Σε θεωρητικό επίπεδο, η πολιτιστική πολιτική αφορά στις δομές ισχύος που προκύπτουν μέσα σε ένα πλέγμα ιδρυμάτων, στοχεύσεων & δικτυώσεων που εργαλειοποιούν (πολιτική οικονομία των συμβόλων) αναπαραστάσεις, ταυτότητες, μνημονικές πρακτικές, κτλ. Σε θεσμικό επίπεδο, έχει ως βάση το διεθνές δίκαιο για την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά και για το σύγχρονο πολιτισμό (συμβάσεις, κτλ.), αλλά και τις περαιτέρω διοικητικές ρυθμίσεις που ισχύουν από κράτος σε κράτος. Σε εφαρμοσμένο επίπεδο, έχει στον πυρήνα της το σχεδιασμό της αξιοποίησης των διαθέσιμων πόρων σε συνάρτηση με την ιεράρχηση των πολιτιστικών αναγκών, σύμφωνα με τις στρατηγικές της οικονομίας (όπως η οικονομία της εμπειρίας, η οικονομία της δημιουργικότητας, κτλ.). Στο μάθημα αναπτύσσονται συγκριτικά οι ποικίλες πρακτικές πολιτιστικής διαχείρισης (που προσεγγίζεται ως διαδικασία), σε συνάρτηση με διαφορετικά μεγέθη και τύπους οργανισμών, διοργανώσεων & τομέων των πολιτιστικών βιομηχανιών, όπως και το υπόβαθρό τους αλλά και ο αντίκτυπός τους. Γίνεται εκτενής αναφορά στους θεσμούς τέχνης & τις στρατηγικές επικοινωνίας.

Έχοντας προκύψει και εξελιχθεί σε συγκεκριμένες κοινωνικόιστορικές συνθήκες, η μουσειοποίηση της τέχνης συνδέεται με συγκεκριμένες, κυρίαρχες και μη, συλλεκτικές και επιμελητικές τάσεις. Συνάμα, η ψηφιακή τέχνη αλλά και η χρήση οπτικοακουστικών μέσων σε εικαστικές εγκαταστάσεις, performances, κτλ. μεταβάλλουν τις συνθήκες του μουσειακού χώρου και υπαγορεύουν νέες μεθόδους συλλογής, συντήρησης και έκθεσης. Στο μάθημα αναμοχλεύονται οι σχετικές παραδοσιακές και νεωτερικές θεωρήσεις (ρεύμα θεσμικής κριτικής) και εφαρμοσμένες πρακτικές (διεθνείς και εγχώριες), υπό το πρίσμα της μετα-κριτικής μουσειολογίας (που αντιμετωπίζει το μουσειακό έργο ως διαδικασία και ως επιτέλεση, ενώ εστιάζει & στο ρόλο των ακροατηρίων -ως «μη ειδικών»- στη μουσειακή καθημερινότητα). Γίνεται ειδική μνεία, επιπλέον, σε ειδικές συλλογές (φωτογραφίας, γραφικών τεχνών, δημόσιας τέχνης, λαϊκής τέχνης, λογοτεχνίας, κ.α.).

Οι νέες τεχνολογίες έχουν αλλάξει τόσο τις μεθόδους διαχείρισης των μουσειακών συλλογών όσο και τις πρακτικές επιμέλειάς τους, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον από την παρουσίαση των musealia στη «διασκευή» τους (εμπλουτισμένο περιεχόμενο), και από την θέαση (spectatorship) στην ενεργητική συμμετοχή και συνεργασία των ακροατηρίων (ομαδικά/ατομικά, επιτόπου ή εξ αποστάσεως). Το μάθημα εισάγει στις βασικές έννοιες, θεωρητικές προσεγγίσεις και σύγχρονες πρακτικές της μουσειολογίας, ως διεπιστημονικού κλάδου. Αναλύονται το τεχνολογικό, το οικονομικό, το αισθητικό και το ιδεολογικό υπόβαθρο αυτών των πρακτικών (συλλεκτικών, εκθεσιακών, παιδαγωγικών, ψυχαγωγικών, κτλ.), όπως και οι κύριες λειτουργίες και μελλοντικές κατευθύνσεις του σύγχρονου μουσείου. Δίνεται, επίσης, βαρύτητα στην εκπαιδευτική διάσταση των εκθέσεων τέχνης καθώς και στα εικαστικά εκπαιδευτικά προγράμματα άλλων τύπων μουσείων (που υλοποιούνται σε φυσικό ή/και εικονικό περιβάλλον).

Σχέδιο και χρώμα. Γραφή και υφή. Σύνθεση. Ασκήσεις απο φυσικό πρότυπο. Μοντέλο. Σύνθεση με γυμνό. Σύνθεση με γυμνό και αντικείμενα. Ελεύθερη εκτέλεση του θέματος με διάφορα μέσα.( Φωτογραφία, φωτομοντάζ, κολάζ, μεικτές τεχνικές) Ασκήσεις χωρίς φυσικό πρότυπο. Στις ασκήσεις αυτές περιλαμβάνεται η ελεύθερη εκτέλεση του θέματος με διάφορα μέσα. ( Φωτογραφία, φωτομοντάζ,κολάζ, μεικτές τεχνικές)