Το μάθημα απευθύνεται σε φοιτητές άνω του 3ου εξαμήνου. Τεχνολογίες Βάσεων Δεδομένων. Διαδικτυακές εφαρμογές Βάσεων Δεδομένων. Σχεδιασμός και υλοποίηση ιστότοπων γλωσσικής εκπαίδευσης. Διαδικτυακές Πλατφόρμες και εφαρμογές τους στη γλωσσική κατάρτιση.

Σύντομη περιγραφή μαθήματος: Γενικές εφαρμογές των Βάσεων Δεδομένων για τη συλλογή και αξιοποίηση υλικών γλωσσικής κατάρτισης. Ψηφιοποίηση, καταγραφή, αποθήκευση και ανάκτηση γλωσσικών υλικών. Βάσεις Δεδομένων για ηλεκτρονικά περιβάλλοντα γλωσσικής διδασκαλίας. Μέθοδοι ανάπτυξης και εργαλεία διαχείρισης. Το μάθημα γίνεται σε εργαστήριο Η/Υ και έχει ορισμένο αριθμό θέσεων.

Γενικές εφαρμογές λογισμικών και σύνθετων πολύγλωσσων ψηφιακών περιβαλλόντων στη σχολική τάξη. Δυνατότητες και προοπτικές τεχνολογιών Web 2.0 και Web 3.0 (εικονική και επαυξημένη πραγματικότητα, κινητή μάθηση). Σύνδεση τεχνολογιών Web 2.0 και 3.0 με τα σχολικά κοινά. Το μάθημα γίνεται σε εργαστήριο Η/Υ και έχει ορισμένο αριθμό θέσεων.

Στόχος του μαθήματος είναι η εμβάθυνση στις δομές και τα επίπεδα της ελληνικής γλώσσας, ως γλώσσας-στόχου της μετάφρασης. Για τον σκοπό αυτό, μετά από μια θεωρητική εισαγωγή στη γλωσσολογική ανάλυση, μελετώνται διάφοροι τύποι κειμένων και χρησιμοποιούνται τεχνικές για τον εμπλουτισμό του λεξιλογίου και την εμπέδωση της σωστής χρήσης της γλώσσας. Μετά το πέρας του μαθήματος, ο/η φοιτητής/τρια αναμένεται: α. να αναγνωρίζει τις γλωσσικές ποικιλίες, τα είδη και τους τύπους κειμένων, τα επίπεδα ύφους και τα βασικά στοιχεία υφολογίας β. να έχει επίγνωση της δυναμικής φύσης της γλώσσας, μέσα από την κατανόηση εννοιών όπως η περίσταση επικοινωνίας, το περικείμενο κ.λπ.. γ. να έχει εμπλουτίσει το λεξιλόγιό του με βασικά στοιχεία της αρχαίας ελληνικής, της λατινικής, της εκκλησιαστικής γλώσσας και ποικίλων ξένων γλωσσών δ. να μπορεί να εφαρμόσει όσα έμαθε στην παραγωγή κειμένων. Το μάθημα εξετάζεται με προόδους και γραπτές εξετάσεις στο τέλος του εξαμήνου.

Λέξεις Κλειδιά: ανάλυση λόγου, παραγωγή λόγου, ελληνική γλώσσα, μετάφραση, ύφος, τύποι κειμένου, επίπεδα λόγου, ανάλυση λόγου

Σκοπός του μαθήματος είναι η περαιτέρω ενίσχυση των δεξιοτήτων στην ανάλυση και παραγωγή λόγου στην ελληνική γλώσσα. Συνέχεια του Υ-ΜΕΤ-01, το μάθημα στηρίζεται στην παραγωγή λόγου στη βάση της δημιουργικής γραφής. Σε μια πρώτη φάση, περιλαμβάνει ανάγνωση εκτενών κειμένων και τη συζήτηση πάνω σ’ αυτά. Στη συνέχεια, το μάθημα χωρίζεται σε δύο ενότητες: η πρώτη θα είναι αναδιατύπωση ποικίλης μορφής σε κείμενα πρακτικής επικοινωνίας· η δεύτερη θα αφορά αυτόνομη παραγωγή λόγου. Η α ενότητα έχει στόχο να προσδώσει δεξιότητες αναδιατύπωσης που όλο και περισσότερο ζητούνται από τους μεταφραστές, δεξιότητες δηλαδή γραφής και επιμέλειας. Στο πλαίσιό της, παρουσιάζονται και οι βασικοί κανόνες διόρθωσης και παρουσίασης κειμένου. Η β ενότητα έχει στόχο τη γλωσσική ευαισθητοποίηση στην πράξη. Το μάθημα εξετάζεται με εργασία και τελική εξέταση, προφορική και γραπτή. 

