Το μάθημα επεξεργάζεται τις σύνθετες συναρτήσεις του χώρου με κοινωνικές δυναμικές και πρακτικές, αποδίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στους μετασχηματισμούς και τις διαδικασίες παραγωγής του. Αναδεικνύεται η σημασία του αστικού χώρου στη σύγχρονη συγκυρία σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, ραγδαίων κοινωνικών μεταλλαγών και ανατροπών αλλά και επιταχυνόμενων και εντεινόμενων κρίσεων, προπάντων της κλιματικής κρίσης. Προσεγγίζονται οι σχέσεις μεταξύ παγκόσμιων δικτύων και τοπικών δυναμικών, μεταξύ του «δημόσιου» και του «ιδιωτικού», μεταξύ «τυπικών» και «άτυπων» πρακτικών, οι κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές παράμετροι της συγκρότησης του χώρου, ζητήματα ανισότητας καθώς και ζητήματα διακυβέρνησης, δημοκρατίας και συμμετοχής της κοινωνίας των πολιτών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.

Το εργαστήριο εμβαθύνει στη μελέτη του χαρακτήρα, του ρόλου και της χρήσης του δημόσιου χώρου από διαφορετικούς χρήστες, μέσα από την εθνογραφική έρευνα και τις θεματικές χαρτογραφήσεις. Εισάγει επίσης την έννοια και τις διαφορετικές προσεγγίσεις του συμμετοχικού σχεδιασμού, με στόχο συμπεριληπτικούς, περιβαλλοντικά βιώσιμους και δημοκρατικούς δημόσιους χώρους.

Αντικείμενο του μαθήματος αποτελεί η σχέση της Έρευνας με την Αρχιτεκτονική  ενώ βασικός στόχος του είναι να εξοικειώσει τους φοιτητές με την ερευνητική διαδικασία και τα στάδια διεξαγωγής της. Ξεκινώντας από την ανάλυση του εννοιολογικού υποβάθρου της Έρευνας και συνεχίζοντας με την παρουσίαση και μελέτη διαφορετικών μεθοδολογιών και παραδειγμάτων επιδιώκει να προσεγγίσει ένα σύνολο ερωτημάτων όπως τα παρακάτω:  

Πώς συσχετίζεται η “Έρευνα” με τους συγγενείς όρους της “Δημιουργίας” και “Καινοτομίας”; Πώς περιγράφεται και πώς συντελείται η Έρευνα στην  Αρχιτεκτονική; Ποιος ο ρόλος του αρχιτέκτονα στην ερευνητική διαδικασία; Ποια τα εργαλεία και οι μεθοδολογίες της διαδικασίας αυτής; Ποιες οι προκλήσεις και τα ζητήματα ηθικής της Έρευνας στο σύγχρονο πλαίσιο της;

Οι φοιτητές θα έχουν την δυνατότητα να θέσουν ερευνητικά ερωτήματα και υποθέσεις, να συλλέξουν δεδομένα, να προχωρήσουν στην ανάλυσή τους με τη χρήση διαφόρων μεθόδων έρευνας, να εξάγουν και να παρουσιάσουν τα ερευνητικά τους συμπεράσματα.

Εισαγωγή στο σχεδιασμό και τη διαστασιολόγηση των δομικών στοιχείων από Σιδηροπαγές σκυρόδεμα σύμφωνα με τις διατάξεις των σύγχρονων κανονισμών.

Εισαγωγή: Ιστορική αναδρομή – Βασικές έννοιες. Η μέθοδος των οριακών καταστάσεων: Βασικές έννοιες, φορτία, συνδυασμοί δράσεων. Κανόνες κατασκευαστικής διαμόρφωσης: Επικαλύψεις – Αγκυρώσεις – Ενώσεις. Διαστασιολόγηση για μεγέθη ορθής έντασης – Κάμψη δοκών – Πλακοδοκοί. Διαστασιολόγηση δοκών σε διάτμηση. Διαστασιολόγηση υποστηλωμάτων σε κάμψη με αξονικό φορτίο. Διαστασιολόγηση πλακών από Ο/Σ: Είδη πλακών, Απλά και σταυροειδώς οπλισμένες πλάκες, Τυπικές εικόνες όπλισης, Διαδικασία επίλυσης σταυροειδώς οπλισμένων πλακών. Παραδείγματα φορτίσεων δομικών στοιχείων. Σεισμική Παθολογία Κατασκευών Οπλισμένου Σκυροδέματος

