Το μάθημα εισαγάγει τις/τους φοιτήτριες/ές στην προβληματική των κοινωνικών διαφοροποιήσεων από τη σκοπιά της παιδαγωγικής για την κοινωνική δικαιοσύνη.

Οι φοιτήτριες/τές να είναι σε θέση, μετά την ολοκλήρωση του μαθήματος να έχουν οικειοποιηθεί και εκπαιδευτεί στην χρήση διαφόρων διδακτικών προσεγγίσεων ώστε να μπορούν να τις ενσωματώσουν στο σχεδιασμό, οργάνωση, εφαρμογή και αξιολόγηση σχολικών προγραμμάτων αειφορίας, κατάλληλων για παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών. 

Το μάθημα παρουσιάζει τις βασικές προσεγγίσεις που έχουν διατυπωθεί στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία σε σχέση με τη διδακτική της γλώσσας, διερευνά τις θεωρητικές τους καταβολές και αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο οι γλωσσοπαιδαγωγικές αυτές προτάσεις έχουν επηρεάσει τη γλωσσική διδασκαλία στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Μέσα από την κριτική μελέτη, επιδιώκεται να γίνει κατανοητό ότι (α) οι δραστηριότητες και οι πρακτικές που η κάθε γλωσσοδιδακτική προσέγγιση προτείνει δεν συνιστούν ουδέτερες αλλά ιδεολογικές κατασκευές που απηχούν συγκεκριμένους Λόγους για το τι είναι "γλώσσα", "επικοινωνία", "μάθηση" και "διδασκαλία" και (β) ότι οι Λόγοι αυτοί δημιουργούν διαφορετικές ταυτότητες εκπαιδευτικών και μαθητών/τριών. Αυτές, με τη σειρά τους, διαμορφώνουν διαφορετικού τύπου μαθησιακές κοινότητες στις σχολικές τάξεις. Απώτερος στόχος  του μαθήματος είναι να συμβάλει στο να καταστήσει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες ικανούς και ικανές να κατανοούν την κάθε επιλογή ως βαθιά πολιτική πράξη και να προβαίνουν σε εκείνες που μετασχηματίζουν στατικές λογικές σε νέες, διαλογικά προσανατολισμένες μέσα από τις οποίες το σχολείο συνομιλεί με την κοινωνία και τη δυναμική της φύση και μορφή.  

Η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο η γλώσσα συνδέεται με την επικοινωνία και τη μάθηση στο σχολικό περιβάλλον αποτελεί σημαντικό ζήτημα. Μολονότι η γλώσσα συναρτάται με την επικοινωνία, οι πιο σύγχρονες ερευνητικές προσεγγίσεις (κυρίως στο χώρο των σπουδών γραμματισμού) έχουν καταδείξει ότι η επικοινωνία στο σχολικό πλαίσιο συνιστά μια σύνθετη διαδικασία παραγωγής και διαπραγμάτευσης νοημάτων μέσα από ποικίλα είδη προφορικών και γραπτών κειμένων. Μέσα από το μάθημα αυτό υποστηρίζεται ότι τα ποικίλα είδη των κειμένων που το σχολείο προκρίνει ως περισσότερο ή λιγότερο σημαντικά αλλά και ο τρόπος που τα παιδιά συμμετέχουν σε διαδικασίες παραγωγής και διαπραγμάτευσης των κειμένων αυτών δεν είναι ουδέτερες επιλογές. Απηχούν και διαμορφώνουν ένα σύστημα στάσεων απέναντι στη γλώσσα, τη γνώση και τον κόσμο γενικότερα. Μέσα από τις στάσεις αυτές, οι μαθητές/τριες διαμορφώνονται σε συγκεκριμένης μορφής εγγράμματα υποκείμενα, με κριτική ή μη κριτική σκέψη. Επιπλέον το μάθημα παρουσιάζει τις βασικές προτάσεις που έχουν διατυπωθεί στη βιβλιογραφία σε σχέση με τη διδακτική της γλώσσας εντάσσοντάς την σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που σχετίζεται με την καλλιέργεια του γραμματισμού και ειδικότερα του κριτικού γραμματισμού. ...

