Eισαγωγή στους Ηλεκτρονικούς Συμβούλους Ψήφου (ΗΣΨ)
Το Περιεχόμενο και η Διατύπωση των προτάσεων στους  Ηλεκτρονικούς Συμβούλους Ψήφου Μέθοδοι για την εκτίμηση των θέσεων των πολιτικών κομμάτων στους Ηλεκτρονικούς Συμβούλους Ψήφου
Πώς οι Ηλεκτρονικοί Σύμβουλοι Ψήφου υπολογίζουν την εγγύτητα των ψηφοφόρων στα κόμματα
Αλληλεπιδράσεις των ΗΣΨ με κόμματα, ΜΜΕ και ψηφοφόρους
Καθαρισμός και Ποιότητα Δεδομένων
Το προφίλ των χρηστών των ΗΣΨ
Επίδραση των ΗΣΨ στη συμμετοχή στις εκλογές
Επίδραση των ΗΣΨ στην επιλογή ψήφου
Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα των ΗΣΨ για την  τοποθέτηση των ψηφοφόρων στον ιδεολογικό χώρο
Η επιρροή του εκλογικού συστήματος στις πολιτικές θέσεις των κομμάτων και των υποψηφίων
Κρατώντας τις υποσχέσεις: ΗΣΨ και Πολιτική Εκπροσώπηση

Στο μάθημα παρουσιάζονται εξελιγμένες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στην πολιτική ανάλυση. Κυρίως αναλύεται η επίδραση των προσώπων των κομμάτων και των θεμάτων καθώς και οι αλληλεπιδράσεις τους στον πολιτικό και εκλογικό ανταγωνισμό. Η μελέτη γίνεται με τη χρήση στοιχείων δειγματοληπτικών ερευνών (πριν από, κατά τη διάρκεια και μετά από) που αναφέρονται σε εκλογικές αναμετρήσεις σχετικά με τα κόμματα, τα πρόσωπα και τα θέματα. Παράλληλα αξιοποιούνται τα αναλυτικά εκλογικά αποτελέσματα (συνδυασμών και προσώπων) ώστε να περιγραφεί με αυτά ο εκλογικός ανταγωνισμός. Παρουσιάζονται τέλος μοντέλα ανάλυσης του ανταγωνισμού των κομμάτων και των προσώπων.  Ειδικότερα τα 2021-22 το μάθημα περιλαμβάνει  την συγκριτική καταγραφή και ανάλυση παραμέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας στις χώρες της Βαλκανικής, της Μαύρης Θάλασσας και της Νοτιο-Ανατολικής Μεσογείου

Το μάθημα εξετάζει το θέμα του κοινωνικού δεσμού και του ατομικισμού στις νεωτερικές, καπιταλιστικές κοινωνίες. Με βάση στοχαστές όπως ο John Dewey, o Νorbert Elias, o Charles Taylor και ο Axel Honneth προσεγγίζουμε την κοινωνικές και πολιτισμικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας. Οι κοινωνικές σχέσεις και το ζήτημα της αναγνώρισης, η εξατομίκευση και η κοινωνική συνεργασία, η εμπιστοσύνη, η δημιουργικότητα της δράσης και οι παθολογίες του κοινωνικού εξετάζονται με αναφορά σε σημαντικά κείμενα και γόνιμες ερμηνευτικές υποθέσεις από την παράδοση της νεότερης κοινωνικής φιλοσοφίας.

