Εξετάζονται παραδείγματα από την Ιστορία της Τέχνης

Μεταπτυχιακό σεμινάριο που εξετάζει τις μνημονικές σπουδές σε σχέση με την ιστορία της τέχνης.

Το μάθημα απευθύνεται σε μη νομικούς και παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο το δίκαιο προσλαμβάνει την τέχνη ως φαινόμενο προσωπικής έκφρασης και ως κοινωνική πρακτική με θεσμικές και οικονομικές προεκτάσεις.

Εισαγωγή στην έννοια του Δημόσιου Χώρου. Το εργαστήριο, μέσα από την συνεχή καλλιτεχνική πρακτική έρευνα, στοχεύει στην λύση προβλημάτων σε σχέση με το υλικό, την έννοια και την σύγχρονη εικαστική μεθοδολογία. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στον πειραματισμό και την εξερεύνηση των μέσων, των υλικών, της διαδικασίας παραγωγής και των ιδεών. Έρευνα πάνω σε μεθόδους συλλογής πληροφοριών όπως η δημιουργία αρχείων, η χρήση του διαδικτύου κτλ, με σκοπό την θεωρητική τεκμηρίωση και ανάπτυξη της εικαστικής πρότασης του φοιτητή. Παράλληλα ξεκινάει η εποπτευόμενη ερευνητική καλλιτεχνική διαδικασία για την παραγωγή έργου της πτυχιακής εργασίας.

Προφανώς, καμιά καλλιτεχνική δραστηριότητα δεν λαμβάνει χώρα εν κενώ. Η παραγωγή της τέχνης απαντά σε συγκεκριμένα κοινωνικο-πολιτικά ερεθίσματα, ενώ και η πρόσληψή της έχει πολύ συγκεκριμένους κοινωνικούς και πολιτικούς όρους δυνατότητας. Πλαισιώνεται με διάφορους τρόπους και είναι δυνατόν να ερμηνευθεί με ακόμα περισσότερους. Ακόμα κι όταν αυτή η διαλεκτική ανάμεσα στο έργο τέχνης και τα ευρύτερα διακυβεύματα δεν είναι άμεσα ορατή –συχνά ούτε στον θεατή, αλλά ούτε και στον ίδιο τον καλλιτέχνη– αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται ως τέτοια. Εξάλλου, η διαπλοκή τέχνης και πολιτικής σημάδεψε τις καλλιτεχνικές πρωτοπορίες στη νεωτερικότητα. Αλλά και αντίστροφα: η πολιτική κυριαρχία δεν εγκατέλειψε ποτέ την προσδοκία ελέγχου του καλλιτεχνικού πεδίου, άλλοτε λογοκρίνοντας (ρητά είτε και υπόρρητα) και άλλοτε ενθαρρύνοντας διαφορετικά είδη «στρατευμένης τέχνης». Στον απόηχο της αμφίρροπης αυτής σχέσης, η σύγχρονη θεωρία επιστρέφει σήμερα να αποτιμήσει εκ νέου το κοινωνικο-πολιτικό δυναμικό των καλλιτεχνικών πρακτικών. Στο πλαίσιο του μαθήματος θα δοθεί ιδιαίτερο βάρος στους διακριτούς άξονες μέσα από τους οποίους είναι δυνατόν να εξεταστεί και να ερευνηθεί η καλλιτεχική παραγωγή, αλλά και να αρθρωθούν ερμηνείες που φέρνουν στο προσκήνιο τις κοινωνικο-πολιτικές προκείμενές της. Οι κοινωνικές επιστήμες εν γένει και ιδιαίτερα η κοινωνιολογία και η πολιτική θεωρία αποτελούν σημαντικό άξονα διερεύνησης των εικαστικών τεχνών. 

Ιστορία της Τέχνης (με έμφαση σε ζητήματα κοινωνικά και πολιτικά) από τη γένεση της καλλιτεχνικής κατηγορίας έως τη σημερινή εποχή. 

Με στόχο την εξοικείωση των φοιτητών με τη θεωρία και την έρευνα των κοινωνικών αλλά και οικονομικών διαστάσεων των διαφόρων μορφών τέχνης, το μάθημα οργανώνεται με τη μορφή σεμιναρίων (workshops), στα οποία επιδιώκεται η συζήτηση και η ανάπτυξη κριτικής προσέγγισης συγκεκριμένων κειμένων. Αντικείμενο των σεμιναρίων αποτελούν οι κοινωνικοί ρόλοι των καλλιτεχνών και των άλλων κατηγοριών που απαρτίζουν τους κόσμους της τέχνης, οι κοινωνικές λειτουργίες των θεσμών που σχετίζονται με τις τέχνες, οι πρακτικές της διαμεσολάβησης από τις βιομηχανίες και τους μεσίτες του πολιτισμού. Οι διαφορετικές κουλτούρες που σχετίζονται με τις ποικίλες κατηγορίες κοινού των τεχνών, διαφορετικούς τρόπους ζωής και διαφορετικές πολιτιστικές ανάγκες, αποτελούν επίσης αντικείμενο του μαθήματος.