διεύρυνση» των εγκαταστάσεων υγείας στην κοινότητα και ο Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός Κοινοτικού Κέντρου Πρόληψης και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Μέσα από την προσέγγιση και ανάλυση της σχέσης της «υγείας» με την «παιδεία» συντάσσεται μια διαφορετική από την ισχύουσα οπτική, η οποία και ορίζει, τουλάχιστον μέχρι τις μέρες μας, ως κυρίαρχο κέντρο αναφοράς για την υγεία το νοσοκομείο. Υποστηρίζονται λοιπόν στην άσκηση αυτή, «ανθρώπινες δομές υγείας», που χωροθετούνται μέσα στην κοινότητα. Η εκπαίδευση σε ζητήματα υγείας και τη λειτουργία του συστήματος υγείας στις δομές αυτές, θα επηρεάσουν σημαντικά την «κινητικότητα» μέσα στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και θα συμβάλλουν καθοριστικά στην αποτελεσματικότητά του. Διαμορφώνονται συνεπώς νέες ιδεολογικές τοποθετήσεις και κατευθύνσεις για τον προγραμματισμό και το σχεδιασμό των Εγκαταστάσεων Υγείας αναφορικά με παραμέτρους όπως, η κοινωνική προσπελασιμότητα και οι κοινοτικές υγειονομικές ανάγκες, η ποιότητα και το περιβάλλον στις εγκαταστάσεις υγείας κ.ά. Στο συγκεκριμένο Κέντρο, θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στον εκπαιδευτικό, σε θέματα υγείας χαρακτήρα του, στο συντονισμό των δράσεων υγείας στην «κοινότητα», στην πρόληψη γενικότερα και στην παροχή υγειονομικής φροντίδας. Η σχεδιαστική προσέγγιση του θέματος οριοθετείται εκπαιδευτικά, από την καταγραφή, ανάλυση και αξιολόγηση των δεδομένων του κτιριολογικού προγράμματος και την «αναγνώριση» του τόπου όπου προτείνεται να χωροθετηθεί το «Κέντρο», ως το στάδιο της οριστικής μελέτης του. Προγραμματικά ενισχύεται η «συμμετοχικότητα» και οι φοιτητές έχουν τη δυνατότητα να διαφοροποιήσουν το κτηριολογικό πρόγραμμα. Λέξεις κλειδιά: Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός, Εκπαίδευση στην Υγεία, Η υγεία στην Κοινότητα, Ανθρώπινες Δομές Υγείας Πρόγραμμα Μαθήματος

«Κι ο ένας μύθος έμπαινε πάνω στον άλλο κι έγιναν τόσοι πολλοί και τόσο δυνατοί που τρόμαξε το παιδί, τρόμαξε ο κόσμος…»

Μάνος Χατζιδάκις

GR

Αρχιτεκτονικές Μυθολογίες

Το εργαστήριο σχεδιασμού θα διερευνήσει τους τρόπους με τους οποίους η αρχιτεκτονική μπορεί να (ξανα)ενσωματώσει στις διαδικασίες της στοιχεία που εκτόπισε η εκλογικευμένη προσέγγιση της τεχνολογίας καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα και, με ακόμα μεγαλύτερη ένταση μετά την έλευση των ψηφιακών μέσων, στις αρχές του 21ου: το μαγικό, το μη λογικό, τη βαρβαρότητα.