Σκοπός του μαθήματος είναι η εξοικείωση των φοιτητών με τις σύγχρονες τάσεις της πολιτικής φιλοσοφίας και η συστηματική διερεύνηση τους. Η ανάλυση της νεομαρξιστικής σκέψης και η απήχηση που αποκτά εκ νέου η κριτική θεωρία για την καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών διατήρησης ενός καταναλωτικού τρόπου ζωής αποτελεί ένα από τα κύρια θέματα της σύγχρονης πολιτικής φιλοσοφίας. Η αντιπαράθεση φιλελευθερισμού-κοινοτισμού, παρότι πήρε διαστάσεις στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 90’, έχει σήμερα ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί παραμένει επίκαιρη, ειδικά στο σκέλος της επιτυχημένης κριτικής που ασκήθηκε στη φιλελεύθερη σκέψη για παραμέληση των κοινωνικών δυναμικών και των συλλογικών συμφερόντων. Η συζήτηση για τα όχι πάντοτε ευδιάκριτα φιλοσοφικά όρια ελευθερισμού και αναρχίας γίνεται για να ανιχνεύσει τις ενδεχόμενες εκφάνσεις της ριζοσπαστικής πολιτικής φιλοσοφίας της τελευταίας και τις διαφορές της από την αποθέωση του ελευθεριακού ατομικισμού. Παρότι ο στόμφος με τον οποίο ο Fukuyama διακήρυττε το ‘τέλος της ιστορίας’ έχει μάλλον υποχωρήσει στις μέρες μας, το θέμα της χρησιμότητας της ιδεολογικής αντιπαράθεσης επανέρχεται δριμύτερο στην πολιτική φιλοσοφία, ιδιαίτερα σε συνθήκες ‘μεταδημοκρατίας’. Υπάρχουν πολύ διαφορετικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις ως προς την πολυπολιτισμικότητα. Η εξέταση όμως της επιβολής ή όχι ορίων στη μη πολιτικά φιλελεύθερη πολιτισμική έκφραση για λόγους προάσπισης των ατομικών δικαιωμάτων έχει αποκτήσει διαστάσεις σύγχρονης πολιτικής αντιπαράθεσης. Τέλος, ένα ακόμη επίκαιρο θέμα σύγχρονης πολιτικής φιλοσοφίας αποτελεί και η δομική αντίθεση μεταξύ της μεταμοντέρνας πολιτικής φιλοσοφίας και της σκέψης της νεωτερικότητας. Η συμβολή και οι αδυναμίες της μετανεωτερικής σκέψης αξίζουν επισταμένη ανάλυση και προσοχή.

Το μάθημα στοχεύει στην κατανόηση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων σε σύνθετα θέματα στρατηγικής καθώς και στην χρήση της θεωρίας παιγνίων στην ανάλυση του εκλογικού ανταγωνισμού. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται γενικά στοιχεία από τη θεωρία παιγνίων (παίγνια σταθερού αθροίσματος, με ή χωρίς σημείο ισορροπίας, γραφική λύση και μαθηματική λύση). Στο δεύτερο μέρος εφαρμόζεται η θεωρία παιγνίων στην μοντελοποίηση της συμπεριφοράς μελών αντιπροσωπευτικών σωμάτων (βουλή, Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια).

Με την ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές θα είναι ικανοί: 

• να χρησιμοποιούν στοιχεία της θεωρίας παιγνίων σε καταστάσεις διαπραγμάτευσης και συναλλαγών
• να αναγνωρίζουν τυπικές στρατηγικές σε σύνθετες καταστάσεις διαπραγμάτευσης
• να προτείνουν στρατηγικές για την αντιμετώπιση καταστάσεων διαπραγμάτευσης

Το μάθημα έχει στόχο να αναλύσει τις πτυχές του ολοκληρωτισμού, του πολιτικού εκείνου δόγματος δηλαδή που ευελπιστεί να επιβάλλει τη μόνιμη υποταγή των πολιτών στους ασκούντες εξουσία. Σύμφωνα με το δόγμα αυτό κράτος και κοινωνία πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αδιαίρετες οντότητες οι οποίες πρέπει να τίθενται κάτω από ασφυκτικό κεντρικό έλεγχο και διαχείριση. Η περιγραφή και λειτουργία συγκεκριμένων ολοκληρωτικών καθεστώτων -κυρίως του Σοβιετικού Σταλινισμού και του Ναζισμού- στοχεύουν στο να αναδείξουν το θεωρητικό υπόβαθρο και τα αίτια της ανόδου του φαινομένου του ολοκληρωτισμού. Οι κατάλληλες συνθήκες κάτω από τις οποίες οι κοινωνικές τάξεις μπορούν να μετασχηματιστούν σε κατευθυνόμενες μάζες, ο ρόλος της προπαγάνδας για την εδραίωση της καθολικής ισχύος ακραία αυταρχικών πολιτικών κινήσεων και η χρήση της ωμής τρομοκρατίας ως βασικού πυλώνα της ολοκληρωτικής λογικής αναλύονται ως θεωρητικά εργαλεία. Εργαλεία εγκαθίδρυσης όχι μόνο ολοκληρωτικών καθεστώτων αλλά και υποστήριξης ανάλογων κινημάτων. Ο συνδυασμός των επιμέρους τομέων ανάλυσης του ολοκληρωτικού φαινομένου σε μια διεπιστημονική προσέγγιση που αναλύει όχι μόνο τις πολιτικές αλλά και τις κοινωνιολογικές και ψυχολογικές του πτυχές, μας υπενθυμίζει πως, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, ακραία πολιτικά φαινόμενα όπως αυτό του ολοκληρωτισμού μπορούν δυστυχώς να επαναληφθούν.