Βιβλιογραφία

Abrams,M. H., Λεξικό λογοτεχνικών όρων, μτφρ. Γ. Δεληβοριά, Σ. Χατζηιωαννίδου, Αθήνα, Πατάκης, 2005.

Adam, Jean-Michel Τα κείμενα: τύποι και πρότυπα, Αθήνα, μτφρ. Γ. Παρίσης, Πατάκης, 1999.

Queneau, Raymond, Ασκήσεις ύφους, μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, Ύψιλος, 1984.

Έκο, Ουμπέρτο, Κήνσορες και θεράποντες, μτφρ. Έφη Καλλιφατίδη, Αθήνα, Γνώση, 1994.

Ροντάρι, Τζιάνι, Η γραμματική της φαντασίας, μτφρ. Γ Κασαπίδης, Αθήνα, Μεταίχμιο, 2003

Χάρης, Γιάννης, Η γλώσσα, τα λάθη και τα πάθη, τόμοι Α+Β, Αθήνα, Πόλις, 2003 / 2008.

Λεξικά της νέας ελληνικής

Bοσταντζόγλου, Θ. (1976). Aντιλεξικόν ή Oνομαστικόν της νεοελληνικής γλώσσης. 3η έκδοση Aθήνα: Δομή.

Δημητράκος, Δ. (2008). Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Αθήνα: Πιρόγα.

Kριαράς, E., (1995). Λεξικό της σύγχρονης ελληνικής δημοτικής γλώσσας. Aθήνα: Eκδοτική Aθηνών.

Mείζον ελληνικό λεξικό. 1997. Aθήνα: Aρμονία.

Mπαμπινιώτης, Γ., (1998). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας. Aθήνα: Kέντρο Λεξικολογίας.

Λεξικό της κοινής νεοελληνικής. 1998. Θεσσαλονίκη: Iνστιτούτο Nεοελληνικών Σπουδών[Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη], http://www.komvos.edu.gr/dictionaries/dictonline/DictOnLineTri.htm

Χαραλαμπάκης, Χ., (2014). Χρηστικό λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.

Σκοπός του μαθήματος είναι να υποστηρίξει τους φοιτητές όσον αφορά την αναδιατύπωση στη μετάφραση, ενισχύοντας τις δεξιότητές τους στα ελληνικά. Μετά από μια θεωρητική εισαγωγή στη γλώσσα, το κείμενο και τον πολιτισμό, διερευνάται η ιδιαιτερότητα ή μη του μεταφρασμένου λόγου. Στη συνέχεια, εντοπίζονται τα ειδικά προβλήματα αναλόγως με το είδος κειμένου και μελετώνται μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα λόγια και δάνεια στοιχεία της νέας ελληνικής και στη χρήση τους, όπως επίσης και σε λεξιλογικές, μορφολογικές και συντακτικές δυσκολίες. Οι φοιτητές ασκούνται στην παραγωγή λόγου με απλές ασκήσεις. Το μάθημα εξετάζεται με εργασία και τελική εξέταση, προφορική και γραπτή. 

This class explores vocabulary development, introduces over 450 key word families and discusses aspects of word classes and word grammar. It looks at how individual academic words are used in sentences and how they connect with each other. Ultimately, this connection between words builds cohesion and produces coherent texts.

