Το μάθημα έχει ως σκοπό να δώσει χρήσιμες πληροφορίες για το πολιτικό, πολιτισμικό και κοινωνικό περιβάλλον των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων και των βιβλίων της Καινής Διαθήκης. 

Στο μάθημα ερευνώνται και εξετάζονται θέματα που έχουν σχέση με την κατάσταση της κατηχητικής διδασκαλίας σήμερα, την ιστορική της διαδρομή, διά μέσου των αιώνων, την αναγκαιότητά της στο χώρο της Εκκλησίας και τον τρόπο με τον οποίο είναι δυνατό να προχωρήσει επιτυχώς η διδασκαλία της, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες του χριστιανικού πληρώματος και κυρίως των παιδιών και των εφήβων. Εξετάζεται, επίσης, η σύγχρονη παιδαγωγική μεθοδολογία στη διδασκαλία του κατηχητικού μαθήματος με τη χρήση ΤΠΕ.

Η Κωνσταντινούπολη υπήρξε σε όλη την μακραίωνη ιστορική διαδρομή της, ως πρωτεύουσα του βυζαντινού κράτους, ένα σταυροδρόμι ιδεών και πολιτισμών, ένα πολιτικό, θρησκευτικό, οικονομικό και πολιτισμικό κέντρο με οικουμενική ακτινοβολία, η «Νέα Ρώμη» του Μ. Κωνσταντίνου, η «Νέα Ιερουσαλήμ» των απανταχού χριστιανών, σύμβολο της Χριστιανικής Οικουμένης, κοιτίδα τέχνης και πηγή πολιτισμού για τον μεσαιωνικό κόσμο. Το μάθημα παρουσιάζει τις σημαντικότερες όψεις της πολιτικής, εκκλησιαστικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ιστορίας της Βασιλεύουσας Πόλης, από την ίδρυσή της ως την Άλωση (1453), με έμφαση στην θρησκευτική και μνημειακή τοπογραφία της, καθώς και στην καλλιτεχνική παραγωγή των εργαστηρίων της.

https://qa.auth.gr/el/class/1/600187546

Στόχος του μαθήματος είναι να εισαγάγει τους φοιτητές στις λειτουργικές σπουδές και να τους μυήσει στον πλούτο και την αισθητική της ορθόδοξης Λατρείας.1.Γενική εισαγωγή στην ορθόδοξη Λατρεία. 2.Σύντομη ιστορία της θείας Λατρείας 3.Ο χριστιανικός ναός-λειτουργική και αισθητική θεώρηση 4.Τα λειτουργικά σκεύη 5.Τα ιερά άμφια 6. Τα λειτουργικά βιβλία 7. Ακολουθίες του νυχθημέρου- λειτουργική ορολογία 8. Η Θεία λειτουργία του λόγου 9. Η θεία λειτουργία των πιστών. 10. Η αισθητική της θείας λατρείας 11.Η ευταξία της θείας λατρείας 12. Η αισθητική του λειτουργικού λόγου 13.Παράδοση και ανανέωση των λειτουργικών τεχνών.

Η Πρακτική Άσκηση και οι Μικροδιδασκαλίες αρχίζει με την ομαδική εξάσκηση των φοιτητών μέσα από Μικροδιδασκαλίες που παραγματοποιούνται στο Εργαστήριο Παιδαγωγικής σε εικονική τάξη με ακροατές τους συμφοιτητές και προχωρά στην Πρακτική εξάσκηση των φοιτητών στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με παρακολούθηση πραγματικών διδασκαλιών που γίνονται από τους καθηγητές των σχολείων και μετά με διδασκαλίες των ίδιων των φοιτητών τους σε πραγματική τάξη με όλες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη διδασκαλία και αξιολόγηση. 

Η μελέτη της νεότερης εκκλησιαστικής τέχνης μπορεί να προσφέρει νέες αναγνώσεις όχι μόνο στην τέχνη αλλά και στην ιστορία των ιδεών του νέου Ελληνισμού, καθώς παρουσιάζει ιδιόμορφη εξέλιξη, άμεσα συνυφασμένη με τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα του τόπου. Μετά τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους, κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, υπάρχει στροφή στα δυτικά ακαδημαϊκά πρότυπα, ενώ στην υπόλοιπη επικράτεια συνεχίζονται οι παλαιές φόρμες. Απαραίτητες προϋποθέσεις για τη μελέτη της νεοελληνικής εκκλησιαστικής ζωγραφικής είναι η διασαφήνιση όρων που τη χαρακτηρίζουν ως λαϊκή, ακαδημαϊκή, ναζαρηνή, κ.ά. και η ανασημασιοδότησή τους. Ο 20ός αιώνας σφραγίζεται από την τάση επιστροφής στην εικονογραφία και τις αισθητικές αξίες της βυζαντινής τέχνης, της οποίας εισηγητής υπήρξε ο ζωγράφος και λογοτέχνης Φώτης Κόντογλου. Το «νεοβυζαντινό» ύφος επικρατεί έκτοτε στη συνείδηση των μαθητών και συνεχιστών του, σε μια προσπάθεια δημιουργίας μιας τέχνης με «εθνική ταυτότητα», σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής, και μακριά από το πνεύμα του ακαδημαϊσμού. Η προσπάθεια των σύγχρονων αγιογράφων είναι να ερμηνευθεί και να εκτιμηθεί ο νεότερος εκκλησιαστικός εικαστικός πολιτισμός με βάση δικές του αισθητικές και δογματικές νόρμες και όχι με βάση νεοϊδεαλιστικές αισθητικές αξίες.

Ο Μιχαήλ Ψελλός υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους, αν όχι ο σημαντικότερος, λόγιος της βυζαντινής περιόδου και βέβαια ο κορυφαίος εκπρόσωπος της αναγέννησης του 11ου αιώνα. Φιλόσοφος, ιστοριογράφος και ρήτορας, προσπάθησε, και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε, να κατακτήσει το σύνολο της γνώσης του καιρού του. Ο Ψελλός επιστρέφει στην αττική γλώσσα και στην αρχαιοελληνική φιλοσοφική σκέψη. Είναι ο κορυφαίος βυζαντινός κλασικιστής και ουμανιστής. Το έργο του και βεβαίως η προσωπικότητα του ερμηνεύονται και αξιολογούνται με διαφορετικό τρόπο και προκαλούν διαφωνίες μεταξύ των ερευνητών. 

Παρουσιάζεται το ιστορικό πλαίσιο γένεσης, καθιέρωσης και εξέλιξης των Θεομητορικών εορτών και αναλύονται ιστορικογραμματολογικά και θεολογικά θέματα της σχετικής προς τις θεομητορικές εορτές γραμματείας. Επιπλέον, παρουσιάζονται εικονογραφικά θέματα από τη ζωή της Θεοτόκου.