Το μάθημα διαπραγματεύεται επιλεγμένα θέματα της διδακτικής των μαθηματικών που στόχο έχουν από τη μια να αναδείξουν το εύρος που έχει η διδακτική των μαθηματικών και από την άλλη να εξοικειώσουν τους φοιτητές με διδακτικούς πόρους που μπορούν να αξιοποιήσουν στη σχολική τάξη.

Τα θέματα που θα διαπραγματευτούν είναι:

1. Τα επίπεδα γεωμετρικής σκέψης των van Hiele
2. Η αξιοποίηση των Νέων Τεχνολογιών στη διδασκαλία των μαθηματικών
3. Η σημασία και αξιοποίηση των λαθών και των παρανοήσεων στα μαθηματικά
4. Το σύμβολο της ισότητας και η κατανόησή του
5. Γρίφοι: από την αριθμητική στην άλγεβρα
6. Επίλυση προβλήματος
7. Αξιοποίηση της ιστορίας των μαθηματικών στη διδασκαλία

Σκοπός του μαθήματος είναι η γνωριμία των φοιτητών/ φοιτητριών με την ιστορία του αντικειμένου της διδακτικής της ιστορίας καθώς και η εξοικείωση τους με σύγχρονες απόψεις που αφορούν τις παραμέτρους και τις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου διεπιστημονικού αντικειμένου. Γι αυτό το λόγο, το μάθημα έχει πέντε ενότητες. Στην πρώτη ενότητα γίνεται σύντομη επισκόπηση της ιστοριογραφίας και νοηματοδότηση εννοιών όπως ιστορική γνώση, ιστορική αφήγηση, ιστορική κατανόηση/ εξήγηση, ιστορικές έννοιες, ιστορικοί χρόνοι, ιστορική σκέψη, ιστορική συνείδηση. Στη συνέχεια, στη δεύτερη ενότητα επιχειρείται η γνωριμία με τη διδακτική της Ιστορίας ως μεθοδολογίας και τις παραδοσιακές, μοντέρνες και μεταμοντέρνες εκδοχές της Δίνεται ιδιαίτερα έμφαση σε σύγχρονες απόψεις για τη διδασκαλία της Ιστορίας (επιστημονική προσέγγιση /disciplinary approach). Στην τρίτη ενότητα διερευνάται η διδακτική της ιστορίας από την πλευρά της μάθησης ειδικότερα δίνεται έμφαση στις εποικοδομητικές θεωρίες μάθησης για την πρόσληψη του ιστορικού κειμένου, τα διδακτικά περιβάλλοντα και τα διδακτικά εργαλεία που εμπλέκονται στη διαδικασία της ιστορικής μάθησης. Στην τέταρτη ενότητα η διδακτική της Ιστορίας συνδέεται με τα περιβάλλοντα της άτυπης ιστορικής εκπαίδευσης όπως τις δημόσιες χρήσεις της Ιστορίας σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους κ.ά. την αξιοποίηση της τοπικής Ιστορίας, την ιστορία όπως αυτή διαμορφώνεται στα ψηφιακά περιβάλλοντα και τις κινηματογραφικές αφηγήσεις. Τέλος, στην πέμπτη ενότητα του μαθήματος θα παρουσιαστούν ατομικές/ ομαδικές εργασίες των φοιτητών/ φοιτητριών στις οποίες θα διερευνήσουν ένα (περιορισμένο) αντίστοιχο θέμα από τις ενότητες των διαλέξεων (εμβάθυνση στις ιστορικές έννοιες, εμβάθυνση σε όψεις των σύγχρονων προσεγγίσεων της ιστορικής εκπαίδευσης, διδακτική της Ιστορίας ως μαθησιακή διαδικασία, δημόσιες χρήσεις της Ιστορίας). Η ανάληψη εργασιών στοχεύει στην τριβή και ενασχόληση με όψεις του προτεινόμενου γνωστικού αντικειμένου.

