Υποχρεωτικό Μάθημα Παιδιατρική Ι, ΙΑ1062, 10ο Εξάμηνο

Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος ο φοιτητής θα είναι σε θέση να λαμβάνει λεπτομερές παιδιατρικό ιστορικό, να διεκπεραιώνει την κατά συστήματα φυσική εξέταση σε παιδιά διαφορετικών ηλικιών, να αξιολογεί τις σωματικές παραμέτρους (Βάρος σώματος, Μήκος σώματος, Περίμετρος κεφαλής) με τη χρήση των κλιμάκων ανάπτυξης και τις εκτροπές τους, να αναγνωρίζει τα στάδια αναπτυξιολογικής ωρίμανσης κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής και να αξιολογεί τυχόν εκτροπές, να αναζητά και να αναγνωρίζει συγγενείς ανωμαλίες (σύνδρομα) σε πρώιμο στάδιο, να αναγνωρίζει τη σημασία κοινών κλινικών εκδηλώσεων και ευρημάτων (π.χ. βήχας, εμετός, διάρροια, πόνος, σπασμοί, αιματουρία, οίδημα , αναιμία, ίκτερος), να ερμηνεύει βασικά κλινικο-εργαστηριακά δεδομένα ανάλογα με την ηλικία του ασθενή, να ελέγχει το βιβλιάριο υγείας του παιδιού και να εφαρμόζει τα σχήματα εμβολιασμών ανάλογα με την ηλικία, να γνωρίζει και να εφαρμόζει τις αρχές διατροφής βρέφους, νηπίου και παιδιού

    Χειρουργική ογκολογία που αφορά τα πρωτοπαθή και μεταστατικά νεοπλάσματα των πνευμόνων, του μεσοθωρακίου, του θωρακικού τοιχώματος και της υπεζωκοτικής κοιλότητας-διαφράγματος. Μια σε βάθος ανάλυση της σύγχρονης διαγνωστικής και θεραπευτικής αντιμετώπισης και επισήμανση των δυνατοτήτων έρευνας.

    ΑΕΜ.pdfΑΕΜ.pdf

    Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος, οι φοιτητές θα γνωρίζουν: 1 - Τις μορφολογικές αλλοιώσεις (μακροσκοπικές και μικροσκοπικές) που αναπτύσσονται σε ιστούς και όργανα στα πλαίσια των νοσημάτων του ανθρώπου, κατά συστήματα. 2 - Τη συσχέτιση των μορφολογικών αλλοιώσεων με αιτιοπαθογενετικούς μηχανισμούς, καθώς και επιδημιολογικά και γενετικά στοιχεία. 3 – Τη συσχέτιση των μορφολογικών αλλοιώσεων με την κλινική εικόνα των νοσημάτων. 4 – Τη συσχέτιση των μορφολογικών αλλοιώσεων με τα εργαστηριακά και τα απεικονιστικά ευρήματα των ασθενών. 5 – Διαγνωστικούς, προγνωστικούς και προβλεπτικούς δείκτες για τα νοσήματα. 6 – Την αξία και πρακτική χρησιμότητα της ιστοπαθολογικής εξέτασης.

    Στο μάθημα αναλύονται οι βασικές αρχές και μηχανισμοί του πόνου και αναπτύσσονται τα κυριότερα επώδυνα σύνδρομα καρκινικής και μη αιτιολογίας.

    Το μάθημα στοχεύει στην εμβάθυνση του φοιτητή σε θεωρητικές και πρακτικές δεξιότητες που αφορούν τα επείγοντα στην Οφθαλμολογία.

    Το μάθημα της Καρδιοθωρακοχειρουργικής μελετά τη χειρουργική αντιμετώπιση των παθήσεων της καρδιάς και του θώρακα.

    Οι κύριες θεματικές ενότητες που θα αναπτύσσονται στο μάθημα είναι:  ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ, ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ, ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΩΝ ΚΑΙ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ, ΔΙΑΒΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΑΣΙΚΗ ΝΕΦΡΟΠΑΘΕΙΑ, ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΕΦΡΟΣ, ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΝΕΦΡΟΣ, ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ.

    Το αντικείμενο του μαθήματος αφορά την απόκτηση βασικών γνώσεων και δεξιοτήτων σχετικά με την αντιμετώπιση βαρέως πασχόντων ασθενών που νοσηλεύονται σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

    Mε την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές θα πρέπει να : - γνωρίζουν τις διαγνωστικές και θεραπευτικές εφαρμογές της Ακτινολογίας και της Πυρηνικής Ιατρικής ανά σύστημα - να γνωρίζουν τα σχετικά πλεονεκτήματα και τους περιορισμούς κάθε μεθόδου - να είναι σε θέση να παραγγέλλουν την κατάλληλη για το κλινικό σενάριο απεικονιστική εξέταση - να είναι σε θέση να ενσωματώνουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων στην διαχείριση των ασθενών.

    Η φυσιολογία του κυττάρου: Η σύσταση και η δομή του κυττάρου. Το υγρό περιβάλλον των κυττάρων και η διακίνηση των ουσιών. Ιοντική ισορροπία και πόλωση της μεμβράνης. Η φυσιολογία του νευρικού ιστού: Ο νευρώνας. Το δυναμικό δράσεως. Οι νευρικές ίνες - Τα περιφερικά νεύρα. Η φυσιολογία του μυϊκού ιστού: Οι σκελετικοί μύες. Ο καρδιακός μυς. Οι λείοι μύες. Η φυσιολογία των συνάψεων: Η νευρική σύναψη. Η νευρομυϊκή σύναψη. Το αίμα: Γενικά περί αίματος. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Η αιμοσφαιρίνη και οι λειτουργίες της. Τα λευκά αιμοσφαίρια – Τα αιμοπετάλια. Το πλάσμα του αίματος – Η λέμφος. Αντιγονικά συστήματα ερυθροκυττάρων (ομάδες αίματος). Η πήξη του αίματος. Το ανοσιακό σύστημα: Η μη ειδική ανοσία. Η ειδική ανοσία. Μεταβολισμός – Θρέψη: Η ενεργειακή ισορροπία. Ο μεταβολικός ρυθμός και η κατανάλωση ενέργειας. Η διατροφή. Η Θερμορρύθμιση: Η θερμική ισορροπία του σώματος. Η θερμική ρύθμιση του οργανισμού. Η γνώση των γενικών αρχών της φυσιολογίας του ανθρώπου, της φυσιολογίας του αίματος, του ανοσιακού συστήματος, του μεταβολισμού και της θρέψης.