Εστιάζοντας σε παραδείγματα «πολύγλωσσης γραφής», το σεμινάριο εξετάζει κείμενα που άλλοτε προκρίνουν «φανερά» την επαφή των γλωσσών, την ανάμειξη, συγχώνευση, υβριδοποίηση ή «μπασταρδοποίηση» — κι άλλοτε «κρυφά»: όπως, ας πούμε, στην περίπτωση της λεγόμενης «λανθάνουσας πολυγλωσσίας» [latente Mehrsprachigkeit], όταν δηλαδή η δομή μιας γλώσσας έχει αφομοιωθεί και μιλά ως υποβολέας στο κείμενο μιας άλλης γλώσσας. Συγχρόνως, θα θέσουμε μια σειρά από ερωτήματα: Μεταμορφώνει η πολυγλωσσία τις διαγλωσσικές και διαπολιτισμικές μας εμπειρίες; Πρόκειται για μια πρακτική συνδεδεμένη με συγκεκριμένα λογοτεχνικά είδη; Οδηγεί σε καινοτόμα αισθητικά αποτελέσματα, ευνοεί νέες πρακτικές ανάγνωσης; Μπορεί να γίνει πολιτικό εργαλείο, μια καλλιτεχνική μορφή αντίστασης; Και ακόμη: Ποιες θεωρίες γλώσσας και λογοτεχνίας είναι κατάλληλες (ή απαραίτητες να εφευρεθούν) για την περιγραφή πολυγλωσσικών πρακτικών;
- Διδάσκων/ουσα: Οικονόμου Μαρία