Η φέρουσα κατασκευή–ιστορική εξέλιξη. Ο σκοπός της στατικής ανάλυσης. Ο Αρχιτέκτονας και ο Δομοστατικός Μηχανικός. Φορτία της κατασκευής. Οι βασικές εντατικές καταστάσεις: εφελκυσμός, θλίψη, διάτμηση, κάμψη, στρέψη. Η έννοια του φορέα και θεωρητικά ομοιώματα φορέων. Είδη στήριξης (άρθρωση, κύλιση, πάκτωση). Κινητοί σχηματισμοί, ισοστατικοί και υπερστατικοί φορείς. Σύνθεση δυνάμεων, διάγραμμα ελεύθερου σώματος και συνθήκες ισορροπίας. Υπολογισμός αντιδράσεων στήριξης επίπεδων ισοστατικών φορέων. Αρθρωτές δοκοί. Τριαρθρωτά πλαίσια. Αξονικές δυνάμεις επίπεδων ισοστατικών δικτυωμάτων (μέθοδος των κόμβων, μέθοδος των τομών Ritter). Μέθοδος των νοητών διαχωριστικών τομών. Φορτία διατομής επίπεδων ολόσωμων ισοστατικών φορέων (αξονικές και τέμνουσες δυνάμεις, ροπές κάμψης). Διαγράμματα N, Q, M και ιδιότητες των διαγραμμάτων. Βασικές έννοιες αντοχής των υλικών. Η έννοια των γραμμών επιρροής.

ΕΛ

Το μάθημα αυτό επιχειρεί να αναδείξει στις φοιτήτριες και τους φοιτητές λιγότερο γνωστές πτυχές της σύγχρονης αρχιτεκτονικής παραγωγής στις λεγόμενες περιοχές του παγκόσμιου Νότου, δίνοντας έμφαση στον Ελλαδικό χώρο. Τον κορμό του μαθήματος διατρέχει το εννοιολογικό δίπολο Βορράς/Νότος, όπως εκφράζεται από τον Πορτογάλο κοινωνιολόγο Boaventura de Sousa Santos. Το δίπολο αυτό δηλώνει την ασύμμετρη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ διαφορετικών περιοχών του πλανήτη από την ιδεολογική κυριαρχία του Βορρά η οποία αναπαράγεται συνεχώς μέσω του καπιταλισμού, της αποικιοκρατίας και της πατριαρχίας. Η πολωμένη αυτή ιδεολογική συνθήκη είχε και έχει συνέπειες και στην αρχιτεκτονική, με την κυρίαρχη ιστοριογραφία να αναπαράγει ελλείψεις που δεν αναγνωρίζονται από τη διήγηση του λευκού, ανδρικού βλέμματος.

Το μάθημα δεν βασίζεται σε μια χρονολογική σύνθεση του υλικού βάσει ιστορικής εξέλιξης, αλλά βάσει τυπολογικών παραδειγμάτων (Αστική Κλίμακα, Συλλογική Κατοίκιση, Συλλογικές Υποδομές, κλπ.) που οργανώνουν μια διιστορική διερεύνηση της αρχιτεκτονικής παραγωγής στον Ελλαδικό χώρο, την Ιβηρική Χερσόνησο, τη Νότιο Αμερική και την Αφρικανική Ήπειρο κατά τη διάρκεια του 20^ου και 21^ου αιώνα. Κεντρικό ρόλο στη διερεύνηση αυτή καταλαμβάνει η έννοια του παραδειγματικού αντικειμένου (κτιρίου, σχεδίου, κειμένου, έκθεσης, κ.ά.), δηλαδή ενός αντικείμενου γενικού αλλά και ειδικού που αναδεικνύει το σύνολο των διανυσμάτων που επέτρεψαν τη δημιουργία του μια συγκεκριμένη ιστορικά στιγμή.

EN

The course attempts to highlight to students lesser-known aspects of modern architectural production in the so-called regions of the global South, with an emphasis on the Greek context. The backbone of the course is structured on the conceptual opposition between the North and the South, as put forward by the Portuguese sociologist Boaventura de Sousa Santos. The North/South antithesis indicates the asymmetric relationship that develops between different regions of the planet from the ideological domination of the North which is constantly reproduced through capitalism, colonialism, and patriarchy. This polarised ideological condition also had consequences in the field of architecture, with the dominant historiography reproducing exclusions that are not recognised by the narrative constructed by the Western, white, masculine gaze and discourse.

