Το μάθημα αντιμετωπίζει τις σύγχρονες προκλήσεις του Δικαίου Χρήσης Βίας και Συλλογικής Ασφάλειας. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου έχει οδηγήσει σε αμφισβήτηση του κλασσικού δόγματος και στην ανάδυση αναθεωρητικών προσεγγίσεων αναφορικά με το Δίκαιο Χρήσης Βίας: η χρήση βίας στον κυβερνοχώρο και οι νέες τεχνολογίες στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, η αμφισβήτηση του συστήματος συλλογικής ασφάλειας μέσα από την αυτονόμηση των περιφερειακών οργανισμών από τον ΟΗΕ, η χρήση ένοπλου καταναγκασμού από τις επιχειρήσεις υποστήριξης της ειρήνης (peacekeeping), οι διευρυμένες ερμηνείες γύρω από πρακτικές επέμβασης, τα ζητήματα που εγείρονται από τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και η συζήτηση για τη χρήση βίας χαμηλής έντασης, είναι μερικά από τα φλέγοντα ζητήματα που οριοθετούν τις σύγχρονες βάσεις για το Δίκαιο Χρήσης Βίας και Συλλογικής Ασφάλειας. Το μάθημα προσεγγίζει τα παραπάνω αντικείμενα μέσα από τον επιστημονικό διάλογο των διεθνολόγων και δίνει έμφαση στην μελέτη της κρατικής πρακτικής και τις αποφάσεις των διεθνών οργανισμών και των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων.

Το μάθημα στοχεύει στην κατανόηση των βασικών πυλώνων του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και την περαιτέρω εμβάθυνση σε αυτούς. Μέσα από την παρουσίαση των θεμελιωδών εννοιών του ΔΔΔ και των πρακτικών εφαρμογών τους προσφέρεται η γενική εποπτεία του γνωστικού αντικειμένου ώστε να γίνουν κατανοητές οι συναφείς θεωρητικές προκλήσεις και η σχετική διεθνολογική πρακτική. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται έννοιες όπως η κρατική κυριαρχία, η διεθνής νομική προσωπικότητα, η αυτοδιάθεση και η κρατογένεση, μορφές εκδήλωσης συναίνεσης, η κανονιστική ιεραρχία, θέματα αποτελεσματικότητας και νομιμότητας, το έννομο συμφέρον, η νομική διαφορά, η εξωεδαφικότητα, η καλή πίστη, η κατάχρηση δικαιώματος και το περιθώριο εκτίμησης. Στόχος είναι κάθε χρονιά να εξετάζονται εκείνες οι έννοιες για τις οποίες υπάρχουν τρέχουσες ή πρόσφατες εξελίξεις που απασχολούν τη διεθνολογική κοινότητα τόσο αναφορικά με το Γενικό Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο όσο και με ειδικούς τομείς του, όπως το Δίκαιο Προστασίας των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο, το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο ή το Διεθνές Περιβαλλοντικό Δίκαιο. Το μάθημα απευθύνεται στους φοιτητές που επιθυμούν να αποκτήσουν στιβαρή γνώση των θεμελίων του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου αλλά και σε αυτούς που ενδιαφέρονται για τις σύγχρονες εφαρμογές του.

Αντικείμενο του μαθήματος είναι το νομικό σύστημα προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων που έχει συγκροτηθεί και λειτουργεί βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ). Μελετούνται και συζητιούνται εκείνες οι αποφάσεις του ΕΔΔΑ που συνιστούν κρίσιμες νομολογιακές τομές στην προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Εξετάζονται, ανάμεσα σε άλλα, αποφάσεις αναφορικά με το δικαίωμα στη ζωή, την απαγόρευση των βασανιστηρίων και της δουλείας, το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, την ελευθερία έκφρασης, την ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσαι, καθώς και του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη. Εξετάζονται, επίσης, οι θεσμοί που εγκαθιδρύει το νομικό σύστημα της ΕΣΔΑ με αντικείμενο και σκοπό την εποπτεία επί της συμμόρφωσης των κρατών στις αποφάσεις του ΕΔΔΑ. Το μάθημα επιδιώκει να εξοικειώσει τους συμμετέχοντες με τη λειτουργία του νομικού συστήματος της ΕΣΔΑ και με τον κρίσιμο, πολιτειακής υφής ρόλο που το νομικό αυτό σύστημα αναπτύσσει στην ελληνική έννομη τάξη.

Εμβάθυνση σε νομικά ζητήματα που ανακύπτουν κατά την δικαστική ή διαιτητική επίλυση ιδιωτικών διεθνών διαφορών. Ενδεικτικές θεματικές: Διεθνής δικαιοδοσία για διαφορές γονικής μέριμνας, διεθνής απαγωγή παιδιού κατά τη Σύμβαση της Χάγης του 1980 και τους ενωσιακούς κανονισμούς, Κανονισμός Βρυξέλλες Ια: διεθνής δικαιοδοσία στις ασφαλιστικές, καταναλωτικές και ατομικές συμβάσεις εργασίας, αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών δικαστικών αποφάσεων, διεθνής δικαιοδοσία σε διαφορές από αδικοπραξία στο διαδίκτυο, Διαιτησία: ρήτρα διαιτησίας (κύρος - εφαρμοστέο δίκαιο - διαιτητευσιμότητα), αναγνώριση και εκτέλεση διαιτητικών αποφάσεων.