Στα πλαίσια του μαθήματος, οι φοιτητές θα αναζητήσουν με αρχιτεκτονικούς όρος, δηλαδή μέσω του σχεδιασμού, πιθανές νέες συνθήκες για το σημείο συνάντησης μεταξύ των παραδοσιακών διπόλων που καταρρέουν. Με άλλα λόγια, οι φοιτητές θα σχεδιάσουν μαθαίνοντας να αντιμετωπίζουν τον σχεδιασμό μέσα στις νέες συνθήκες από τις οποίες αναδύεται μία πολύπλοκη κατάσταση όπου οι βεβαιότητες για το τι συνιστά αρχιτεκτονικό χώρο και τι όχι, για το τι είναι αστικός χώρος και τι είναι τοπίο, για το τι είναι φυσικό και τι τεχνητό και για το τι είναι ιστορικό και τι καινοτόμο έχουν χαθεί. Μέσα από αυτή την καταστροφή των βεβαιοτήτων προκύπτει η ανάγκη για νέους αρχιτεκτονικούς μύθους: οι φοιτητές επομένως θα κληθούν να δημιουργήσουν νέες αρχιτεκτονικές μυθολογίες, αγκαλιάζοντας τους κινδύνους που εμπεριέχει μία τέτοια προσπάθεια.

Το εργαστήριο θα χρησιμοποιήσει ως παράδειγμα την έννοια του αρχείου και τη στέγασή του, ως όχημα σχεδιασμού τις – αρχιτεκτονικές και μη – αναφορές, ως εργαλείο αλλοίωσής τους την τεχνολογία (ή την άρνησή της), ως πεδίο την πόλη της Θεσσαλονίκης, και ως εναρκτήρια ιδέα αυτή του ‘νησιού’. Ο στόχος η δημιουργία αρχιτεκτονικών αφηγήσεων / μυθολογιών που θα μπορέσουν να καταστήσουν την αρχιτεκτονική (ξανά) επικίνδυνη.

EN

Architectural Mythologies

The design studio will explore the ways in which architecture can incorporate into its processes elements that have been replaced by the rationalized understanding of technology. An understanding that has been imposed by modernity throughout the 20th century and with even greater strength after the advent of digital tools well into the begging of the 21st.

In the context of the studio students will seek through design new possible conditions for the meeting points of the collapsing traditional juxtapositions. In other words, the students will learn to deal with design within the current conditions where all certainties are falling apart: all convictions about what is architectural and what not, what is urban and what is landscape, what is natural and what artificial, what is history and what innovation, are long gone. In their undoing, the need for new architectural and urban myths arises: the students therefore will ultimately be creating architectural myths, embracing the danger that such a process entails.

The studio will use as a case study the concept of the archive; as a design vehicle references – architectural or not; as a tool for their modulation technology (or the lack thereof); as a field the city of Thessaloniki; and as a starting point the concept of the island. The aim is to construct architectural narratives / mythologies that could make architecture dangerous again.

https://architecturalmythologies.tumblr.com

Το μάθημα επιδιώκει να πραγματευθεί εκ νέου και με σύγχρονους όρους εκφάνσεις της αστικότητας που αφορούν στη νοηματική ανασύσταση του δημόσιου χώρου της πόλης. Πρόκειται για μία απόπειρα εννοιολογικής και ιδεολογικής ανασυγκρότησης του δημόσιου που, παράλληλα με -αλλά και πέρα από- τη θεώρηση του χώρου ως πεδίου κοινωνικών διεκδικήσεων, θέτει προς διερεύνηση τη δυνατότητα ενεργοποίησης τόπων άρθρωσης και εκφοράς δημόσιου λόγου για τα κοινά. Συνεπώς, ο δημόσιος αστικός χώρος εξετάζεται ως πεδίο αναπαράστασης πολλαπλών και ενδεχομένως ασύμβατων λόγων. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία προσπάθεια ανασύστασης της δημόσιας σφαίρας μέσα από τη μελέτη και τον σχεδιασμό αστικής κλίμακας. 