The course is not based on a chronological organisation of the material based on historical development, but instead on typological clusters (Urban Scale, Collective and Private Housing, Collective Infrastructure, etc.) that compose a transhistorical investigation of architectural production in Greece, the Iberian Peninsula, South America, and the African Continent during the 20^th and 21^st centuries. Central to this investigation is the concept of the exemplary object (building, plan, text, exhibition, etc.), namely a general and simultaneously specific object that highlights all the parameters that allowed its creation at a specific historical moment.

EΛ

Το μάθημα επιχειρεί να εξοικειώσει τις φοιτήτριες και τους φοιτητές με μια διευρυμένη κατανόηση του φαινομένου της Μοντερνικότητας που εδώ νοείται ως η εμπειρία του εκμοντερνισμού όπως αυτός έχει επικρατήσει στο Δυτικό κόσμο. Το κεντρικό επιχείρημα που θα ερευνήσουμε είναι ακριβώς οι αλλεπάλληλοι Μοντερνισμοί που συνθέτουν τη συνθήκη της Μοντερνικότητας, οι πολλαπλές, και συχνά αντικρουόμενες κατασκευές του Μοντέρνου στο κυρίαρχο Δυτικό λεξιλόγιο κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, αλλά και οι πιο πρόσφατες παγκόσμιες εναλλακτικές θεωρήσεις του. Οι διαλέξεις οργανώνονται εβδομαδιαία βάσει προσώπων ή όρων. Το έργο των κυρίαρχων πρωταγωνιστών της ιστοριογραφίας του Μοντέρνου (Sigfried Giedion, Walter Gropius, Hannes Meyer, Mies van der Rohe, Philip Johnson, Manfredo Tafuri) που παρουσιάζεται στις σχετικές ενότητες χρησιμοποιείται για να αναδειχθεί η ευρύτητα και η πολυπλοκότητα της ιδεολογικής βάσης του φαινομένου που – κοινώς – αποκαλείται Μοντέρνο. Οι υπόλοιπες ενότητες αναλύουν βασικές έννοιες της Μοντερνικότητας (Αποικιοκρατία, Φιλανθρωπία, Ανθρωπισμός, κτλ.) που αναπαρήγαγαν, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, τις κυρίαρχες συνθήκες της πατριαρχίας, της αποικιοκρατίας και του καπιταλισμού που σήμερα αμφισβητούνται από νέες προσεγγίσεις, όπως οι φεμινιστικές και μετα-αποικιοκρατικές αναλύσεις.

ΕΝ

The course attempts to familiarise students with an expanded understanding of the phenomenon of Modernity, which is understood as the experience of modernisation in the terms this is perceived and reproduced in the Western world. The central argument we will investigate is precisely the successive Modernisms that constitute the condition of Modernity, the multiple, and often conflicting, constructions of the Modern in the dominant Western vocabulary during the 20th century, but also the most recent global alternatives. Lectures are organized weekly around central figures or fundamental notions of Modernity. The work of the leading protagonists of Modern historiography (Sigfried Giedion, Walter Gropius, Hannes Meyer, Mies van der Rohe, Philip Johnson, Manfredo Tafuri) is presented to highlight the breadth and complexity of the ideological basis of this condition that we commonly call the Modern. The remaining sections analyse basic concepts of Modernity (Colonialism, Humanism, Postmodernity, etc.) that reproduced, during the 20th century, the dominant conditions of patriarchy, colonialism and capitalism that are now challenged by new approaches in feminist and post-colonial studies.

Το εργαστήριο ‘Σχεδιασμός 8 - Αρθρώσεις’ αξιοποιεί τη γνωστική εμπειρία των προηγούμενων εργαστηρίων και την εφαρμόζει σε ένα θέμα υψηλής συνθετότητας και πολυπλοκότητας. Οι φοιτητές/τριες επεξεργάζονται θέματα που άπτονται της τρέχουσας αρχιτεκτονικής προβληματικής, εντεταγμένα σε περιβάλλοντα ιδιαίτερα απαιτητικών συνθηκών με στόχο: α) την ανάδειξη της ανάγκης αναζήτησης και διερεύνησης των σχετικών παραμέτρων, β) την κατάρτιση ενός προσωπικού προγράμματος αντιμετώπισης της πολυπλοκότητας, γ) την ανάπτυξη μιας συγκροτημένης προσέγγισης στη θεώρηση και πρακτική της αρχιτεκτονικής. Το ζήτημα των αρθρώσεων ερμηνεύεται ως μια συνθήκη αναζήτησης και συνθετικής τεκμηρίωσης των πολλαπλών εκδοχών του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Οι φοιτητές/τριες καλούνται να αντιμετωπίσουν θέματα που ενσωματώνουν ταυτόχρονα λειτουργικές, τυπολογικές, αστικές, εννοιολογικές και κατασκευαστικές απαιτήσεις, και να διατυπώσουν ολοκληρωμένες, συνεκτικές, αρχιτεκτονικές προτάσεις. Το εργαστήριο περιλαμβάνει ατομική και συλλογική εργασία, σε ομάδες (3 ατόμων). Δίνεται έμφαση τόσο στην εξέλιξη της αρχιτεκτονικής σύνθεσης όσο και σε θεωρητικές πτυχές της προβληματικής της, μέσω διαλέξεων των διδασκόντων και προσκεκλημένων ομιλητών και μέσω διερεύνησης που εκπονούν οι φοιτητές.