Περιεχόμενο του μαθήματος είναι η διδασκαλία της ιστορίας με την χρήση νέων τεχνολογιών, αναλύοντας τις σύγχρονες τάσεις στη διδακτική της ιστορίας και συνδέοντας τις τάσεις αυτές τόσο με τις σύγχρονες εξελίξεις στη διδασκαλία του μαθήματος όσο και με τις σύγχρονες θεωρίες μάθησης. Πιο συγκεκριμένα, θα παρουσιαστούν οι νέες προσεγγίσεις στο μάθημα της ιστορίας και οι πρακτικές εφαρμογές τους με την χρήση νέων τεχνολογιών και τεχνολογικών εργαλείων, όπως η ψηφιακή αφήγηση και οι τεχνολογίες διαδικτύου, με σκοπό όχι μόνο την κατανόηση από πλευράς των φοιτητών των πρακτικών ενσωμάτωσης των νέων τεχνολογιών στην διδασκαλία του μαθήματος αλλά και την κριτική αξιολόγηση της καταλληλότητας της χρήσης κάθε τεχνολογίας σε σχέση με το περιβάλλον μάθησης, τον τύπο μαθητών, το μαθησιακό αντικείμενο κ.λπ. Στόχος, η κριτική αξιοποίηση της τεχνολογίας με σκοπό την ανάπτυξη και ενδυνάμωση των μαθητών.

Σκοπός του μαθήματος είναι να προσφέρει ένα συστηματικό πλαίσιο αρχών, στόχων και μεθόδων για τη διδασκαλία της λογοτεχνίας στην Εκπαίδευση. Ειδικότερα, σκοπεύει στην κριτική και τον αναπροσδιορισμό του περιεχομένου και των μεθόδων του μαθήματος της λογοτεχνίας με βάση τις αξίες της δημιουργικότητας, των επικοινωνιακών και κριτικών δεξιοτήτων, της αυτοέκφρασης και της αυτογνωσίας, της πολυπολιτισμικότητας και της κοινωνικής ευαισθησίας. Για τον σκοπό αυτόν εξετάζονται: α) Βασικές έννοιες της θεωρίας της λογοτεχνίας που χρησιμεύο

Το μάθημα αυτό αποτελεί εισαγωγή στις τάσεις της σύγχρονης διδακτικής των μαθηματικών για το δημοτικό σχολείο. Πιο συγκεκριμένα, το μάθημα εστιάζει στην έρευνα για τη μάθηση των μαθηματικών και αποσκοπεί να προσφέρει στους φοιτητές γνώσεις σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους τα μικρά παιδιά μαθαίνουν μαθηματικά. Στα πλαίσια του μαθήματος εξετάζονται οι εξής θεματικοί άξονες: • Γιατί μαθαίνουμε μαθηματικά; Τι σημαίνει «κάνω» μαθηματικά; • Μαθηματικές έννοιες. Διδακτική επεξεργασία μαθηματικών εννοιών. • Δημιουργία κατάλληλων διδακτικών καταστάσεων για την ανάπτυξη των μαθηματικών εννοιών. Διδακτική ανάλυση μιας δραστηριότητας. • Θεωρίες μάθησης των μαθηματικών: μπιχεβιορισμός, κονστρουκτιβισμός, κοινωνικοπολιτισμικές / κοινωνικοϊστορικές προσεγγίσεις. • Συγκεκριμένα πεδία από το αναλυτικό πρόγραμμα των μαθηματικών του δημοτικού σχολείου: o Η έννοια του αριθμού. Αίσθηση του αριθμού. Αναπαραστάσεις του αριθμού. Αριθμητικά συστήματα. Αριθμητικός συμβολισμός. o Αριθμητικές πράξεις: πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμός, διαίρεση. Είδη προσθετικών και πολλαπλασιαστικών προβλημάτων. Στρατηγικές των παιδιών. o Κλάσματα, δεκαδικοί αριθμοί. αναλογίες, ποσοστά. o Γεωμετρικές έννοιες, αντίληψη του χώρου, γεωμετρικά σχήματα. o Επίλυση προβλήματος: τι είναι πρόβλημα, διαδικασίες επίλυσης προβλήματος. Οργάνωση μαθήματος με επίλυση προβλήματος. o Οργάνωση και ανάλυση δεδομένων - Στατιστική 