Τα βασικά κεφάλαια του μαθήματος περιλαμβάνουν όλες τις μοντέρνες τεχνικές που σχετίζονται με την εκτίμηση της αξίας των ακινήτων και την διαχείριση αυτών σήμερα. Η έννοια της γης και των ακινήτων από οικονομική πλευρά. Ιδιοκτησιακό καθεστώς στην Ελλάδα. Το Ελληνικό Κτηματολόγιο. Ιστορική προσέγγιση της οικονομικής θεωρίας και της έννοιας της προσόδου. Έννοιες που ενδιαφέρουν τις μεθόδους εκτίμησης ακινήτων και τις αξίες των ακινήτων. Παράμετροι διαμόρφωσης των αξιών γης. Η επένδυση επί της γης – Βασικές έννοιες και παράμετροι. Μέθοδοι εκτίμησης ακινήτων. Το έργο του εκτιμητή. Παράγοντες που επηρεάζουν την αξία ενός ακινήτου. Διαδικασία εκτίμησης ακινήτου. Στάδια. Λογική. Εμπλεκόμενοι Φορείς. Η Συγκριτική Μέθοδος εκτίμησης των ακινήτων και παραδείγματα αυτής. Μέθοδος των προσόδων και παραδείγματα αυτής. Μέθοδος των ράντων και παραδείγματα αυτής. Υπολειμματική Μέθοδος και παραδείγματα αυτής. Μέθοδος Κόστους Αντικατάστασης και παραδείγματα αυτής. Ανάλυση του συστήματος του αντικειμενικού προσδιορισμού. Συγγραφή τεχνικών εκθέσεων εκτιμήσεως ακινήτων. Πρακτική εφαρμογή των εκτιμήσεων σε γνωστικά αντικείμενα του Τμήματος .

Στόχος του μαθήματος είναι να εισαγάγει τις φοιτήτριες και τους φοιτητές στη μοντέρνα τέχνη, τόσο μέσα από σύγχρονές της πηγές, όσο και μέσα από την πραγμάτευση έργων του 19ου αιώνα που επέτρεψαν την ανάδυση των πρωτοποριών και τέλος και τέλος, μέσα από τη συζήτηση των θεωρητικών προσεγγίσεων της μοντέρνας τέχνης (ψυχανάλυση, σημειωτική, φεμινισμός, φαινομενολογία, μετααποικιακή προσέγγιση, κοινωνιοϊστορική προσέγγιση). 

Τον κορμό του μαθήματος διατρέχουν κομβικά κείμενα της φαινομενολογικής σκέψης (M. Heidegger, Ch. Norberg-Schulz, J. Pallasmaa) και της γαλλικής επιστημολογικής σχολής (G. Bachelard, M. Foucault) που λειτουργούν ως διαφορετικές αλλά αλληλένδετες αφετηρίες για μια επιλεκτική πορεία στο σώμα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής θεωρίας. Εντός αυτού του φιλοσοφικού πλαισίου, το μάθημα επιχειρεί τομές εμβάθυνσης στο στερέωμα των παράλληλων, συμπληρωματικών ή/και αντιφατικών συγκροτήσεων της έννοιας του τοπίου ως ιστορικά προσδιορισμένης πολιτικής, ιδεολογικής ή/και κοινωνικής κατασκευής. Επιπλέον, επιδιώκεται η συστηματική διερεύνηση των πολλαπλών και διαρκώς ανατροφοδοτούμενων πολιτισμικών παραγώγων του με στόχο την πληρέστερη κατανόηση της ευρετικής τους αξίας στο πλαίσιο της εννοιολόγησης και της παραγωγής του χώρου. Υποστηρικτικό ρόλο στη διαμόρφωση των εναλλακτικών προσεγγίσεων θα διαδραματίσουν χαρακτηριστικά εργαλεία κριτικής ανάγνωσης και νοητικής ανασυγκρότησης του τοπίου από τη σύγχρονη εγχώρια και διεθνή βιβλιογραφία (M. Augé, A. Vidler, Ζ. Κοτιώνης, Κ. Μωραΐτης, Χρ. Παπούλιας, Γ. Πεπονής, Δ.Α. Φατούρος). Οι διαλέξεις του μαθήματος στοχεύουν στην εξοικείωση των φοιτητριών και των φοιτητών με θεωρίες και θεωρήσεις του χώρου και των επάλληλων νοηματικών ανασυστάσεών του. Στο πλαίσιο αυτό, θα ενεργοποιηθούν παραδείγματα από τις πολύτροπες ανακατασκευές του τοπίου στις αφηγηματικές τέχνες. Οι φοιτήτριες και οι φοιτητές που θα παρακολουθήσουν το μάθημα θα κληθούν να εκπονήσουν σύντομα ερευνητικά δοκίμια θεωρητικής διερεύνησης του τοπίου μέσα από τις αναπαραστάσεις του. 