Η φέρουσα κατασκευή – ιστορική εξέλιξη. Ο Αρχιτέκτονας και ο Δομοστατικός Μηχανικός. Φορτία της κατασκευής. Οι βασικές εντατικές καταστάσεις (εφελκυσμός, θλίψη, διάτμηση, κάμψη, στρέψη). Η έννοια του φορέα. Θεωρητικά ομοιώματα φορέων. Είδη ραβδωτών φορέων (δικτύωμα, δοκός, υποστύλωμα, πλαίσιο, τόξο). Κινητοί σχηματισμοί, ισοστατικοί και υπερστατικοί φορείς. Σύνθεση δυνάμεων και συνθήκες ισορροπίας. Υπολογισμός αντιδράσεων ισοστατικών φορέων. Υπολογισμός αξονικών δυνάμεων ισοστατικών δικτυωμάτων. Βασικές έννοιες αντοχής των υλικών. Η έννοια της τάσης. Ορθές τάσεις λόγω αξονικής δύναμης και ροπής κάμψης. Διατμητικές τάσεις λόγω τέμνουσας δύναμης και ροπής στρέψης. Επιτρεπόμενες τάσεις δομικών υλικών. Υπολογισμός φορτίων διατομής ισοστατικών πλαισίων (αξονικές και τέμνουσες δυνάμεις, ροπές κάμψης). Παραμορφώσεις δομικών στοιχείων. Ελαστική γραμμή πλαισιακών φορέων. Εισαγωγή στις μεθόδους δυνάμεων και μετακινήσεων για τον στατικό υπολογισμό υπερστατικών φορέων. Ποιοτική χάραξη διαγραμμάτων φορτίων διατομής.

Το μάθημα εισάγει τους φοιτητές/τριες στις βασικές αρχές και έννοιες του σχεδιασμού μέσα από σειρά σχεδιαστικών θεμάτων. Η έμφαση δίνεται στο συντακτικό της αρχιτεκτονικής μορφής και στα βασικά γεωμετρικά και δομικά στοιχεία τα οποία χρησιμοποιούνται στην αρχιτεκτονική σύνθεση.

Σε αυτό το μάθημα, οι πρωτοετείς φοιτητές εισάγονται στις βασικές αρχές του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, της κατασκευής και των δομικών υλικών, μέσα από διαλέξεις και εργαστήριο, με θέμα τη συνθετική και παράλληλα κατασκευαστική πρόταση μιας μονώροφης κατοικίας. Το μάθημα έχει ως στόχο να εισάγει τους φοιτητές στον προβληματισμό που αφορά στην κατασκευαστική διάσταση των αρχιτεκτονικών  προτάσεων αλλά και στη σημασία της υλικότητας της αρχιτεκτονικής. Αντικείμενο του μαθήματος είναι να γίνει κατανοητή η
άρρηκτη σχέση μεταξύ της συνθετικής πρότασης και της άρτιας κατασκευαστικής λεπτομέρειας, μέσα από θεωρία αλλά και πράξη. Η κατανόηση αυτής της σχέσης και η αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν, ήδη από το πρώτο στάδιο διαμόρφωσης μιας συνθετικής πρότασης, θα τους επιτρέψει να είναι στο μέλλον δημιουργικοί και μάχιμοι, σε ένα σύγχρονο περιβάλλον, που απαιτεί από έναν ώριμο αρχιτέκτονα  γνώση, ισορροπία και αρτιότητα γραφής σε επάλληλα επίπεδα, της σύνθεσης, της ογκοπλασίας, της λειτουργίας αλλά και της κατασκευαστικής
λεπτομέρειας.