Το μάθημα έχει στόχο την προετοιμασία των μελλοντικών εκπαιδευτικών στη διδασκαλία των φυσικών επιστημών. Μέσα από τις διαλέξεις και τα εργαστήρια στα οποία φοιτητές και φοιτήτριες θα συμμετέχουν προσπαθούν να διερευνηθούν και ως ένα βαθμό να απαντηθούν τα ακόλουθα ερωτήματα: α) Γιατί να διδάξουμε φυσικές επιστήμες στο δημοτικό σχολείο; β) Με τι διδακτικό υλικό να υποστηρίξουμε τη διδασκαλία των φυσικών επιστημών; γ) Πώς να διδάξουμε τις φυσικές επιστήμες στο δημοτικό σχολείο; δ) Πώς να αξιολογήσουμε τη διδασκαλία και τη μάθηση στις φυσικές επιστήμες; Στις διαλέξεις του μαθήματος παρουσιάζονται ο σχεδιασμός και η χρήση διδακτικών υλικών και μορφών διδασκαλίας, ενώ οι φοιτητές κα οι φοιτήτριες ασκούνται στην επιλογή, τον σχεδιασμό και την χρήση των παραπάνω στα αντίστοιχα εργαστήρια. Παρουσιάζονται παραδείγματα διδακτικού υλικού και περιπτώσεων εφαρμογής διαφόρων μορφών διδασκαλίας που αφορούν περιεχόμενο των φυσικών επιστημών (και διδάσκεται το περιεχόμενο αυτό ως περίπτωση εφαρμογής) από τις ενότητες οι οποίες εμφανίζονται στο αναλυτικό πρόγραμμα του δημοτικού σχολείου. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες εμβαθύνουν στις τεχνικές καλλιέργειας γραμματισμού στις φυσικές επιστήμες εστιάζοντας στη διδασκαλία της φύσης των φυσικών επιστημών μέσα από τη χρήση αφηγήσεων όπως λογοτεχνικά κείμενα, κινηματογραφικές ταινίες και ταινίες animation/slowmation. 

Ένταξη στην εκπαίδευση σημαίνει μια διαδικασία που αναγνωρίζει τη δυνατότητα όλων των παιδιών να επηρεάζουν το σχολικό τους περιβάλλον, να συμμετέχουν ουσιαστικά στη μαθησιακή διαδικασία και να προοδεύουν στο σχολείο. Σημαίνει ουσιαστική συμμετοχή των παιδιών στη μάθηση, έτσι ώστε το σχολείο να εμπεριέχει όλα τα παιδιά με τις εμπειρίες, ικανότητες και ενδιαφέροντα τους, εξασφαλίζοντας τους ένα ελκυστικό μαθησιακό περιβάλλον. Σημαίνει επίσης ότι η γλώσσα ή οι γλώσσες των παιδιών αναγνωρίζονται και αξιοποιούνται στη μαθησιακή διαδικασία. Στο μάθημα, εξετάζονται θεωρητικά, μεθοδολογικά και παιδαγωγικά θέματα που περιγράφουν και αναδεικνύουν αποτελεσματικούς τρόπους οργάνωσης της διδασκαλίας που αναδεικνύει και αξιοποιεί τόσο το γλωσσικό όσο και το πολιτισμικό ρεπερτόριο των παιδιών.

Το μάθημα σε πρώτο επίπεδο εξετάζει το θεωρητικό υπόβαθρο της γλωσσικής διδασκαλίας. Στη συνέχεια επικεντρώνεται σε θέματα εφαρμογών και αξιοποίησης των θεωρητικών δεδομένων στο επίπεδο της σχολικής πρακτικής. Συγκεκριμένα, επιχειρείται η διαδοχική παρουσίαση των μεθοδολογικών τάσεων στη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάλυση και στην παραδειγματική εφαρμογή σύγχρονων διδακτικών προσεγγίσεων (κειμενοκεντρικές, ολιστικές  κ.ά.) που εκπορεύονται από την Παιδαγωγική του γραμματισμού και των πολυγραμματισμών. Σε αυτό το πλαίσιο έννοιες όπως η διαθεματικότητα, η διαπολιτισμικότητα, η ενεργητική συμμετοχή, οι στρατηγικές μάθησης, η κειμενική ποικιλομορφία και η ανάπτυξη κριτικής σκέψης παρουσιάζονται και αναλύονται ως βασικές παράμετροι της διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας.