Σύντομη περιγραφή μαθήματος: Στόχος του μαθήματος είναι να εισαγάγει τους φοιτητές στην μελέτη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης από μια ιστορική και θεωρητική οπτική. Αρχικά εξετάζει την εξέλιξη του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και τη διαδικασία διαμόρφωσης της σημερινής Ε.Ε. τόσο στο πλαίσιο της ιστορίας της ηπείρου όσο και, ειδικότερα, μετά τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα και μέχρι την τωρινή Συνθήκη της Λισσαβώνας. Κατόπιν, το μάθημα αναλύει τη διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης τόσο μέσα από το πρίσμα των θεωριών περιφερειακής ενοποίησης όσο και εμπειρικά με βάση τα συγκεκριμένα βήματα που έχει πραγματοποιήσει η Ένωση. Τέλος, οι διαλέξεις εισάγουν τους φοιτητές στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και παρουσιάζει την εξέλιξή τους στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος εξετάζοντας τις τυχόν μακροχρόνιες τάσεις που ανακύπτουν.

Στο μάθημα παρουσιάζονται οι βασικές μορφές της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας (συνεταιρισμοί, εναλλακτικά ανταλλακτικά δίκτυα, εναλλακτικά αγροτροφικά δίκτυα, ομότιμη παράγωγη)

1. Μελέτη του ιστορικού, πολιτικού και πνευματικού συγκειμένου στο οποίο γεννήθηκαν οι ιδέες του οικονομικού φιλελευθερισμού. Σύνδεση των ιδεών αυτών με το γενικότερο κίνημα του Διαφωτισμού, με ιδιαίτερη έμφαση στις συνθήκες της Σκωτίας μετά την Ένωσή της με την Αγγλία. Οι νέες προκλήσεις που αντιμετώπισε μια οικονομικά καθυστερημένη και θρησκευτικά συντηρητική κοινωνία: η ηθική κρίση και η άνθιση των συζητήσεων για την ελευθερία, την ανεξιθρησκία και την οικονομική πρόοδο. Η έμφαση στην οικονομία της αγοράς και η ειδική σημασία της υπό τις συνθήκες της εποχής. Κριτική της πολιτικής του μερκαντιλισμού και «αντικρατισμός» του Adam Smith. Για ποιο κράτος πρόκειται; Ποιες οι ηθικές- κοινωνικές προϋποθέσεις για την εύρυθμη λειτουργία του υποδείγματος της φυσικής ελευθερίας; Οι αναπόφευκτες λειτουργίες του κράτους στο πλαίσιο του κλασικού Φιλελευθερισμού.

2. Η κρίση του κλασικού Φιλελευθερισμού και οι μορφές του «κράτους ευημερίας». Τα αδιέξοδα της Κεϋνσιανής ρύθμισης και η ανάδειξη του Νεοφιλελευθερισμού. Το κράτος εναντίον του οποίου τοποθετείται ο Νεοφιλελευθερισμός δεν είναι το κράτος στο οποίο αντιτάχθηκε ο κλασικός Φιλελευθερισμός. Ποια είναι τα νέα επίδικα αντικείμενα. Η νεοφιλελεύθερη αποδόμηση της έννοιας «κοινωνική δικαιοσύνη». Η έννοια-κλειδί της «αυθόρμητης ευταξίας» του Hayek. Πόσο «αυθόρμητη» είναι η λειτουργία των αγορών; Θεωρία και πράξη του Νεοφιλελευθερισμού. Η έννοια της ελευθερίας στο Νεοφιλελευθερισμό. Η συνταγματική αναθεώρηση που προϋποθέτει το νεοφιλελεύθερο δόγμα και ο περιορισμός της δημοκρατικής αρχής. Δημοκρατία και οικονομική ελευθερία: όρια συμβατότητας.