Εξετάζουμε την πλατιά έννοια του όρου, φαντασία, στο λογοτεχνικό τομέα, εννοώντας το σύνολο των έργων των οποίων τα πρόσωπα και το περιεχόμενο δεν ευρίσκονται στη σφαίρα της πραγματικότητας αλλά σ’ εκείνη του υπερφυσικού ή και μεταφυσικού. Πιο συγκεκριμένα θα μελετήσουμε πώς οι πραγματικές ή και υποθετικές αρχές των φυσικών επιστημών χρησιμοποιούνται από τον συγγραφέα κατά τρόπο απλό και εκλαϊκευμένο με στόχο την έξαψη της φαντασίας του αναγνώστη ώστε να δημιουργηθούν υπερφυσικές, μεταφυσικές, πιθανές και αληθοφανείς καταστάσεις που στην ουσία εξετάζουν τα προβλήματα του ανθρώπου, τα όνειρά του, τις ελπίδες του, διαχρονικά, τοποθετώντας τον μέσα στο χωροχρόνο. Κάνοντας χρήση πολλές φορές ενός φανταστικού οχήματος που λέγεται «χρονομηχανή», ο συγγραφέας ταξιδεύει μέσα στο χώρο και στο χρόνο έχοντας έτσι τροποποιήσει τα συστατικά στοιχεία της πραγματικότητας, με αποτέλεσμα τη βαθύτερη κατανόηση των σημερινών αλλά και των μελλοντικών προβλημάτων της ανθρωπότητας. 

Το μάθημα επικεντρώνεται στη σχέση φιλοσοφίας και λογοτεχνίας. Ειδικότερα το λογοτεχνικό κείμενο προσεγγίζεται ως φορέας φιλοσοφικής σκέψης και μελετώνται τα μέσα με τα οποία οι φιλοσοφικές έννοιες εγγράφονται στο λογοτεχνικό κώδικα. Επίσης μέσα από κριτικά και φιλοσοφικά κείμενα μελετάται η λογοτεχνία ως αντικείμενο φιλοσοφικής σκέψης.

Το μάθημα έχει ως αντικείμενο την παροχή ενός βασικού υποβάθρου τεχνολογικών γνώσεων στους φοιτητές/ φοιτήτριες του Τμήματος με γνώμονα τις ανάγκες τους ως μελλοντικών καθηγητών ξένης γλώσσας.

Ανάμεσα στα θέματα που εξετάζονται είναι το διαδίκτυο και οι βασικές του έννοιες και λειτουργίες, οι μηχανές και τεχνικές αναζήτησης πληροφοριών, η ανάσυρση και διαχείριση πολυμεσικών πληροφοριών καθώς και οι εφαρμογές γραφείου -σε πιο προχωρημένο επίπεδο- και η χρήση τους για την παραγωγή ακαδημαϊκών εργασιών και κειμένων. 

Kαθώς το μάθημα απευθύνεται σε φοιτητές του πρώτου εξαμήνου, εξετάζονται επίσης θέματα που αφορούν τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες του Πανεπιστημίου, όπως το webmail, οι υπηρεσίες ΚΛΔ/ΑΠΘ, το σύστημα ηλεκτρονικών βιβλιοθηκών, οι διαθέσιμες πλατφόρμες τηλεκπαίδευσης, κ.ά.

Στο μάθημα αυτό μελετώνται, μέσα στο ευρύτερο Ευρωπαϊκό πλαίσιο, η Ιστορία και ο Πολιτισμός της Γαλλίας από το Μεσαίωνα έως τις αρχές του 20ου αιώνα. Οριοθετώντας τους κύριους σταθμούς της Ιστορίας και του Γαλλικού πολιτισμού, προσεγγίζονται θέματα που άπτονται τόσο του ιστορικού και κοινωνικο-πολιτικού πλαισίου, όσο και του συνόλου των πνευματικών κατακτήσεων, των καλλιτεχνικών εκφράσεων και των τεχνο- οικονομικών επιτευγμάτων του γαλλικού έθνους. Με σημείο αναφοράς την τρέχουσα γεωπολιτική, οικονομική και πολιτισμική κατάσταση της Ευρώπης εξετάζεται επίσης ακροθιγώς και η συνολική πορεία του σύγχρονου Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η θεματοκεντρική και διεπιστημονική προσέγγιση της Ιστορίας, του Γαλλικού Πολιτισμού και της Γαλλικής Γλώσσας ταυτόχρονα έχουν ως απώτερο στόχο να κατανοήσουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες ότι η Ιστορία έχει διαπολιτισμικό χαρακτήρα, δεν είναι αποσπασματική αλλά ενιαία και διδάσκει ότι ο κόσμος αποτελεί συνισταμένη δυνάμεων και το ζητούμενο είναι η σύνθεση τους.