Στις μέρες μας γίνεται πολύς λόγος για ένα «δημιουργικό» σχολείο, όπου μέσα από τη διδασκαλία θα αναπτύσσονται οι ανθρώπινες σχέσεις και η κοινωνικότητα του ατόμου, όπου ο μαθητής θα ενθαρρύνεται να δημιουργεί καλλιεργώντας τη συνθετική σκέψη, την παρατηρητικότητα και το ταλέντο του, εμπιστευόμενος τη διαίσθηση και τα συναισθήματά του. Μέσα από την εποικοδομητική και συστηματική ανταλλαγή απόψεων, εμπειριών, αλλά και με μια σύνθεση παιδαγωγικών τεχνικών που στοχεύει στο να κάνει τα παιδιά περισσότερο παραγωγικά, στο μάθημα θα παρουσιαστεί μια νέα εκπαιδευτική πρόταση, που οδηγεί στην απόκτηση γνώσεων με εργαλεία-οδηγούς τα ‘πολιτισμικά αγαθά’ και, κατά συνέπεια, καθιστά τη διαδικασία της μάθησης ευχάριστη έχοντας προκαλέσει την αυτενέργεια και την αξιοποίηση των ιδιαίτερων χαρισμάτων κάθε μαθητή.

Το μάθημα πραγματοποιείται μέσα από μια σειρά βιωματικών σεμιναρίων – εργαστηρίων με στόχο οι φοιτητές και οι φοιτήτριες να εξοικειωθούν με τους ρυθμούς και τις απαιτήσεις της σχολικής τάξης και να εκπαιδευθούν στην υλοποίηση διδακτικών μετασχηματισμών μέσα από μια πληθώρα διδακτικών στρατηγικών και να προετοιμαστούν για τη διδασκαλία των φυσικών επιστημών μέσα στη σχολική τάξη. Το μάθημα αποτελείται από τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος του μαθήματος οι φοιτητές και οι φοιτήτριες παρακολουθούν βιντεοσκοπημένες διδασκαλίες φυσικών επιστημών από πραγματικές σχολικές τάξεις και συζητούν και αναλύουν τις διδασκαλίες αυτές. Στο δεύτερο μέρος του μαθήματος οι φοιτητές και οι φοιτήτριες ετοιμάζουν δικές τους διδασκαλίες και τις πραγματοποιούν σε συνεργαζόμενα δημοτικά σχολεία. Τέλος, στο τρίτο μέρος του μαθήματος οι φοιτητές και οι φοιτήτριες παρακολουθούν, μελετούν και αναλύουν τις δικές του διδασκαλίες.

Το μάθημα αποσκοπεί στη διερεύνηση των εκπαιδευτικών πρωτοβουλιών που ποικίλοι φορείς αναπτύσσουν σε διεθνές επίπεδο. Ταυτόχρονα, αποβλέπει στην κριτική προσέγγιση των διεθνών τάσεων που διαμορφώνονται σε διάφορα πεδία της εκπαίδευσης

Στο θεωρητικό μέρος του μαθήματος μελετώνται η Διαθεματικότητα, η Διεπιστημονικότητα και η Διαπολιτισμικότητα, προσδιορίζονται εννοιολογικά και διερευνάται ο βαθμός ενσωμάτωσης και χρήσης τους στο ισχύον Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών (Δ.Ε.Π.Π.Σ.) και ιδιαίτερα στο ΑΠΣ Μουσικής. Στο πρακτικό - εργαστηριακό μέρος του μαθήματος παρουσιάζονται και αναλύονται, σχετικά με τα παραπάνω, διαθεματικές και διαπολιτισμικές εφαρμογές και δραστηριότητες που μπορούν να αναπτυχθούν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, πλάνα μαθημάτων και διδακτικά σενάρια, ενώ διδάσκεται μια μεγάλη ποικιλία τραγουδιών, τραγουδοπαιχνιδιών και τραγουδοχορών από διάφορους μουσικούς πολιτισμούς. Στο ταξίδι αυτό στις Μουσικές της Γης, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται τόσο στις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών όσο και στην εξέταση του πολιτισμικού πλαισίου στο οποίο δημιουργήθηκαν τα τραγούδια. Συνδυαστικά από το θεωρητικό και το εργαστηριακό μέρος: Μελέτη του περιεχομένου των σχολικών εγχειριδίων μουσικής και του ανθολογίου και επιλογή από αυτά και παρουσίαση στην τάξη, εφαρμογών που στηρίζονται στη διαθεματικότητα και τη διαπολιτισμικότητα.