Το μάθημα αποτελεί μια εισαγωγή στις έννοιες της ψηφιακής και ευφυούς πόλης.

Για την Ερευνητική Διπλωματική Εργασία τους οι φοιτητές/-τριες επιλέγουν Θεματική Περιοχή και Θέμα σε συνεργασία με τους/τις Επιβλέποντες/-ουσες Διδάσκοντες/-ουσες.

Εκπαιδευτικός σκοπός του μαθήματος είναι να παρέχει ένα ευρύ πλαίσιο εποπτείας και κατανόησης σύγχρονων διαστάσεων και ζητημάτων χωρικού σχεδιασμού, και ιδιαιτέρως να αναδείξει τα πεδία δραστηριοποίησης και τους ρόλους των αρχιτεκτόνων – πολεοδόμων στο χωρικό σχεδιασμό.

Το μάθημα προσεγγίζει την έρευνα ως έναν ολοκληρωμένο κύκλο δραστηριοτήτων που ξεκινά από ένα ερευνητικό ερώτημα προκειμένου να καταλήξει μέσα από μια μεθοδική αναλυτική, ερμηνευτική και συνθετική διαδικασία σε συγκεκριμένους στόχους και συμπεράσματα. Αντικείμενο του μαθήματος αποτελεί το σύνολο των δραστηριοτήτων που συνιστούν την ερευνητική διαδικασία και περιλαμβάνει τα στάδια, τις μεθόδους και τις τεχνικές της έρευνας. Ειδικότερα το μάθημα εστιάζει στην εφαρμοσμένη εκδοχή του ερευνητικού έργου που συνδέεται με την αρχιτεκτονική και στη σχέση της έρευνας με τον σχεδιασμό και την παραγωγή γνώσης με βασικό άξονα τις σύνθετες αλληλεπιδράσεις που αφορούν στην ανάγνωση, τη διαμόρφωση και την ερμηνεία των συνθηκών και των λειτουργιών του κτισμένου περιβάλλοντος. Το περιεχόμενο του μαθήματος περιλαμβάνει την ανάλυση της ιδίας της ερευνητικής διαδικασίας αλλά και την δόκιμη και συστηματική μέθοδο περιγραφή της. Η διαδικασία της έρευνας προσεγγίζεται ως μέθοδος παραγωγής γνώσης, δίνοντας έμφαση σε ζητήματα όπως τεκμηρίωση, δεοντολογία, ακεραιότητα, ακρίβεια, αξιοπιστία, δυνατότητα επανάληψης και ελέγχου. Εξετάζονται θέματα μεθοδολογίας, διαφορετικές προσεγγίσεις στην επιστημονική έρευνα (βιβλιογραφική, πεδίου, πειραματική κτλ) στρατηγικές οργάνωσης, αναζήτηση και διαχείριση πηγών πληροφοριών, μέθοδοι συγκέντρωσης δεδομένων, ερμηνεία των ευρημάτων. Η συγγραφή της ερευνητικής εργασίας αντιμετωπίζεται ως αφήγηση μιας ιστορίας με τρόπο μεθοδικό και αναλυτικό και με στόχο την απόδοση τεκμηριωμένων απαντήσεων στο αρχικό ερώτημα αλλά και με αναπόφευκτο παρελκόμενο ή ακόμη και ζητούμενο την διατύπωση νέων ερωτημάτων. Στόχος του μαθήματος είναι η κατανόηση και διασαφήνιση όλων των επί μέρους σταδίων του ερευνητικού θέματος από τη θεωρητική του σύλληψη ως την εφαρμοσμένη του εκδοχή, μέσα από τη διαδικασία εκπόνησης του ερευνητικού θέματος.