Το εργαστήριο έχει ως στόχο την εξοικείωση των φοιτητών και φοιτητριών με τη διαδικασία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού με ιδιαίτερη αναφορά στην υλικότητα και τις κατασκευαστικές μεθόδους και τεχνικές. Επίσης με την ικανότητα συγκρότησης και ανάπτυξης των βασικών ιδεών και ζητημάτων που κατευθύνουν την σχεδιαστική διαδικασία στην αρχιτεκτονική. Όπως ζητήματα χωρικής οργάνωσης, προγράμματος, μορφής, και δομής. Η εκπαιδευτική διαδικασία οργανώνεται με τρόπο, που να γίνει κατανοητό από τους φοιτητές, ότι η κατασκευή, δεν αποτελεί για την αρχιτεκτονική μια ανεξάρτητη πρακτική, που απλά υλοποιεί αυτό που σχεδιάστηκε αλλά αντίθετα συνιστά μια αναπόσπαστη, διάσταση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Πρόθεση επίσης του εργαστηρίου είναι η εξάσκηση στην έρευνα, στην αναλυτική σκέψη, στην συνθετική προσέγγιση, στην σύλληψη και εξέλιξη της αρχιτεκτονικής ιδέας, και στην ανάπτυξη μικρής πολυπλοκότητας λειτουργικού προγράμματος. Η εξάσκηση επίσης στις αναπαραστατικές τεχνικές, στα μέσα και εργαλεία σχεδιασμού, στην κατασκευή προπλασμάτων. 

ΕΝΝΟΙΕΣ - ΕΚΔΟΧΕΣ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Το μάθημα επικεντρώνεται στη διερεύνηση της έννοιας του καταφυγίου στις διάφορες εκδοχές του. Με θέμα το σχεδιασμό ενός κτιρίου μεσαίας συνθετότητας, οι φοιτητές/τριες πειραματίζονται στις διαφορετικές εκδοχές δομικής σχέσης κελύφους και περιβάλλοντος χώρου, σε μια προσπάθεια να συνθέσουν το τοπικό με το διεθνές και να ασκηθούν στους τρόπους με τους οποίους ο σχεδιασμός του χώρου προσδιορίζει πώς οι άνθρωποι σχετίζονται με το άμεσο και ευρύτερο περιβάλλον. Η έμφαση είναι στην ένταξη του κτιρίου στο περιβάλλον του, ιδιαίτερα στο φυσικό τοπίο, ανάλογα με τον τύπο του καταφυγίου, στην εναρμόνισή του με αυτό (ορεινό, παραθαλάσσιο), στη σύζευξη εσωτερικών και εξωτερικών χώρων (κλειστών, υπαίθριων ή ημι-υπαίθριων χώρων), τη σημασία των υλικών και τη βιωσιμότητα του δομημένου και μη περιβάλλοντος.

GR

Αντικείμενο του μαθήματος είναι η διερεύνηση της διαδικασίας του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, των αφετηριών αλλά και των ορίων του. Επιχειρείται η σύνδεση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, ως βαθιάς, συνθετικής διαδικασίας με τον ευρύ χώρο της καινοτομίας, τη μελέτη δομών (τυπολογικών, μορφολογικών, τεχνολογικών, οικολογικών και άλλων), την καταγραφή, αλλά και άλλων επιστημονικών και δημιουργικών πεδίων, με την εφαρμογή προηγμένων μεθοδολογιών σχεδιασμού, χωρικής αναπαράστασης και κατασκευής.

Επιδίωξη του μαθήματος είναι η κατανόηση της δυναμικής του χώρου, του τόπου και των ποιοτήτων του, η αμφισβήτηση δεδομένων προγραμματικών και κτιριολογικών σχημάτων, η πειραματική επεξεργασία σύνθετων, εναλλακτικών και ενίοτε απρόβλεπτων λειτουργικών προγραμμάτων. Σκοπός είναι η τελική προώθηση πρωτότυπων χωρικών προτάσεων για το ανθρωπογενές περιβάλλον και το τοπίο, μέσα από συνεκτικές, συνθετικές αρχιτεκτονικές αφηγήσεις.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην ενθάρρυνση και πιθανώς τη διαμόρφωση προσωπικών σχεδιαστικών λεξιλογίων, με ευελιξία και εφευρετικότητα στην ανταπόκριση σε πολύπλοκες χωρικές απαιτήσεις. Οι φοιτητές/τριες καλούνται να ασκηθούν στη συνεχή επεξεργασία των συνθετικών προτάσεων μέσα από την χρήση προηγμένων χωρικών καταγραφικών και αναπαραστατικών εργαλείων, ψηφιακών και φυσικών μοντέλων, τα οποία μπορεί να είναι εννοιολογικά, διαγραμματικά και όχι απαραίτητα αναπαραστατικά.

EN

The course’s object is the research on the procedure of architectural design and the investigation of its origins and its limits. The course will attempt to connect architectural design, as a deep, creative procedure with broad fields of innovation, study of structures (typological, formal, technological, ecological, etc.), documentation, as well as other scientific and creative fields, using advanced methodologies for design, spatial representation and fabrication.

The aim of this course is to understand the dynamics of space, place and its qualities, the challenging of established building schemes, the experimental process of complex and sometimes unexpected alternative functional programs. The purpose is the final proposal of innovative spatial situations for the human-made environment and landscape, through coherent, compositional, architectural narratives.

Particular emphasis is placed on encouraging the development of personal design vocabularies, portraying flexibility and resourcefulness in responding to complex spatial requirements. Students will be challenged to a continuous processing of their design proposal through the use of advanced spatial documentation and representational tools, digital and physical models, which may be conceptual, diagrammatic and not necessarily representational.

Eφελκυόμενες-Αυτοφερόμενες-Αναδιπλούμενες Μεμβράνες, Φουσκωτές Κατασκευές, Αναρτημένες Κατασκευές, Πτυχωτές Κατασκευές, Πολύπλευρα, Δένδρα, Κελύφη, Πλέγματα

Εργαστηριακό μάθημα σχεδιασμού εστιασμένο σε ζητήματα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού σε ιστορικό περιβάλλον όπως:

1. νέα αρχιτεκτονική σε ιστορικό πλαίσιο.

2. επεμβάσεις ανασχεδιασμού ιστορικών κτιρίων

3. προσθήκες σε ιστορικά κτίρια

4. αρχιτεκτονικές επεμβάσεις αποκατάστασης και επανάχρησης ιστορικών κτιρίων και συνόλων

5. επεμβάσεις ανάπλασης και ανάδειξης ιστορικών συνόλων και τόπων

Στόχος του εργαστηριακού μαθήματος είναι: να φέρει τους φοιτητές σε επαφή με τη Θεωρία του Υλικού Πολιτισμού και την κριτική αντιμετώπιση της πολιτιστικής παράδοσης, την ερμηνεία της δηλαδή, όπως εγγράφεται στο πολιτιστικό απόθεμα, στα αρχιτεκτονικά σύνολα και στα μνημεία. Επιδιώκει να τους δώσει εφόδια για να μπορέσουν να χειριστούν προγραμματικά και σχεδιαστικά, με σύγχρονες επεμβάσεις, ένα τόσο ευαίσθητο, αυξημένων απαιτήσεων και αυξημένης πολυπλοκότητας τομέα και ταυτόχρονα να τους εξοικειώσει με την πολυδιάστατη και διεπιστημονική προσέγγιση του ιστορικού αρχιτεκτονικού αποθέματος. Εργαστήριο Πρόκειται για εργαστηριακό μάθημα αυξημένης συνθετικής πολυπλοκότητας, με στόχο την προσέγγιση των φοιτητών-τριών στον πολύ σημαντικό και καθοριστικό ρόλο του αρχιτέκτονα στον επανασχεδιασμό και στη διαχείριση του ιστορικού περιβάλλοντος, που αποτελεί, πολύ σημαντικό τμήμα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής δημιουργίας. Στα θέματα του εργαστηρίου θα περιλαμβάνονται κτίρια ή σύνολα ιστορικού ενδιαφέροντος και μνήμης. Η προσέγγιση του θέματος θα γίνεται σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους ανάλυσης, τεκμηρίωσης, αξιολόγησης και διαχείρισης των ιστορικών κτιρίων και συνόλων, μέσα από μια διεπιστημονική θεώρηση και θα στοχεύει στην εκπόνηση μιας πλήρους επεξεργασίας της αρχιτεκτονικής πρότασης. Προβλέπονται ενδιάμεσες παρουσιάσεις των φοιτητών-τριών στο σύνολο των μελών του εργαστηρίου, τόσο κατά τη διαδικασία της μελέτης τεκμηρίωσης του ιστορικού τόπου, όσο και κατά τη διάρκεια της συνθετικής διαδικασίας των αρχιτεκτονικών επεμβάσεων.